ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Nymphetamine” – CRADLE OF FILTH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rob Caggiano
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Dani Filth – Φωνητικά
Paul Allender – Κιθάρες
Germs Warfare – Κιθάρες
Martin Foul – Πλήκτρα, κιθάρες
Herr Pubis – Μπάσο
Adrian Erlandsson – Τύμπανα
Μετά το «τέρας» που άκουγε στο όνομα “Midian”, οι CRADLE OF FILTH, ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με την μοίρα, η οποία τους οδήγησε στο σαλόνι της Sony Music. Με όλη την δυναμική που θα μπορούσε να δώσει στο σχήμα μία τέτοια εταιρία, οι Βρετανοί κυκλοφόρησαν το “Damnation and a day”, θέλοντας να εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες και να πάνε ένα βήμα παραπέρα, σε επίπεδο δημοτικότητας, την καριέρα τους.
Η πολλή προσπάθεια όμως, ίσως δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, ούτε για την μπάντα, ούτε για την Sony Music και με την συνεργασία τους να λήγει άδοξα, ο Dani Filth και η παρέα του, μετακινούνται στην Roadrunner Records και έχοντας αφήσει πίσω το πιο black metal παρελθόν τους, κυκλοφορούν το “Nymphetamine”, ένα ακόμα άλμπουμ που κατόρθωσε να διχάσει για άλλη μια φορά τους οπαδούς τους και παράλληλα, να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο κομμάτια σε πωλήσεις. Ένα παράδοξο συνεχές εν ολίγοις. Παράλληλα, το “Nymphetamine” ήταν και το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο πληκτράς τους Martin Powell και εκ των βασικών συνθετών του συγκροτήματος.
Αρχικά ας εξηγήσουμε τις άγνωστες λέξεις. Τι είναι η Νυμφεταμίνη; Ο τίτλος είναι ένα πάντρεμα των λέξεων “nymphette” και “amphetamine”, και ο Dani Filth το εξήγησε ως αναφορά σε «έναν εθισμό που μοιάζει με ναρκωτικά για την εν λόγω γυναίκα (που αναφέρεται στο τραγούδι), με τις ύπουλες ιδιότητες ενός βαμπίρ που κυριολεκτικά επαναφέρουν τον εραστή της από το χείλος του γκρεμού, του πνευματικού του τάφου, μόνο για να τον θάψουν ξανά και ακόμα βαθύτερα στα εσωτερικά του σκοτάδια».
Από αυτό και μόνο λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς ότι οι FILTH θέλουν να προσφέρουν και πάλι, μέσα από τα δεκατέσσερα κομμάτια του δίσκου τους, ένα ακόμα παραμύθι γοτθικού τρόμου, με την μόνη διαφορά, ότι το παραμύθι πλέον, έπαυε να είναι τόσο τρομακτικό, αλλά γινόταν περισσότερο ρομαντικό, περισσότερο μελωδικό, περισσότερο “gothic” από ότι θα περίμενε κάποιος που ακολουθούσε το σχήμα από τις πρώτες ημέρες του.
Η ούτως ή άλλως διχασμένη βάση οπαδών των CRADLE OF FILTH, με το “Nymphetamine” έφτασε στο «ως εδώ και μη παραπέρα» της, όμως το άλμπουμ, το οποίο εντέλει αποτέλεσε εμπορική επιτυχία, έφερε νέο κόσμο στο συγκρότημα, διαφορετικό μεν, αλλά τελικά λειτούργησε ανανεωτικά για το ίδιο το σχήμα το οποίο εμφανώς ακολουθούσε την δική του πορεία, χτίζοντας κάτι δικό του, πάνω στην μουσική βάση που το ίδιο έθεσε.
Τι συναντά κανείς όμως στο “Nymphetamine”; Μια ποικιλία από όμορφα κομμάτια, τα οποία είναι σαφώς αρκετά μακρύτερα από το μαυρομεταλλικό παρελθόν της μπάντας, παρόλα αυτά, αρκετά «πιασάρικα», με όμορφη και επιβλητική την φιλική παρουσία της Liv Kristine (Ex- THEATRE OF TRAGEDY) αλλά και του γνωστού «Pinhead» Doug Bradley του HELLRAISER ως αφηγητή. Αξιοσημείωτος ο διάχυτος «άρρωστος» ερωτισμός σε όλο το άλμπουμ και το σχεδόν ερωτικό παιχνίδι του θανάτου και της ζωής μέσα στις βαμπιρικές σκιές που τόσο όμορφα ξέρουν να απλώνουν οι FILTH σε κάθε μα κάθε δουλειά τους.
Το “Nymphetamine”, κατηγορήθηκε πολύ όταν κυκλοφόρησε, ως «ξεπουλημένο», ως «ψεύτικο». Δεν είναι η πρώτη φορά που η μουσική ενός σχήματος, γίνεται αποδέκτης τέτοιων χαρακτηρισμών, απλά γιατί είναι διαφορετική από αυτήν που ήθελε ο μέσος οπαδός τους. Παρόλα αυτά, φυσικά και η μουσική που μας αρέσει ή όχι είναι ξεκάθαρα θέμα προσωπικού γούστου, το άλμπουμ όμως, μακριά από «ταμπέλες» ειδών και υποκατηγοριών, μόνο κακό δεν είναι. Έχει την οπτική του και την υποστηρίζει με επαγγελματισμό και μεράκι στο έπακρο. Άραγε το δικαίωσε ο χρόνος;
Φανούρης Εξηνταβελόνης
