Λίγες μόλις εβδομάδες μετά την προσωπική κατάθεση ψυχής και την αντίστροφη μέτρηση στο πολυαγαπημένο μου “Love at first sting”, έρχεται η σειρά ενός δίσκου-ορόσημου για τα μουσικά μου γούστα. Βλέπετε, το “Savage amusement” ήταν ο πρώτος δίσκος των SCORPIONS που άκουσα ολόκληρο σε real time και έτσι γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ενέχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Επιπλέον, το έχω συνδέσει και με ωραίες εφηβικές εικόνες αλλά και τον καλό φίλο Χρήστο Κάππα (ACHELOUS…και όχι μόνο φυσικά) που το άκουγε συνέχεια (μαζί με το “World wide live”) στο κάμπινγκ που παραθερίζαμε στο Αίγιο. Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο “worst to best” με δυσκόλεψε περισσότερο σε σχέση με το προαναφερθέν “Love at first sting”. Για την ιστορία, το “Savage amusement” καταλαμβάνει την αναπαυτική τρίτη θέση στο βάθρο των αγαπημένων μου δίσκων των SCORPIONS. Μπορείτε να μαντέψετε, άραγε, το #2…;
*Εκτός συναγωνισμού οι υπερκομματάρες “Edge of time”, “Taste of love” και “Fast and furious” που δεν μπήκαν τελικά στο δίσκο αλλά εμφανίστηκαν σε επίσημη μορφή το 2015 και από τότε τα ακούμε συνέχεια…με πολύ καλό ήχο*
The “Savage amusement” countdown:
- “We let it rock…you let it roll” (3.38)
Από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσουμε, έτσι δεν είναι; Ωραίο κομμάτι το συγκεκριμένο αλλά το τοποθετώ με περίσσεια άνεση στο κατώτερο σκαλοπάτι του δίσκου για δύο κυρίως λόγους: ο πρώτος είναι ότι θεωρώ ότι ακούγεται κάπως παράταιρο με την όλη αισθητική των υπολοίπων τραγουδιών του δίσκου (και ειδικά στον τομέα της παραγωγής). Ο δεύτερος είναι ότι θεωρώ ότι είναι λίγο generic για την ασύλληπτη ποιότητα του “Savage amusement”. Ωραίο κομμάτι…ως εκεί.
- “Love on the run” (3.35)
Νομίζω άλλη μία προφανής επιλογή αφού το “Love on the run” μπορεί να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού, up tempo κομματιού των SCORPIONS αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολύ καλύτερα τραγούδια στο “Savage amusement”. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο σπουδαίος Herman Rarebell έχει συνεισφέρει στους στίχους του “Love on the run”.
- “Every minute every day” (4.21)
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα που θα έλεγε και ο SAKIS. Εδώ έχουμε ουσιαστικά την πρώτη προφανή ένδειξη και απόπειρα του Dieter Dierks να προσφέρει τον φανταστικό λουστραρισμένο ήχο στα πρότυπα του “Hysteria” (ξέρετε ποιων). Και όταν λέω πρώτη ένδειξη αναφέρομαι στη συγκεκριμένη λίστα που παρουσιάζουμε εδώ. Υπέροχη σύνθεση που κάλλιστα θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει σαν single και να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον όλων των hard rockers εκεί έξω…
- “Media overkill” (3.32)
Ευκαιρία να εξομολογηθώ κάτι: το “Media overkill” είναι το τραγούδι εκείνο που ακούω τα τελευταία χρόνια περισσότερο από κάθε άλλο στο “Savage amusement”. Δεν ξέρω το λόγο…μου βγάζει κάτι πολύ…SCORPIONS ενώ το κολλητικό (και διόλου τυπικό) ρεφραίν συντελούν τα μέγιστα σε ένα διαρκές repeat στο CD player. Και μόνο υπό αυτό το πρίσμα, θα έπρεπε να είναι ψηλότερα στην άτυπη αξιολογική κλίμακα αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ανταγωνισμός στο “Savage amusement” είναι αδυσώπητος και οι αποφάσεις δύσκολες.
- “Walking on the edge” (5.05)
Ξέρω 2-3 φίλους που θεωρούν το συγκεκριμένο κομμάτι σαν το αγαπημένο τους σε όλο το “Savage amusement”. Και ποιος να τους αδικήσει αφού είναι τεράστιο έπος! Όλα τα κλασικά χαρακτηριστικά στοιχεία των SCORPIONS της δεκαετίας του ‘80 είναι παρόντα εδώ και «δένουν» απίστευτα με την αψεγάδιαστη παραγωγή του Dierks, την μαγευτική κιθάρα του Schenker και τις μοναδικές μελωδικές γραμμές των φωνητικών του Meine. 10 στα 10!
- “Don’t stop at the top” (4.03)
Πείτε μου ειλικρινά, υπάρχει άνθρωπος εκεί έξω που να ακούει αυτή την εισαγωγή και το riff του Schenker και να μένει ασυγκίνητος; Αν ναι, καλύτερα να σταματήσει να διαβάζει αυτές τις γραμμές ή ακόμη καλύτερα να επιλέξει καμία κασέτα-demo νορβηγικής black metal μπάντας που ηχογράφησε τον κόπο της σε κάποια καλύβα στη μέση του πουθενά. Το “Don’t stop at the top” θα μπορούσε να είναι κάλλιστα στην κορυφή της λίστας και μάλιστα να την…ξεπεράσει αφού δεν γίνεται να σταματήσει στην κορυφή…το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;
- “Believe in love” (5.20)
Α, ρε Ελλαδάρα! Υπάρχουν τραγούδια και συγκροτήματα που σημάδεψαν μία ολόκληρη εποχή και μία ολόκληρη γενιά στη χώρα μας τη δεκαετία του ‘80! Όλοι ξέρετε ποια είναι αυτά. Πιστέψτε με, το συγκεκριμένο κομμάτι αποτυπώνει σε υπερθετικό βαθμό τα συναισθήματα, τις αγωνίες, τα «θέλω» και τα «πιστεύω» πάρα πολλών εφήβων (και όχι μόνο) στην Ελλάδα του 1988. Η λέξη «αριστούργημα» μετά βίας συμπυκνώνει την ποιότητα του “Believe in love”. Μοναδική μπαλάντα από εκείνες που μόνο οι SCORPIONS μπορούν να γράψουν!
- “Rhythm of love” (3.47)
Το 1988/89 δεν γινόταν να γυρίσεις στο MTV και να μην πετύχεις κάποια στιγμή το “Rhythm of love”. Ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι του δίσκου με ένα εντελώς φουτουριστικό video-clip που το βλέπαμε συνέχεια. Θεωρώ ότι εδώ ο Dierks πιάνει σε μεγάλο βαθμό την τεχνική του Mutt Lange και οι SCORPIONS καταφέρνουν να παντρέψουν δύο κόσμους: το παρελθόν τους με τον κλασικό ήχο και το μέλλον με μία αψεγάδιαστη σε όλα της παραγωγή. Τι εποχές, Θεέ μου!
- “Passion rules the game” (3.58)
Και φτάσαμε στην κορυφή! Το αγαπημένο μου τραγούδι στο δίσκο και ένα από τα πιο αγαπημένα μου γενικότερα των SCORPIONS. Μοναδική σύνθεση των Rarebell/Meine που σε κερδίζει με τη μία καθώς τα πάντα εδώ βγάζουν μία φανταστική αισθητική…ειδικά στο κουπλέ αλλά και στο αψεγάδιαστο ρεφραίν του. Για κάποιο λόγο το video-clip δεν παίχτηκε όσο θα έπρεπε στην τηλεόραση ενώ και σαν single δεν είχε την ίδια επιτυχία με τα “Rhythm of love” και “Believe in love”. Βέβαια, κυκλοφόρησε και ένα σχεδόν χρόνο μετά την κυκλοφορία του δίσκου. Όπως και να έχει, το “Passion rules the game” αγγίζει την τελειότητα και από μένα είναι…100 στα 10!
Σάκης Νίκας
