ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Rogues en Vogue” – RUNNING WILD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: GUN Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rolf Kasparek
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά / Κιθάρες: Rolf Kasparek
Μπάσο: Peter Pichl
Τύμπανα: Matthias Liebetruth
Το “Rogues en Vogue” πρόσθεσε ένα ακόμη κεφάλαιο στη μακρόχρονη ιστορία μιας από τις σταθερές και ιστορικές μπάντες του τευτονικού heavy metal, που σίγουρα όταν κυκλοφόρησε 20 χρόνια πριν, τον μακρινό (πλέον) Φεβρουάριο του 2005, δεν εξέπληξε κανέναν, καθώς η παρέα του Rock and Rolf παρέδωσε αυτό ακριβώς που ανέμενε το φανατικό κοινό του σχήματος: παλιομοδίτικο, παραδοσιακό, δογματικό (μα και κλασικό) 80s heavy metal παιγμένο με το χαρακτηριστικό ύφος της γερμανικής μπάντας. Είναι γνωστό ότι οι RUNNING WILD παρά τις αρκετές αλλαγές στο line-up τους σε όλη την διάρκεια των περασμένων δεκαετιών παραμένουν πιστοί στη φιλοσοφία τους για το τι ακριβώς πρέπει αν περιλαμβάνει ένας metal δίσκος που φέρει το λογότυπο τους, πώς βέβαια θα μπορούσε να είναι αλλιώς όταν ο ιθύνων νους του σχήματος, Rolf Kasparek παρέμεινε μόνιμα στο τιμόνι της μπάντας όλα αυτά τα χρόνια.
Το “Rogues and Vogue” είναι ένας χορταστικός σε τραγούδια και διάρκεια δίσκος που περιέχει καλές τυπικές RUNNING WILD συνθέσεις με δυναμικά riffs, στρωτές πιασάρικες στο πρώτο άκουσμα ιδέες, και φυσικά τη γνωστή παραγωγή που πατάει (με το ενάμιση πόδι) στα 80s. Για στίχους και εξώφυλλο μην ρωτάτε, ξέρετε! Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κομμάτια του δίσκου θα έλεγα ότι δεν έχει νόημα, αφού και τυχαία να πατάς tracks στο playlist θα ακούσεις όλες τις (συγκεκριμένες) RUNNING WILD νόρμες και βέβαια τις εκάστοτε επιρροές που πιάνουν ένα ευρύ φάσμα που παραπέμπει από τους THIN LIZZY και τους AC/DC μέχρι τον… Kai Hansen. Πιάσε για παράδειγμα το πανηγυρικό “Libertalia” με την ταχύτητα και το υμνικό ρεφράιν, το “Canonball Tongue” με την 80s mainstream metal δομή και το singlάτο chorus ή το πιο 90s τραγούδι του δίσκου “Angel of Mercy” (ο Hansen που λέγαμε πριν), όλα θα μπορούσαν εύκολα να βρίσκονται σε οποιοδήποτε από τα κλασικά άλμπουμ του σχήματος, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στο «έπος» του δίσκου, το 10λεπτο “The War”.
Η μπάντα, ήδη από τότε και παρά την ηλικία της έδειξε ότι παραμένει έτοιμη να προσφέρει νέο υλικό από αυτό που εξαρχής τους έκανε γνωστούς στο metal κοινό, χωρίς να μετακινηθεί από την πυξίδα που ακολουθεί το πειρατικό τους σκαρί από το πρώτο του ταξίδι στις αρχές των 80s μέχρι σήμερα. Νομίζω ότι τόσα χρόνια μετά, καθώς η δισκογραφική τους παρουσία παραμένει μέχρι σήμερα συνεπής, δεν θα μπορέσαμε να ζητήσουμε τίποτα παραπάνω από τους RUNNING WILD (φαντάζεστε πχ μια μέρα να επανερχόταν με νέο δίσκο και να έπαιζαν progressive?!), καθώς συγκαταλέγονται σε ένα από τα λίγα εκείνα σχήματα που έχοντας ένα καθορισμένο δικό τους ύφος που τους ανήκει δεν μετακινούνται από αυτό. Φυσικά αν δεν έχετε ακούσει ποτέ την μπάντα ακούστε πρώτα τα “Under Jolly Roger”, “Port Royal”, “Death or Glory” κ.α. πριν καταλήξετε εδώ.
Δημήτρης Μελίδης
