a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Catch 22” – HYPOCRISY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Peter Tägtgren
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Peter Tägtgren – φωνητικά, 7χορδη κιθάρα, πλήκτρα
Lars Szöke – ντραμς
Michael Hedlund – μπάσο
Υπάρχουν άλμπουμ, που την στιγμή που κυκλοφορούν, για κάποιο λόγο τα αντιπαθείς. Είτε γιατί είναι διαφορετικά, είτε γιατί δεν είναι αυτό που περίμενες, είτε γιατί εκείνη την περίοδο τα θεωρείς κατώτερα του ονόματος, κάτω από το οποίο κυκλοφορούν.
Στις 19 Μαρτίου του 2002, οι HYPOCRISY, κυκλοφόρησαν ένα από αυτά τα άλμπουμ. Το “Catch 22”, ήρθε λίγο απότομα σε αρκετούς φίλους των Σουηδών, οι οποίοι παρότι δεν είναι από τα συγκροτήματα που επαναπαύονται σε μια φόρμουλα, μια μουσική συνταγή, η διαφορετικότητα στον ήχο τους, δεν γινόταν ιδιαίτερα χωνευτή από τους οπαδούς της μπάντας, οι οποίοι τους είχαν συνηθίσει να κινούνται σε πιο σκληρά, πιο άγρια μονοπάτια. Μελωδικοί μεν, πιστοί στον Death Metal ήχο δε.
Από άλμπουμ όπως το “Osculum obscenum” μέχρι το “Catch 22”, η απόσταση είναι χαοτική. Η ελάφρυνση του ήχου, τα ξένα προς τους οπαδούς αλλά και το ιδίωμα στοιχεία πάμπολλα. Αποτέλεσμα, να μην γίνει ο δίσκος ούτε καν συμπαθής άμα τη πρώτη ακροάσει (και τη δεύτερη και την τρίτη αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς…)
Ήχος μπουκωμένος, τύμπανα που αν το άλμπουμ δεν είχε προηγηθεί του “St. Anger” των METALLICA, σίγουρα πολλοί θα έλεγαν ότι τα αντιγράφει (μήπως συνέβη το αντίθετο;;;), πολλά Industrial στοιχεία, διαφορετικά φωνητικά, με ένα γρέζι και όχι τόσο επιθετικά όπως τα είχαμε μάθει. Δεν θέλει πολύ για να πέσει ο δίσκος θύμα των αναπόφευκτων συγκρίσεων με τις προηγούμενες δουλειές του σχήματος.
Η εποχή είχε δείξει μια στροφή προς το nu metal από πολλά αξιόλογα σχήματα του χώρου, εκτός των Industrial στοιχείων, μια τέτοια στροφή παρατηρεί κανείς και στο “Catch 22”, κάνοντας (για τους πολλούς) τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Με ένα ικανό διάστημα να έχει μεσολαβήσει από την τελευταία επίσκεψη προς ακρόαση του άλμπουμ, με είκοσι ολόκληρα χρόνια να έχουν περάσει από την κυκλοφορία του, πολλά πράγματα αλλάζουν. Από τον ίδιο τον ακροατή (κυρίως αυτό), αλλά και στα μουσικά δρώμενα. Ο Peter Tägtgren, είναι μία αδιαμφισβήτητη μουσική ιδιοφυΐα. Οι σκέψεις μιας ιδιοφυΐας, ίσως να μην εύκολα τελικά αντιληπτές από τις πλατείες μάζες. Ίσως αυτό που η ιδιοφυΐα καταθέτει, να προηγείται της εποχής που κατατίθεται. Μπαίνει λοιπόν σε ένα ντουλάπι, όπου υπομονετικά περιμένει, πότε το κοινό θα είναι έτοιμο να βουτήξει ξανά σε αυτές τις σκέψεις και να καταλάβει το νόημα τους.
Αντιστοίχως, οι μουσικές ιδιοφυείς σκέψεις που εμπεριέχονται στο “Catch 22” ήθελαν ίσως τον χρόνο ωρίμανσης τους, για να αποδώσουν καλύτερα τα αρώματα τους. Αρώματα ικανά να συγκινήσουν έστω και μια καθυστέρηση δύο δεκαετιών.
Δεν έγινε ξαφνικά το “Catch 22” το κορυφαίο άλμπουμ, ούτε ξαφνικά πρέπει να θεωρηθεί ως το καινοτόμο αριστούργημα που κακόπεσε. Όχι. Θα ήταν υπερβολή και θα μείωνε την αξία των αδιαμφισβήτητων αριστουργημάτων που έχει προσφέρει αυτό το συγκεκριμένο συγκρότημα στον σκληρό ήχο. Όμως, με τα χρόνια να έχουν κυλήσει, τις καταστάσεις να έχουν αλλάξει, σίγουρα ο όγδοος δίσκων των HYPOCRISY, μπορεί να πάρει μια θέση στην δισκογραφία τους, που του ταιριάζει περισσότερο. Πιο κοντά στα κλασικά τους άλμπουμ, παρά να αντιμετωπίζεται ως παραπαίδι.
Στην εικοσαετή επέτειο του, κάντε του την χάρη και δώστε του τις ευκαιρίες που ίσως του στερήσατε, θα σας ανταμείψει για τον χρόνο και τον κόπο σας.
Did you know that:
- Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των αντιδράσεων στην κυκλοφορία του άλμπουμ, το 2008, επανακυκλοφόρησε με την ονομασία “Catch 22 V0.08” με επανηχογραφημένα φωνητικά και κιθάρες, αλλά και νέο mix και mastering.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
