a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “ΙΙΙ sides to every story” – EXTREME
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1992
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: A&M
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Nuno Bettencourt, Bob St. John
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Gary Cherone– φωνή
Pat Badger – μπάσο
Nuno Bettencourt – κιθάρες, πλήκτρα, πιάνο, κρουστά
Paul Geary – τύμπανα, κρουστά
Υπάρχουν κάποια παραδείγματα συγκροτημάτων που καταφέρνουν να εδραιωθούν λόγω μιας συγκυρίας ή από σπόντα στο ξεκίνημά τους κι ενώ στην συνέχεια βελτιώνονται ποιοτικά, δεν βρίσκουν την ανάλογη ανταπόκριση από το κοινό. Βλέπετε, αν έχουμε αγαπήσει έναν καλλιτέχνη με μια συγκεκριμένη εικόνα, δύσκολα αποδεχόμαστε την εξέλιξή του. Για τους EXTREME, τους οποίους αγκάλιασε ο κόσμος με τις ακουστικές τους μπαλάντες (“More than words” και “Hole hearted”) αυτό επιβεβαιώθηκε όταν κυκλοφόρησαν τον πιο ψαγμένο και περίπλοκο δίσκο τους.
Το “III sides to every story” ήταν προσεγμένο από κάθε άποψη. Μουσικά, στιλιστικά, στιχουργικά, εκτελεστικά, αλλά και από παραγωγή, ήχο και διορατικότητα. Καλλιτεχνικά, ήταν πολλά βήματα μπροστά από τους προκατόχους του. Αυτό όμως δεν συνδυάστηκε με την ανάλογη επιτυχία. Το αντίθετο μάλιστα. Εύκολα, η πτώση στην δημοτικότητά τους, μπορεί να αποδοθεί στην γενικότερη τάση της εποχής, που έβλεπε το grunge κίνημα από την άλλη όχθη της Αμερικής να εδραιώνεται και να καταπίνει το μελωδικό hard rock. Δεν είναι όμως όλα τόσο απλά.
Πόσα hard rock συγκροτήματα πειραματίζονταν τόσο πολύ άλλωστε στον τρίτο τους δίσκο; Ελάχιστα, ως κανένα. Ο τρίτος τους δίσκος λοιπόν, έχει τον αριθμό 3 στον τίτλο του, έχει τρεις θεματικές ενότητες και είναι αντίστοιχα χωρισμένος σε 3 πλευρές που τιτλοφορούνται “Yours” “Mine” “&the truth” με το τελευταίο τραγούδι, να αποτελείται από 3 μέρη. Αν και αυτές διαχωρίζονται εύκολα στο διπλό βινύλιο, το ίδιο εύκολα γίνονται διακριτές μουσικά.
Τα πιο γνώριμα τραγούδια βρίσκονται στο πρώτο μέρος, με το ξεσηκωτικό τους funk rock ύφος να διέπει τις πρώτες 6 συνθέσεις. Οι κιθάρες του Nuno Bettencourt και οι παθιασμένες ερμηνείες του Gary Cherone δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα και ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Βέβαια, ακόμα και οι πιο εύκολες στιγμές των EXTREME σε αυτό το μέρος, ξεχειλίζουν από ενέργεια, συνθετική ευφυία και τεχνικές εξάρσεις. Δίχως να λείπουν τα funk μέρη, τραγούδια όπως τα “Cupid’s dead” και “Rest in peace” είναι αριστουργήματα. Από κοντά το αξιομνημόνευτο “Color me blind” και το επιθετικό “Peacemaker die”.
Απότομα, η διάθεση αλλάζει και το δεύτερο μέρος, το “Mine”, είναι υποτονικό, μελαγχολικό, με το συγκρότημα να πειραματίζεται με διαφορετικές δομές, ενορχηστρώσεις και περισσότερα πλήκτρα. Η κοιλιά, είναι μεγάλη και παρόλο που οι ακουστικές μπαλάντες ήταν μέχρι τότε το ατού τους, στα 6 τραγούδια, δεν καταφέρνουν να ακουστούν ενθουσιώδεις. Η ομορφιά του “Tragic comic” είναι η μόνη που διασώζεται. Το “Everything under the sun”, χωρισμένο σε τρία μέρη, αναβαθμίζει το σύνολο, όμως δεν αρκεί για να κλείσει ο δίσκος επιτυχημένα.
Συνοψίζοντας, το “III sides to every story” είναι μια φιλόδοξη κυκλοφορία, που είναι καλλιτεχνικά ώριμη, αλλά της λείπει η συνοχή που θα αναβάθμιζε την θέση της στην ιστορία. Αν τα 6 τραγούδια του πρώτου μέρους, ήταν 9 ή 10, θα μιλούσαμε για διαμάντι. Αν όλος ο δίσκος ήταν στα πλαίσια του “& the truth” θα τον χαρακτήριζα μοντέρνο για την εποχή του. Τελικά όμως, είναι μια δουλειά που μπέρδεψε τους ίδιους και τον κόσμο τους και δυστυχώς οδήγησε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει μέχρι σήμερα, σε μέτριες πωλήσεις. Η οξυδέρκεια του Nuno και η παθιασμένη φωνή του Cherone δεν αρκούσαν για να τους διατηρήσουν στον αφρό της νέας μουσικής πραγματικότητας και όσο για το πραγματικό DNA των EXTREME, αυτό θα χρειαζόταν ακόμα αρκετά χρόνια μέχρι να το επαναφέρουν σωστά, μετά την επανένωσή τους.
Did you know that:
- Η αγάπη του συγκροτήματος για τους THE BEATLES, αντανακλάται σε διάφορα σημεία του άλμπουμ. Στιχουργικά, υπάρχουν γραμμές από το “A day in the life” (στο “Cupid’s dead”), το “Eleanor Rigby” (στο “God isn’t dead?”) και το “Give peace a chance” (στο “Rest in peace”). Τα ορχηστρικά μέρη του δίσκου, ηχογραφήθηκαν στα πασίγνωστα Abbey Road Studios, που έγιναν γνωστά από τους Άγγλους. Τέλος στο βίντεο του “Tragic comic” ο Pat Badger, παίζει με το χαρακτηριστικό μπάσο που χρησιμοποιούσε ο Paul McCartney.
- Το “Don’t leave me” ενώ βρίσκεται στο βινύλιο, δεν χωρούσε στο CD λόγω διάρκειας, οπότε και αποκλείστηκε. Εν τέλη, κυκλοφόρησε σαν b-side στα δυο από τα τρία singles του δίσκου. Στο “Tragic comic” και το “Stop the world”.
Γιώργος “Who cares?” Κουκουλάκης
