a
“Crafting a metal epic”
Ο δίσκος των SUNBURST, με τίτλο “Manifesto”, ήταν από εκείνους που περίμενα με ανυπομονησία μέσα στη χρονιά. Γνωρίζοντας τις δυνατότητες των μουσικών που αποτελούν αυτό το σχήμα, ήμουν απολύτως βέβαιος πως θα μιλούσαμε για αριστούργημα. Τελικά, το άλμπουμ είναι ακόμα καλύτερο απ’ ότι υπολόγιζα και είναι βέβαιο ότι θα βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς, όταν φτάσει εκείνη η ώρα. Μιλήσαμε, λοιπόν, με τον κιθαρίστα τους, Gus Drax (επίσης και στους SUICIDAL ANGELS αλλά και στους BLACK FATE μαζί με τον τραγουδιστή Βασίλη Γεωργίου) και μπορείτε να διαβάσετε τι ειπώθηκε.
Το “Fragments of creation” βγήκε το 2016. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να καθυστερήσετε τόσο πολύ το “Manifesto”; Φοβηθήκατε ποτέ ότι από τη στιγμή που δεν είστε DEF LEPPARD ή GUNS N’ ROSES μπορεί να σας ξεχάσει ο κόσμος μετά από τόσα χρόνια;
Η πανδημία σίγουρα επηρέασε και εμάς όπως κι όλον τον κόσμο αλλά σίγουρα, δεν είναι μόνο αυτό. Η προσοχή μας στη λεπτομέρεια και το πόση δουλειά ρίχνουμε, έπαιξε το ρόλο της. Οι ζωές μας παίζουν επίσης το ρόλο τους. Από κει και πέρα, εγώ κι ο Βασίλης παίζουμε μαζί και στους BLACK FATE με τους οποίους κυκλοφορήσαμε το άλμπουμ “Ithaca” το 2020. Ξέρω ότι δεν λέει SUNBURST το CD απ’ έξω και ότι δεν είναι η ίδια μπάντα, αυτό που θέλω να πω όμως, είναι ότι με τον Βασίλη (σ.σ. Γεωργίου, φωνητικά) δεν έχουμε σταματήσει να δουλεύουμε πάνω σε μουσική απ’ το 2016. Μπορεί λοιπόν να μην βγήκε ένα άλμπουμ SUNBURST αυτά τα χρόνια αλλά κυριολεκτικά δουλεύαμε χωρίς σταματημό. Εγώ απ’ τη φύση μου κι επειδή η μουσική είναι το επάγγελμά μου, μπορώ να δουλέψω σε παραπάνω από ένα project τη φορά. Ο Βασίλης απ’ τη φύση του και λόγω των καθημερινών του υποχρεώσεων προτιμά ν ασχολείται με ένα τη φορά. Από κει και πέρα, το “Manifesto” είναι έτοιμο εδώ και καιρό αλλά τα πάντα στη βιομηχανία παίρνουν περισσότερο χρόνο πια. Πήρε παραπάνω, αλλά είμαστε χαρούμενοι που είμαστε πάλι εδώ και περήφανοι για τη δουλειά που έχουμε κάνει. Για να σου είμαι ειλικρινής δεν σκεφτόμαστε ούτε δημιουργούμε με γνώμονα το αν θα μας θυμάται ο κόσμος. Μας ανησυχούσε ότι αργούμε γιατί όταν έχεις ένα άλμπουμ έτοιμο θέλεις να κυκλοφορήσει αύριο που λέει ο λόγος αλλά κι επειδή η μουσική που γράφω με αντιπροσωπεύει σήμερα. Αν την κυκλοφορήσω σε 3-4 χρόνια απ’ όταν την έγραψα, είμαι ήδη ένας διαφορετικός άνθρωπος και έχω γράψει ήδη διαφορετική μουσική.
Αυτός ο δίσκος, θα έλεγα ότι έχει –για παράδειγμα- το «κινηματογραφικό» στοιχείο, λίγο περισσότερο από τον προηγούμενο. Εσείς που εντοπίζετε γενικώς τις διαφορές με το ντεμπούτο σας;
Σίγουρα το κινηματογραφικό στοιχείο είναι ένα απ’ τα στοιχεία που ενισχύθηκαν ιδιαίτερα στο “Manifesto”. Ήταν ένα απ’ τα στοιχεία που συνειδητά αυξήσαμε. Το άλλο είναι ότι θέλαμε να πάμε ακόμη περισσότερο προς το progressive και να αφαιρέσουμε το power στοιχείο. Κάπου εκεί τελειώνει το συνειδητό και πάμε στον κανόνα που έχουμε ό,τι το πιο σημαντικό είναι το τραγούδι που γράφουμε. Αυτό θα πει σε κάθε περίπτωση τι χρειάζεται. Αν χρειάζεται κάτι απλό και άμεσο, αυτό θα γίνει. Δεν θα σκεφτούμε στιγμή κάτι του στυλ “Είμαστε τεχνική progressive μπάντα πρέπει να παίξουμε κάτι πιο πολύπλοκο”. Αντίστοιχα όταν ένα κομμάτι ζητάει κάτι πολυπλοκότερο, αυτό και θα γίνει. Σε άλλες διαφορές έχουμε τον Steve Lado που επιμελήθηκε τη μίξη και το mastering του δίσκου, ο οποίος έκανε καταπληκτική δουλειά και έκανε το άλμπουμ να ακούγεται όπως πρέπει.
Στο “Fragments…” είχατε πειραματιστεί με brutal αλλά και με γυναικεία φωνητικά. Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν guests, δεν υπάρχουν brutal, δεν υπάρχουν γυναικεία. Δεν σκεφτήκατε ποτέ να χρησιμοποιήσετε κάποιον guest ώστε να κάνετε το όνομά σας πιο «επίκαιρο», μιας και είχατε μία δισκογραφική απουσία 8 ετών;
Όχι, γιατί δε νιώσαμε πως χρειάζεται. Στο “Fragments…” είχαμε guests γιατί τα κομμάτια ζητούσανε αυτά τα στοιχεία, επικοινωνήσαμε με φίλους μας που πιστεύαμε ότι ταιριάζουν με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και το κάναμε. Στο “Manifesto” δε νιώσαμε ότι θέλουμε κάτι τέτοιο και δώσαμε όλο τον χώρο στον Βασίλη. Ακόμη και ο τίτλος του άλμπουμ δείχνει κάτι πάνω σ’ αυτό. Ότι είμαστε η τετράδα συν τους 2 “εξωτερικούς συνεργάτες” μας και μετά από 8 χρόνια είμαστε δω και παρουσιάζουμε ένα άλμπουμ για το οποίο δώσαμε ό,τι είχαμε για να κυκλοφορήσει. Χωρίς guests απλά για να πούμε ότι έχουμε guests. Εμείς και η μουσική μας. Μπορείς κατά κάποιο τρόπο να το πεις και statement.
Ο Bob Katsionis, ατύπως, φαίνεται να είναι το πέμπτο μέλος της μπάντας, αφού για μία ακόμη φορά παίζει τα πλήκτρα, αλλά και γυρίζει τα video clip σας. Πόσο σας βοήθησε στη δημιουργία αυτού του δίσκου;
Ο Bob είναι ο ένας απ’ τους δύο «εξωτερικούς μας συνεργάτες» όπως είπα και πριν. Εκτός του ότι παίζει πλήκτρα και στα δύο μας άλμπουμ, αυτή τη φορά επέλεξα να πάω και να κάνω όλο το dem-αρισμα και την προπαραγωγή μαζί του. Βοήθησε ουσιαστικά με τα κομμάτια. Δίνει τις προτάσεις του, ξέρει και καταλαβαίνει, το είδος που παίζουμε απ’ έξω και ανακατωτά, ενισχύει πολύ τις ιδέες μου και με βοηθάει να βγάλω τον καλύτερο μου εαυτό. Είναι ένας πραγματικός φίλος και τον εμπιστεύομαι απόλυτα όχι μόνο σε θέματα μουσικής αλλά και βίντεο, καθώς εκτός του μουσικού κάναμε μαζί του τα δύο απ’ τα τρία βίντεο κλιπ του άλμπουμ όπως πολύ σωστά είπες . Συγκεκριμένα για τα κομμάτια “Hollow Lies” και “From The Cradle to the Grave”.
«Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει». Αυτό σκεφτήκατε παίρνοντας τον John K να σας κάνει πάλι την ενορχήστρωση σε κάποια τραγούδια;
Και αυτός είναι ο δεύτερος “εξωτερικός μας συνεργάτης”! Τον Γιάννη τον ξέρω απ’ τα 18. Επηρέασε τη σκέψη μου, το παίξιμό μου καθώς και ειλικρινά τη ζωή μου παίρνοντάς με στους BIOMECHANICAL το 2007. Τον θεωρώ αδερφό μου. Είναι ένας μουσικός παγκοσμίου επιπέδου. Λατρεύω αυτό που κάνει με τις ενορχηστρώσεις του και τον θεωρώ κομμάτι της μπάντας και στοιχείο της ταυτότητάς μας. Η συνεργασία μας ξεκίνησε στο “Fragments of Creation” στο κομμάτι “Remedy of my Heart” και αποφασίσαμε ν’ αυξήσουμε αυτά τα στοιχεία στο “Manifesto”. Όταν έγραφα τη μουσική για το “The Flood” και το “Nocturne” είχα στο μυαλό μου ξεκάθαρα ότι τα κομμάτια αυτά θα ‘χουν ορχήστρες μέσα. Είναι πλέον κάτι που γίνεται συνειδητά και σίγουρα θα είναι μαζί μας και στις μελλοντικές μας δουλειές και σαν SUNBURST και στις προσωπικές μου.
Με τον Steve Lado, ξεκινήσατε να δουλεύετε από το “Ithaca” των BLACK FATE. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να συνεργαστείτε και για το “Manifesto”;
Πρώτα και πάνω απ’ όλα η φανταστική του δουλειά. Αυτό είναι το σημαντικότερο, κακά τα ψέματα. Είναι εξαιρετικός σ’ αυτό που κάνει και του αξίζει ακόμη μεγαλύτερη αναγνώριση. Είναι τρομερός επαγγελματίας, σωστός στο timing της δουλειάς, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για μένα. Όταν λέει μια ημερομηνία την εννοεί. Φέρνει εκείνη την ημερομηνία που είπε αυτό που είπε ότι θα φέρει. Σας άνθρωπος που διευθύνει έναν μεγάλο οργανισμό όπως είναι το Rock Hard είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνεις και εκτιμάς αυτό το χαρακτηριστικό (σ. Σάκη Φράγκου: oh yes). Από κει και πέρα είναι ένας πραγματικά καλός φίλος και η σχέση μας επεκτείνεται πολύ πέραν του επαγγελματικού.
Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι κυκλοφορήσατε το δίσκο από την Inner Wound Recordings, με δεδομένο ότι ανήκει στην οικογένεια της Ulterium, η οποία τα τελευταία χρόνια δεν δραστηριοποιείται ιδιαίτερα… Να προλάβω, πάντως, ότι έχουν κάνει μία χαρά δουλειά, παρά το γεγονός ότι είναι «στον πάγο». Σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε εταιρία; Εδώ να τονίσω ότι τους BLACK FATE δεν τους κράτησε η Ulterium. Γιατί έκανε το αντίθετο με τους SUNBURST;
Εμπιστεύομαι την οικογένεια της Ulterium απόλυτα. Έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι κάνει όλα όσα λέει, υπάρχει άψογη συνεργασία και διαύγεια. Δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που χρειάζομαι αρνητικές εμπειρίες για να εκτιμήσει ανθρώπους και καταστάσεις αλλά το γεγονός ότι είχα σε άλλες περιπτώσεις αρνητικές εμπειρίες με εταιρείες ανέβασε ακόμη περισσότερο την εκτίμηση μου προς τον Emil, την Inner Wound και την οικογένεια της Ulterium. Όσον αφορά τους BLACK FATE, το “Ithaca” κυκλοφόρησε εν μέσω πανδημίας. Είχαμε έτοιμο το άλμπουμ και υπήρχε πλήρης συμφωνία με την Ulterium για να κυκλοφορήσει το άλμπουμ, αλλά η πανδημία απλά ανέτρεψε τα πάντα μιας και εκείνη την εποχή είχανε αποφασίσει να μπούνε στον πάγο.
Δε νομίζω ότι ισχύει πλέον κάτι τέτοιο, μιας και ο πάγος φαίνεται να ‘χει λιώσει για τα καλά αλλά νομίζω, χωρίς να είμαι ο αρμόδιος για να σου δώσει μια τέτοια απάντηση, ότι η εταιρεία απλά θα πάει σε μια πιο “κοντρολαρισμένη” λογική όσον αφορά τις νέες της κυκλοφορίες.
Προλαβαίνετε / μπορείτε / θέλετε να περιοδεύσετε περισσότερο γι’ αυτόν το δίσκο; Πόσο ψηλά είναι στις επαγγελματικές/οικογενειακές προτεραιότητές σας αυτό;
Θέλουμε και θα κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερες συναυλίες μπορούμε και ήδη δουλεύουμε πάνω σ’ αυτό.
Ιδιαίτερα για εσένα, Gus, αλλά και για τον Κώστα, γνωρίζουμε και βλέπουμε την έντονη δραστηριότητά σας με άλλα σχήματα. Τι θα κάνουμε όμως με τον Βασίλη; ΠΡΕΠΕΙ να ακούμε τη ΦΩΝΑΡΑ αυτή ΠΟΛΥ πιο τακτικά, παρότι μπορώ να καταλάβω ότι οι επαγγελματικές και οικογενειακές του υποχρεώσεις μπορεί να είναι πιο σημαντικές ή να είναι και εμπόδιο. Κάθε φορά που τον ακούμε σε δίσκο, κλαίμε που δεν μπορούμε να τον ακούμε τακτικότερα…
Ο Βασίλης έχει πιά μια αξιοσέβαστη και μετρήσιμη δισκογραφία και παρακαταθήκη. Ίσως να μην τον γνωρίζουν εκατομμύρια άνθρωποι αλλά έχει φανατικούς θαυμαστές. Είναι ένας σπουδαίος τραγουδιστής, ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Απ’ τη μεριά μου κάνω ότι μπορώ για να γράφω καινούρια μουσική στην οποία θα τραγουδήσει και θα αναδειχθεί. Η φωνή του Βασίλη, είναι σαν ένα σπάνιο κρασί, σαν το αγαπημένο σου φαγητό. Και το αγαπημένο μας φαγητό δεν το τρώμε κάθε μέρα γιατί καταντά κοινό. Ακόμη και το ότι δεν βγάζει υλικό κάθε χρόνο για παράδειγμα έχει τη χάρη του και σε κάνει να εκτιμάς αυτό που ακούς στο τέλος ακόμη περισσότερο πιστεύω. Μερικές φορές η αναμονή απλά κάνει την εμπειρία καλύτερη. Σαν SUNBURST θα κοιτάμε ΠΑΝΤΑ την ποιότητα. Να δώσουμε κάτι που θα μας αντιπροσωπεύει για πάντα.
Ο Βασίλης, είναι υπεύθυνος για μία ακόμη φορά για το εξώφυλλο. Πως το συνδυάζει με το στιχουργικό περιεχόμενο του δίσκου;
Νομίζω ακριβώς γι’ αυτό το λόγο είναι και ο αρμόδιος για να κάνει το εξώφυλλο. Γράφει τους στίχους ξέρει τι ιστορίες λέει και φέρνει ένα εξώφυλλο που απλά κολλάει με το άλμπουμ και τη μπάντα. Δένεται πολύ με τη δουλειά του και εμείς είμαστε όλοι χαρούμενοι που το αναλαμβάνει αυτός.
Μιας και παίζετε και στους BLACK FATE με τον Βασίλη, εκεί τι γίνεται; Έχουμε κάτι στα σκαριά; Άλλη μεγάλη καψούρα κι αυτή…
Δεν έχω κάποιο νέο να μοιραστώ μαζί σου αυτή τη στιγμή. Κυκλοφορήσαμε το “Ithaca” και από κει και πέρα και ο Νίκος έχει κάνει κάποιες ακόμη δουλειές με τους THIRTY FATES αλλά και μία Death Metal προσπάθεια με τους DEATH LEAGUE που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Θα δούμε τι θα γίνει στο μέλλον.
Εκτός των άλλων, όπως είναι γνωστό, παίζεις και στους SUICIDAL ANGELS. Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου στο νέο σας άλμπουμ αλλά και στις συναυλίες που έχετε δώσει και αναμένονται και πολύ περισσότερες; Ποια είναι τα άμεσα πλάνα σας;
Ως τώρα τα πράγματα με το “Profane prayer” πάνε φανταστικά. Παίρνουμε εξαιρετική ανταπόκριση απ’ το κοινό ειδικά εκεί που μετράει, στις συναυλίες μας. Και αυτά είναι και τα άμεσα πλάνα μας. Να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα live και να περιοδεύσουμε για το “Profane Prayer”.
Παίξαμε τις 2 πρώτες συναυλίες για το Profane Prayer στην Ελλάδα στο Golden R Festival στο Βόλο και στο Rethymno Rocks αντίστοιχα. Και έπεται συνέχεια που θα ανακοινωθεί σύντομα.
Την τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει, μας είχες πει για κάποιο σόλο άλμπουμ που είχες στο μυαλό σου και είχες ξεκινήσει να το δουλεύεις. Πως πάει αυτό; Σε ποια φάση βρίσκεσαι;
Πάει εξαιρετικά. Βρίσκεται στα τελευταία στάδια. Εγώ ολοκληρώνω τις ηχογραφήσεις των σόλο μου ενώ έχει ξεκινήσει ήδη να μιξάρεται μιας και ένας μεγάλος όγκος του άλμπουμ έχει ηχογραφηθεί. Έχω κάποιους φανταστικούς μουσικούς που παίζουν μέσα, έναν νεαρό μπασσίστα με μεγάλο ταλέντο και μέλλον και έναν σπουδαίο, παγκόσμιας κλάσης ντράμερ τους οποίους δεν μπορώ να περιμένω να ανακοινώσω. Όλα στην ώρα τους όμως. Είναι instrumental άλμπουμ στο οποίο πειραματίστηκα αρκετά αναμειγνύοντας διάφορα στυλ και είδη μουσικής όπως το flamengo, τα waltz, το synthwave με το δικό μου progressive metal στυλ. Ανυπομονώ να το κυκλοφορήσω, όλα στην ώρα τους όμως όπως είπα και πιο πριν.
Αν έγραφες ένα γράμμα στον μικρό Gus Drax, όταν πρωτοξεκινούσε να παίζει κιθάρα, τι θα του έλεγες;
Δούλευε και μη μιλάς. Δούλευε και μην ακούς (σχεδόν) κανέναν.
Διαβάζοντας τις εντυπωσιακές κριτικές που έχουν γίνει για το άλμπουμ αυτό, αλλά και τις αντιδράσεις όσων το έχουν ακούσει, μπορείτε να μας δεσμευτείτε ότι θα μας δίνετε άλμπουμ πιο τακτικά ή τουλάχιστον να το υποσχεθείτε (κι ας είναι ψέμα);
Σου υπόσχομαι ειλικρινά ότι θα κάνουμε ότι περνάει απ’ το χέρι μας για να σας δώσουμε το επόμενο μας άλμπουμ πολύ πιο σύντομα. Ούτε εμείς το θέλαμε. Τώρα αν γίνουν πάλι σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί και πανδημίες… δεν θα φταίμε εμείς!
Σάκης Φράγκος
