Να που έφτασε η στιγμή να πάρει μέρος στο παιχνίδι μας και η επίσημη πρώτη, ολοκληρωμένη προσπάθεια των HELLOWEEN. Μετά το “Death Metal” demo και το ομώνυμο EP, το “Walls of Jericho” ήρθε μια μέρα σαν την σημερινή, το 1986, για να βάλει θεμέλια πιο γερά κι από αυτά που θα μπορούσαν οι ίδιοι οι δημιουργοί του να φανταστούν. Θεμέλια για μια τεράστια καριέρα, μια σπουδαία «κληρονομιά», θεμέλια όμως που ήσαν διαφορετικά από το επιβλητικό κτίσμα που ανυψώθηκε στην συνέχεια. Τι εννοώ;
Το έχω πει επανειλημμένως, το έχω γράψει πολλάκις (διάβασε ας πούμε την εισαγωγή του worst to best στο πρώτο “Keeper”), δεν θα βαρεθώ να το επαναλαμβάνω για όσο χρειαστεί: Το “Walls of Jericho” δεν είναι ένα power metal άλμπουμ. Μπορεί ο Kai Hansen με τον Michael Weikath να είναι οι άμεσοι δημιουργοί της ευρωπαϊκής σχολής του είδους, ελέω “Keepers…” (μουσικοί όπως οι Blackmore, Schenker, Roth, Hoffmann, Y.J. Malmsteen και John Norum, θα πρέπει να θεωρούνται οι έμμεσοι), μπορεί στην πορεία ο πρώτος με τους GAMMA RAY κι ο δεύτερος με τα post – 1994 HELLOWEEN άλμπουμ να επαναπροσδιόρισαν εκ νέου τον ήχο, ωστόσο τούτο δω το δισκίο είναι… κάτι άλλο, μα «και το κάτι άλλο»! Πολύ σκληρό, βαρύτατο, ακατέργαστο, πρόκειται για ένα τιτάνιο speed/thrash δημιούργημα, από εκείνα που δυσκόλευαν κάποτε συντάκτες και οπαδούς ως προς τον ακριβή χαρακτηρισμό τους.
Έτσι είναι. Οι πρώιμοι JUDAS PRIEST και ACCEPT μπήκαν στο ίδιο καζάνι με τον τσαμπουκά, την ορμή και την «αυθάδεια» της πρώτης νιότης και ιδού τα αποτελέσματα. Ένα all time classic αριστούργημα του οποίου ακόμη και οι απλά καλές στιγμές, γιατί μέτριες ή αδύναμες/κακές δεν έχει, είναι κορυφές απάτητες για μια μεγάλη πλειοψηφία συγκροτημάτων εκεί έξω. Αυτά τα τραγούδια θα βάλουμε λοιπόν σε σειρά, κατά πως μας αρέσει. Προσοχή! Μιλάμε για τα τραγούδια της πρώτης έκδοσης, όπως αυτή κυκλοφόρησε στις 18 Νοεμβρίου, όχι για τις επόμενες που είχαν μέσα το “Helloween EP και το single “Judas”. Αυτά τα ολίγα για τώρα. Ας πάμε σιγά – σιγά προς τα Τείχη της Ιεριχούς, ήρθε η ώρα για το…
The “Walls of Jericho” countdown:
- “Reptile” (03:45)
“You won’t believe ’till you know that it’s real!”
Πολύ εύκολα η κατώτερη σύνθεση του δίσκου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρόκειται για κακή στιγμή, έτσι; Ωραίο riff, ωραία κουπλέ, στο refrain κάπως δεν μας τα λέει καλά, αλλά ok, ακούγεται παραπάνω από ευχάριστα. Β’ φωνητικά κάνει ο Chris Boltendahl των GRAVE DIGGER. Τώρα στιχουργικά, συμπάθα με, μα δεν το έχω ξεκάθαρο στο μυαλό μου το νόημά του. Είναι μια φανταστική ιστορία κάποιας τερατογένεσης, αποτέλεσμα αποτυχημένου πειράματος, ή μήπως είναι κάποιος θανατηφόρος ιός που ονομάστηκε «ερπετό» και ξέφυγε από κάποιο εργαστήριο; Για πες κι εσύ…
- “Guardians” (04:21)
“We don’t pay any taxes, but the state is the axes!”
Κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, σκαρφαλώνουμε μια θέση. Το “Guardians” είναι άλλο ένα από τα ωραία τραγούδια των HELLOWEEN που ενώ δεν «κόβεις φλέβα» για να το ακούσεις, όποτε το πετύχεις, περνάς τέλεια. Γρήγορο, υμνικό, ACCEPT-ικό μέταλλο με κοινωνικοπολιτικό μήνυμα, είναι το πιο power κομμάτι από όλα του άλμπουμ (ή μήπως το μόνο που power-ίζει, χεχε) με «Europower πριν το Europower» refrain. Δυστοπικό τραγούδι και να ακούγεται τόσο ανάλαφρο; Βεβαίως! HELLOWEEN, αφού. Στο μπάσο, ο Markus παίζει μπάλα μόνος του.
- “Heavy metal (is the law)” (04:01)
“Fight hard, live fast, play loud, step out of the crowd!”
Ένας καθαρά οπαδικός (πιο οπαδικός δε γίνεται) ύμνος. Speed metal «του θανάτου» που λένε, η δίκαση να παίρνει φωτιά, riff – ξυράφι, δισολίες, εντελώς άγαρμπα, γηπεδικά φωνητικά και συναυλιακή υφή. Από τα λίγα τέτοιου είδους τραγούδια, που τα ακούω ευχάριστα ακόμη και σήμερα, χωρίς να χρειάζεται να είμαι 15χρονος για να με παρασύρουν. Το σημείο που μεταβαίνουμε στο τρίτο κουπλέ (“We need it as a liquid in our veins instead of blood”) πωρώνει και δεξιό ψάλτη στον Άγιο Ιερόθεο. Αν νόμισες και συ πως είναι live ηχογράφηση, όταν το πρωτάκουσες, να σηκώσεις το χέρι.
- “Gorgar” (03:57)
“You’re runnin’ around in the gamblin’ hall, every night it’s the same…”
Ο σατανικός Gorgar θέλει να σε κατασπαράξει, μην ζυγώσεις κοντά του, πρόσεχε… πρόσεχε! Εντάξει, να σε κατασπαράξει ένα φλιπεράκι δε γίνεται, αλλά την τσέπη σου μπορεί να την «καταπιεί» σε χρόνο dt, χωρίς να το καταλάβεις! Για να δω, ποιος το έγραψε; Χμ… τι έγινε Kai; Τον «ταΐσαμε» καλά τον Gorgar, βλέπω, χαχα! Λοιπόν, πέραν του χιουμοριστικού της όλης φάσης, που μπορεί να έχει και διδακτικές προεκτάσεις («μείνετε μακριά από κάθε είδους τζόγο και τυχερά παιχνίδια»), το “Gorgar” με την ισοπεδωτική RIFF-ΑΡΑ του και τα πάρε – δώσε με το “In the Hall of the Mountain King” του Grieg, είναι κομματάρα. Πάει και τελείωσε! Περιττό δε να πω, πως ένιωσα και πως έκανα, όταν το άκουσα «ζωντανά», κατά τη θεϊκή εμφάνιση της Κολοκύθας στην Πλατεία Νερού, σε εκείνο το υπέρτατο “Kai medley”.
- “Metal Invaders” (04:12)
“Unrelenting forces blasting through the air, roaring thunder lift your hands and pray”
Στα 80s είχαμε αρκετά τραγούδια που μιλούσαν για «μεταλλικούς πολεμιστές – εκδικητές – εισβολείς – whatever», οι οποίοι ήταν συνήθως τα μέλη των ιδίων των συγκροτημάτων, οι metalheads και γενικά όσοι έκαναν την επανάστασή τους και έπαιρναν την εκδίκησή τους απέναντι στο κατεστημένο και όλα αυτά που μάθαμε τέλος πάντων. Στο άκουσμα του “Metal Invaders” ξεσπά speed/thrash τυφώνας επιπέδου 5, όλα γίνονται γης Μαδιάμ, κολυμπηθρόξυλο όρθιο δε μένει. Η πρώτη εκτέλεση υπάρχει σε demo μορφή στην συλλογή “Death Metal” του 1984, εκεί που θα βρεις και τους HELLHAMMER, RUNNING WILD και DARK AVENGER, είναι φυσικά ακόμη πιο… «άξεστη», ενώ στο solo του θα βρεις το “Let us prey/Call for the priest” των JUDAS PRIEST, ως φόρο τιμής.
- “Phantoms of death” (06:36)
“Phantoms bring evil, destruction and death!”
Ο Wolf Hoffmann θα ήθελε πολύ να έχει αυτό το έπος στο “Breaker” ή στο “Restless and wild”. Λογικό, δεν είναι μόνο το γεγονός πως το κομμάτι θυμίζει ACCEPT σε υπερβολικό βαθμό (και RUNNING WILD, εννοείται), είναι επίσης κι αυτές οι κιθάρες, από μόνες τους, που είναι «ΘΑΝΑΤΟΣ» σκέτος! Μιλάμε για απίστευτη ένταση. Ο Kai τραγουδά απολαυστικά και το ίδιο απολαυστικό είναι και το Emulator II synth του jazz/drum’n’bass μουσικού και παραγωγού James Hardway, κατά κόσμον David Harrow. Το έχω καημό να το ακούσω “live”, αλλά παρηγορώ τον εαυτό μου, σκεπτόμενος πως κανείς δεν το έχει ακούσει, έτσι κι αλλιώς, ποτέ!
- “Walls of Jericho”/“Ride the sky” (06:45)
“Send me a sign, wanna leave it all behind, I’ll be leaving the hands of doom!”
Εμβληματική εισαγωγή. Το “The Hellion” της κεντρικής Γηραιάς Ηπείρου. Προέρχεται από το θέμα “Happy happy Halloween”, που ακούγεται στην ταινία “Halloween III: Season of the Witch”. Το οποίο, με την σειρά του, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη μελωδία του παιδικού τραγουδιού “London Bridge is falling down”. Στο τελείωμα, τα τείχη της Ιεριχούς πέφτουν (άκου το effect) και Ο ΥΜΝΟΣ ξεκινά με μια κιθαριστική επίθεση που κάνει την σύνθεση να μοιάζει με τραίνο που τρέχει με 300 και με το ζόρι κρατιέται στην πορεία του! “Larger than life” τσιρίδες, σολίδια από το υπερπέραν και rhythm section που προσπαθεί να «κάνει ζάφτι» τον υπέρμετρο τσαμπουκά του και να δώσει χώρο στην τεχνική, είναι κάποια ακόμη χαρακτηριστικά του. Ερμηνευτικά, όλοι μα όλοι οι τραγουδιστές του «HELLOWEEN γενεαλογικού δέντρου» τα πήγαν περίφημα, από την στιγμή όμως που ο Kai ξεφώνισε την πρώτη λέξη, η ταύτιση ήταν δεδομένη.
- “How many tears” (07:16)
“And look up to the eternal skies, see warfare even there…”
Το αδιαφιλονίκητο νούμερο 1, χωρίς δεύτερη σκέψη. Ένα αντιπολεμικό αριστούργημα γραμμένο από τον Weikath, που μόνο αυτό να είχε γράψει στη ζωή του, θα τον θεωρούσα σπουδαίο συνθέτη. Το ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά, τι άλλο να σου πω εγώ; Το μόνο που θα ήθελα να αναφέρω, είναι η ωραία σύνδεση που κάνει στα αυτιά μου το δίστιχο “If any man is free on earth/Then tormentors steal his birth” με τον τίτλο του “Steel tormentor” από το “The Time of the Oath”. Η live εκτέλεση από το Wacken του 2018, είναι απίστευτη.
Δημήτρης Τσέλλος
