a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Out of the cellar” – RATT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Beau Hill
ΕΤΑΙΡΙΑ: Atlantic Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Stephen Pearcy – Φωνητικά
Robbin Crosby – Κιθάρες
Warren DeMartini – Κιθάρες
Bobby Blotzer – drums
Juan Croucier – bass
Σήμερα λοιπόν, αποφάσισα να μην σας μιλήσω πολύ για το “Out of the cellar”, μιας και 40 χρόνια μετα την κυκλοφορία τους, όποιοι το έχετε ακούσει, ξέρετε για τι άλμπουμ πρόκειται, όσοι δεν το έχετε ακούσει δεν πιστεύω πως ούτως ή αλλιώς θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές εδώ. Οπότε σκέφτομαι να αδράξω της ευκαιρίας και να γράψω πέντε γραμμές (που λέει ο λόγος) για μερικές από τις περιπέτειες των RATT, λίγο πριν την κυκλοφορία του εν λόγω άλμπουμ το 1984, γιατί νομίζω ότι αυτές ενδιαφέρουν πιο πολύ, από το να κάθομαι να σας αραδιάζω το πόσο καλό άλμπουμ είναι, πόσο ωραία παραγωγή έχει και πόσο καλός κιθαρίστας είναι ο Warren DeMartini! Οπότε ας πάμε μια βόλτα στο San Diego, αρχικά κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ‘70… Τότε που οι RATT, δεν ήταν ακόμα …RATT!
Στην πρώτη συναυλία που έδωσαν οι πρώιμοι RATT (τότε ακόμα δεν είχαν την τελική τους σύνθεση και ονομάζονταν MICKEY RATT) στο Sunset Strip, πρέπει να έχουν κάνει μια μοναδική πρωτοτυπία στα παγκόσμια χρονικά. Πληρώθηκαν κανονικά, αλλά όχι για να παίξουν, μα για να σταματήσουν να παίζουν! Ξεκίνησαν να παίζουν ένα κομμάτι που το ονόμαζαν “Dr. Rock”, τόσο φασαριόζικα μέχρι που ο ιδιοκτήτης του club, τους σταμάτησε και τους είπε «Σταματήστε, δεν είστε αυτό που θα θέλαμε για απόψε, αλλά μην ανησυχείτε, θα πληρωθείτε κανονικά». Ο Pearcy απάντησε: «Και που το ξέρουμε ότι θα πληρωθούμε; Θα συνεχίσουμε να παίζουμε κανονικά μέχρι να μας πληρώσεις!». Σε λίγα λεπτά είχαν πάρει τα λεφτά τους, και κατέβηκαν από την σκηνή.. Δεν ήταν και η καλύτερη αρχή, αλλά ήταν μια αρχή…
Συνέχισαν όμως την προσπάθεια και τις πρόβες και όταν άρχισαν οι γείτονες να κάνουν παράπονα για το πόσο δυνατά έπαιζαν, πήγαν σε έναν φίλο τους που δούλευε σε ένα σούπερ μάρκετ, και πήραν καρτέλες αυγών, προκειμένου να τις κολλήσουν στον τοίχο, και να κάνουν έτσι μια βασική ηχομόνωση. Ούτως ή αλλιώς λεφτά για να νοικιάσουν στούντιο δεν είχαν… Ο καιρός θα περάσει, οι MICKEY RATT θα γίνουν M. RATT και μετα σκέτο RATT, κιθαρίστες, drummers και μπασίστες (γνωστοί και άγνωστοι) θα παρελάσουν από διάφορες μορφές της μπάντας, με σταθερό πάντα μέλος και ιδρυτή του συγκροτήματος τον Stephen Pearcy. Η Wendy Dio τους προσέγγισε προκειμένου να αναλάβει το management της μπάντας. Αυτό μπορεί να μην λειτούργησε καθόλου καλά, όμως τα λεφτά που αρχικά επένδυσε σε αυτούς βοήθησαν πάρα πολύ την μπάντα στο ξεκίνημά της. Το τέλος της συνεργασίας τους, πάντως, δεν ήταν καθόλου συνεργατικό, ούτε έγινε σε καλή ατμόσφαιρα. Οι κακές γλώσσες λένε πως ο Pearcy σεβόμενος τον Dio, έριξε άσχημη χυλόπιτα στην Wendy και αυτή δεν το δέχτηκε αυτό με πολύ ευχαρίστηση…
Σύμφωνα με τον Pearcy, κάποια στιγμή η Wendy Dio ζήτησε τα χρήματα της πίσω και όταν η μπάντα απάντησε ότι δεν μπορούσε τη συγκεκριμένη στιγμή να τα επιστρέψει αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα, ούτε αυτό λειτούργησε καλά επίσης. Την επόμενη φορά η Wendy εμφανίστηκε μαζί με έναν μπράβο και απαίτησε τα χρήματά της ξανά. Η μπάντα αντέδρασε ομαδικά, όπως ένας άνθρωπος σε αυτή την απειλή και ευτυχώς τα χειρότερα είχαν αποφευχθεί χάρη στην αλληλοϋποστήριξή τους που είχε ως αποτέλεσμα στο να μην τολμήσει ο μπράβος να τα βάλει με όλους μαζί. Αργότερα επέστρεψαν τα χρήματα και η σχέση τους με την Wendy Dio ως ένα σημείο αποκαταστάθηκε, αλλά δεν έγινε ποτέ και ιδιαίτερα φιλική.
Αυτό όλο το γεγονός, όπως και να έχει, τους ώθησε να γράψουν ένα τραγούδι, το οποίο σήμερα το γνωρίζουμε ως “Round and round” και μιλάει για την ενότητα της μπάντας και ακριβώς τον τρόπο που αντιμετώπισαν τότε την κατάσταση με τον μπράβο της Wendy. Ο χρόνος για τους RATT όμως δεν κύλισε γρήγορα. Κυκλοφόρησαν το περίφημο EP τους, αλλά ακόμα δεν είχαν υπογράψει σε μια μεγάλη εταιρία που θα τους έβαζε στο κάδρο του heavy metal. Οι ανταγωνιστές τους, ήταν ένα βήμα μπροστά από αυτούς… Οι VAN HALEN ήταν ήδη σούπερ γκρουπ, οι QUIET RIOT γνώριζαν τεράστια επιτυχία. Οι TWISTED SISTER, είχαν υπογράψει συμβόλαιο, οι W.A.S.P. και MOTLEY CRUE επίσης, οι BLACK N’ BLUE και αυτοί, οι GREAT WHITE ναι, οι RATT; ΟΧΙ! Πράγμα παράδοξο γιατί ήταν μια μπάντα που όπου έπαιζε ζωντανά, γέμιζε τα club και ο κόσμος την υποστήριζε με θέρμη!
Το επόμενο βήμα τους ήταν να ανοίξουν το live των ZZ TOP κάπου στο Phoenix. Τα μάζεψαν και έτρεξαν να παίξουν support σε μια μπάντα με ιστορία, που την θαύμαζαν και εκείνη τη περίοδο γνώριζε τεράστια επιτυχία στην Αμερική. Όταν τελείωσαν το set τους, το κοινό τους φώναζε για encore! Ξανά και ξανά. Οι RATT κατανοώντας ότι παίζουν εκεί ως support group δεν τόλμησαν να ανέβουν ξανά στην σκηνή μέχρι που ο Billy Gibbons τους έσπρωξε επάνω φωνάζοντας τους ενθουσιασμένος, «Τι περιμένετε και δεν βγαίνετε για encore;;»!! Παίξανε το “Sweet cheater” και τότε κατανόησαν και οι ίδιοι πως είχαν ανέβει πλέον επίπεδο και μπορούσαν να φτάσουν πολύ ψηλά.
Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και η βραδιά κατά την οποία ο υπεύθυνος της Atlantic Records, Doug Morris, προσέγγισε την μπάντα και τους πρότεινε το πρώτο δισκογραφικό τους συμβόλαιο. Ο manager τους, τους είχε κλείσει μια εμφάνιση στο Beverly Theater, όπου και θα είχαν την Lita Ford ως support. Η Lita Ford όμως τελικά αρνήθηκε να ανοίξει για τους RATT μιας και το θεώρησε υποτιμητικό, από τη στιγμή που είχε αυτή συμβόλαιο και ήδη δισκογραφία, να ανοίξει για μια μπάντα που δεν είχε τίποτα! Όταν οι RATT, πληροφορήθηκαν τα τεκταινόμενα πήραν μια πραγματικά περίεργη όσο και πρωτότυπη απόφαση! Να παίξουν οι ίδιοι support στον εαυτό τους! Έτσι έπαιξαν την ίδια βραδιά, το ίδιο σετ δύο φορές μπροστά σε ένα κοινό το οποίο τους αποθέωσε! Μόλις τελείωσε αυτό το ..διπλό live, οι RATT έλαβαν αυτό που χρόνια επιθυμούσαν. Την πρόταση για δισκογραφικό συμβόλαιο από την Atlantic Records!
Τον Αύγουστο του 1983, λοιπόν, με παραγωγό τον Beau Hill μπήκαν για ένα διάσημα δέκα εβδομάδων στα Village Recorder στούντιο στο δυτικό L.A. Τέλη Δεκεμβρίου έγινε η τελική μίξη του πρώτου άλμπουμ των RATT με τίτλο “Out of the cellar” και την Julie Ellen “Tawny” Kitaen στο εξώφυλλο! Η ημερομηνία κυκλοφορίας του ορίστηκε για τις 27/3/1984 και στο μεσοδιάστημα η μπάντα ετοίμασε τα video clip για τα επερχόμενα singles! Πρώτο single ήταν το αιχμηρό “Round and round” το οποίο όταν πρωτοκυκλοφόρησε, δεν βρήκε καθόλου ανταπόκριση στο ραδιόφωνο. Όταν όμως ετοίμασαν το video clip σε μια μόνο μέρα και με ένα πενιχρό προϋπολογισμό της τάξης των 9500$ και το MTV άρχισε να το παίζει, τότε η ζήτηση και στα ραδιόφωνα αυξήθηκε κατακόρυφα με αποτέλεσμα να το βάλουν πια το playlist τους και μάλιστα με μεγάλη συχνότητα. Έτσι κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι το #12 του Billboard Hot 100. Μέχρι σήμερα, έχει χρησιμοποιηθεί μάλιστα σε διαφημίσεις, soundtracks αλλά σε πολλές διάσημες σειρές, καθώς αποτελεί, ειδικά το riff του, ένα από τα πολύ χαρακτηριστικά δείγματα (hair) metal των 80s. Επίσης τα “Back for more” και “Wanted man” και αυτά κυκλοφόρησαν ως single.
Για τον Beau Hill και τους RATT φυσικά, το “Out of the cellar” το οποίο μόνο στην Αμερική πούλησε πάνω από 3.000.000 αντίτυπα, ήταν η απαρχή μιας λαμπρής καριέρας και μεγάλης επιτυχίας. Η μπάντα απογειώθηκε με μια σειρά από δυνατά άλμπουμ γεμάτα από κοφτερό (hair) metal, ο δε Beau Hill ξεκίνησε μια σειρά από εντυπωσιακές και πολύ πετυχημένες παραγωγές.
Δημήτρης Σειρηνάκης
