a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Earth blues” – SPIRITUAL BEGGARS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2013
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: InsideOut
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Michael Amott
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Apollo Papathanasio
Κιθάρες – Michael Amott
Πλήκτρα – Per Wiberg
Μπάσο – Sharlee D’ Angelo
Drums – Ludwig Witt
Κεφάλαιο οι SPIRITUAL BEGGARS για τον σκληρό ήχο. Ας πούμε η έτερη πτυχή του γνωστού για τις πιο ακραίες του καταβολές Michael Amott. Hard rock με πιο 70s southern αναφορές, δίνοντας την ευκαιρία στον Amott να βγάλει προς τα έξω τη πιο “πρώιμοι SCORPIONS και UFO” πλευρά των ακουσμάτων του. Άλλωστε, ο άνθρωπος έχει δηλώσει ευθαρσώς ότι ο Uli Jon Roth και ο Michael Schenker είναι τα απόλυτα κιθαριστικά του είδωλα.
Εδώ κιόλας, βρισκόμαστε στο προτελευταίο δίσκο τους και τον δεύτερο με τον Apollo Papathanasio (γνωστό μας από τη θητεία του στους FIREWIND).
Είχε η αλήθεια είναι δύσκολο έργο ο Apollo. Να διαδεχθεί αφενός τον Spice (άκρως αγαπητός στους παλαιότερους οπαδούς της μπάντας) της περιόδου ’92 – ’01, αλλά και τον JB Christofferson (GRAND MAGUS) τη περίοδο ’01 – ’10. Το “Return to zero” (2010) δείχνει να αγκαλιάστηκε από τους οπαδούς της μπάντας, δίνοντας μια ευκαιρία στον αγαπημένο Ελληνοσουηδό. Και στις 15 Απριλίου, μια μέρα σαν τη σημερινή, πριν 10 χρόνια, θα βγάλουν το περί ου ο λόγος, “Earth blues”. Της Γης τα blues, ασίκικα και μαγκιόρικα.
Τα δύο video clip του δίσκου “Wise as a serpent” και “Turn the tide” μας βάζουν στο κλίμα για τα υπόλοιπα από τα 50 λεπτά του δίσκου. Ένα τζαμάρισμα 70s SCORPIONS, UFO με τους BLACK SABBATH να παίρνουν μάτι στη γωνία. Και πάνω από όλα η φωνή του Apollo που ήρθε και κούμπωσε τέλεια. Πάντα έλεγα ότι έχει hard n’ heavy ζεστασιά η φωνή του, ε κι εδώ επιβεβαιώνομαι με το πόσο ωραία ταιριάζει. Πλήκτρα κάνουν την εμφάνιση τους στο “Sweet magic pain”, χρωματίζοντας ιδανικά το κομμάτι.
Υπέροχο μεσαίο μέρος με πλήκτρα και χτίσιμο πίσω μαζί με τα φωνητικά. Μέχρι και KANSAS σκέφτηκα. Η δε παραγωγή το αναδεικνύει, όντας μια μοντέρνα εκδοχή των πιο ζεστών παραγωγών των 70’s. Δε πήγανε για ντεμεκ 70ίλα, ούτε για κάτι καλογυαλισμένο, σαν να βρήκαν τη χρυσή τομή. Χώρια την υπερομάδα με Per Wiberg στα πλήκτρα (να βγάζει όλη τη λατρεία για τον Jon Lord) και Sharlee D’ Angelo στο μπάσο, που αναδεικνύεται σε τσαχπίνικα και τζαμαριστά κομμάτια τύπου “Hello sorrow” (μη σε ξεγελάει η μπαλαντοειδής εισαγωγή, υπάρχει εκεί για να χρωματίζει).
Γουστάρω που ο δίσκος σου δίνει πράγματα όσο πάμε προς το τέλος, με την υπέροχη funk-ίλα των “Too old to die young” και του “One man’s curse” να ανανεώνει το σύνολο, προσθέτοντας σε ένα συνολικά πλούσιο αποτέλεσμα. Χώρια η λυρικότατη και κάργα bluesy πλευρά του Apollo στο “Dreamer” που ανοίγει έτι περαιτέρω τη βεντάλια για μια θεωρητικά “φτασμένη” μπάντα. Ξέρετε τι σημαίνει 50 λεπτά χωρίς περιθώριο κούρασης, σε ένα μοτίβο που τείνει να κουράζει άμα δεν είσαι μερακλής;
Άμα θέλετε να μάθετε, ακούστε το “Earth blues”, μεταφερθείτε στο υπέροχο χωροχρόνο που σας ταξιδεύει κάθε φορά που παίζει, ακόμα και σήμερα, 10 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του. Συνοδέψτε το με μια παγωμένη μπύρα, ή οποιοδήποτε ποτό της επιλογής σας και είστε σένιοι.
Did you know that?
– Δεύτερος και τελευταίος δίσκος που ο Michael Amott αναλαμβάνει τη παραγωγή των SPIRITUAL BEGGARS
– Δεύτερο εξώφυλλο που δουλεύουν με τον Costin Chioreanu.
Γιάννης Σαββίδης
