a
ΜΠΑΝΤΑ: ANGRA
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Aqua”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ΕΤΑΙΡΙΑ: SPV/Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ANGRA
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Edu Falaschi – φωνητικά
Kiko Loureiro – κιθάρα
Rafael Bittencourt – κιθάρα
Felipe Andreoli – μπάσο
Ricardo Confessori – τύμπανα
Δέκα χρόνια σήμερα από την κυκλοφορία του “Aqua”, του έβδομου δίσκου των ANGRA. Η ιστορία των ANGRA, είναι γενικά θλιβερή. Στην ιστορία αυτή, βρίσκει κανείς άπιαστες κορυφές και βαθύτατες πεδιάδες που αναδείκνυαν κόπωση και μία τρομερή απουσία έμπνευσης. Το “Aqua”, είναι αντιπροσωπευτικός δίσκος ενός σκοτεινού κεφαλαίου στην ιστορία της μπάντας από τη Βραζιλία, μίας μπάντας που πέρασε από πολλά κύματα και πολλές τρικυμίες. Ίσως δεν ήταν τυχαίο που το concept του “Aqua” βασίζεται στη φημισμένη “Τρικυμία” του Σαίξπηρ.
Πριν το “Aqua”, έχουμε βιώσει την πρώτη τρικυμία στις επάλξεις της μπάντας, καθώς ο αρχικός τραγουδιστής, που βρίσκεται στο πάνθεον των heavy metal τραγουδιστών που χάσαμε τα τελευταία χρόνια, Andre Matos, παραιτήθηκε οριστικά από αυτήν. Στη θέση του, μπήκε ένας ακόμη δυναμικός τραγουδιστής, με εξίσου τρομερό εύρος, δυναμισμό και ερμηνευτική δεινότητα. Ο Edu Falaschi λοιπόν, κάλυψε πολύ καλά το κενό του Matos και με τη μπάντα κυκλοφόρησαν το 2001 το επικό “Rebirth”, που πάτησε με αρκετή επιτυχία στη συνταγή του αριστουργηματικού “Holy land”. Η συνέχεια, με τα “Temple of shadows” (2004) και “Aurora consurgens” (2006), ήταν σχετικά αδιάφορη, με τη μπάντα να το γυρνάει σε πιο power metal φόρμες και αφήνοντας στην άκρη τις progressive εξορμήσεις και την παραδοσιακή βραζιλιάνικη μουσική, που ήταν η ειδοποιός διαφορά των ANGRA από άλλες power/progressive μπάντες των 90s και 00s. Με το “Aqua” όμως, πιστεύω πως πάτωσαν και δεν είναι τυχαίο που ακολούθησαν αναχωρήσεις και νέο ανακάτεμα της τράπουλας.
Το 2010 ήταν μία δύσκολη χρονιά, μιας και οι ANGRA είχαν κακό management που προκάλεσε διάφορες γκάφες και είχαν κουραστεί από τις ατέλειωτες περιοδείες (αν και είχαν την ευκαιρία να παίξουν support σε εμπορικά μεγαθήρια όπως τους NIGHTWISH). Το 2008, ο Falaschi, ύστερα από αρκετές γκάφες από το επικοινωνιακό επιτελείο του management, ανακοίνωσε μία παύση από τα μουσικά δρώμενα. Ήταν μία δύσκολη χρονιά επίσης, επειδή ο Falaschi είχε τραβήξει τις αντοχές του στα άκρα και η φωνή του είχε αρχίσει να φθίνει. Επιπλέον, το άγχος και η κατάθλιψη, του προκάλεσαν οισοφαγίτιδα, πράγμα που με τη σειρά του στοίχισε το εύρος της φωνής του. Η διαφορά μεταξύ του “Rebirth” και του “Aqua” είναι ολοφάνερη. Μιλάμε για άλλον τραγουδιστή εντελώς. Σε συνθετικό επίπεδο, μιλάμε για έναν επίπεδο δίσκο που δεν απογειώνεται και που ηχεί σαν μία πολύ κακή απόπειρα επανάληψης της γνωστής συνταγής. Αν εξαιρέσουμε τους δύο power metal δυναμίτες “Arising thunder” και “The rage of the waters”, ο δίσκος αυτός δεν σώζεται. Ούτε η επιστροφή του πρώτου drummer, Ricardo Confessori, ύστερα από εννιά χρόνια, δεν άλλαξε κάτι. Η παραγωγή επίσης είναι επίπεδη και οι κιθάρες ακούγονται μουντές. Μην αφήσετε λοιπόν να σας προϊδεάσει το υπέροχο εξώφυλλο ή το μεγαλόπνοο concept.
Το 2011, η μπάντα περιόδευσε στη Βραζιλία για το “Aqua” και το 2012 ο Falaschi ανακοίνωσε την αποχώρησή του. Αποχώρησε επίσης και ο Confessori και έτσι η μπάντα μπήκε σε νέο κυκεώνα μεταγραφών. Ο Falaschi ξεκίνησε μία σειρά θεραπειών και επικεντρώθηκε στη σόλο καριέρα του και στην προηγούμενη μπάντα του, τους power metallers ALMAH.
Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το “Aqua” ηχεί ακόμα αδιάφορο και επαληθεύει αυτό που ξέρουμε για τη μπάντα εδώ και πολλά χρόνια: Μετά το “Holy land”ν δεν μπορούν να υπάρξουν άλλες κορυφαίες στιγμέςν γιατί η μπάντα ακούμπησε το Θείο πολύ νωρίς. Ό,τι και να κάνουν, θα συγκρίνεται πάντοτε με το “Holy land” και φυσικά θα χάνει.
Did you know that:
- Το “Aqua” κυκλοφόρησε στην Ευρώπη μέσω της SPV/Steamhammer αλλά η μπάντα το κυκλοφόρησε μόνη της στη Βραζιλία, ώστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο γύρω από το management.
Φίλιππος Φίλης
