ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Fistful of metal” – ANTHRAX
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Megaforce
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Carl Canedy
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Neil Turbin
Κιθάρες – Scott Ian
Κιθάρες – Dan Spitz
Μπάσο – Dan Lilker
Drums – Charlie Benante
40 ΧΡΟΝΙΑ ANTHRAX, 40 ΧΡΟΝΙΑ “FISTFUL OF METAL”
Στις αρχές του ’84, τα πράγματα έβραζαν στο Αμερικάνικο thrash metal.
Στην Δυτική Ακτή, οι METALLICA, είχαν ήδη βγάλει το “Kill ’em all”, εκκινώντας και με τη βούλα το είδος, οι SLAYER το “Show no mercy” στέλνοντας τη κακία και μοχθηρία των ηρώων τους VENOM σε άλλα επίπεδα με τα καλύτερα να έπονται (λέγε με “Haunting the chapel” EP), οι MEGADETH με το ζόρι είχαν φτιαχτεί (εκείνη τη χρονιά θα έβγαζαν το θρυλικό “Last rites” demo). Οι EXODUS ήταν ήδη άρχοντες της σκηνής τους με το υλικό του “Bonded by blood” να σαρώνει κεφάλια στις συναυλίες τους, περί τη μια διετία πριν βγει επίσημα. Οι DARK ANGEL ήταν σε φάση που είχαν μόλις αλλάξει το όνομα από SHELLSHOCK, βγάζοντας τα πρώτα τους demos (“Gonna burn”, “Hell’s on its knees”), ενώ οι HIRAX είχαν με το ζόρι φτιαχτεί.
Στην Ανατολική Ακτή, είχαμε μια διαφορετική ιστορία. Οι OVERKILL με το ζόρι έχουν βγάλει το “Power in black” demo, οι NUCLEAR ASSAULT δεν υφίστανται ακόμα, οπότε στο Yonkers, οι ANTHRAX, ιδρυθέντες στο 1981, αναλαμβάνουν να εκκινήσουν λίγο πιο δυνατά τη σκηνή στην ακτή τους. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει δύο demos, έχουν υπογράψει συμβόλαιο με την Megaforce Records, είναι έτοιμοι για το μεγάλο βήμα με το πρώτο τους full-length. Μια μπάντα που αγάπησε τόσο τους KISS όσο και τους RAMONES, ούσα από μια πόλη όπου πολλές μουσικές ανακατεύονταν και έδιναν στον καθένα την ευκαιρία να γεννήσει τη δική του μουσική “φωνή”, χτίζοντας μια υπέροχη ανοιχτομυαλιά εξαρχής. Αν διαφωνείτε, αναλογιστείτε πόσοι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ καλλιτέχνες και ρεύματα γεννήθηκαν στο Μεγάλο Μήλο και ξανακουβεντιάζουμε.
Η πρώτη σύνθεση των ANTHRAX στο “Fistful of metal” όπως ονομάστηκε το ντεμπούτο τους, είχε τον Dan Lilker (μετέπειτα γνωστός για τους NUCLEAR ASSAULT, αλλά και τους grindcore θρύλους BRUTAL TRUTH) στο μπάσο, τον Scott Ian και τον Dan Spitz στις κιθάρες, τον Charlie Benante στα τύμπανα, ενώ φωνητικά ανέλαβε ο Neil Turbin. Άγουρη φωνή, με μια άγρια ομορφιά, που κούμπωνε ιδανικά στο πρωτόλειο speed/thrash των ANTHRAX. Ειδικά όπως αυτό το παρουσίασε το “Deathrider” (WE RIDE WITH DEATH, TONIIIIIIGHT!) ή το “Panic”. Οι δε πιο mid-tempo συνθέσεις, δεν άφηναν τον ακροατή να χαλαρώσει, όπως τα αγαπημένα “Howling furies” και “Death from above”, δείχνοντας μια ακόμα δύναμη των ANTHRAX: τα mid-tempo riffs.
Κάπου εδώ, στεκόμαστε ξεχωριστά, στο αγαπημένο κομμάτι του γράφοντα: “Metal thrashing mad”. Η ζωή μου όλη, κάτι τέτοιες λέξεις. Γράφτηκαν σε εφηβικό τετράδιο και στάμπαραν τη καρδιά μου με πυρωμένο σίδερο: “Driving like a maniac, I can’t go any faster, I’m burning up the road and headed for disaster! Got my foot pinned to the floor, you can feel the engine roar, I got thunder in my hands, I’m metal thrashing mad!”. Έτσι απλά, έτσι όμορφα. Ευλογήθηκα από τη ζωή μου να το ακούσω ζωντανά στο Sonisphere το 2010 και να βγάλω αφρούς από το στόμα σε βαθμό που να μη θυμάμαι επακριβώς τι και πως το έκανα. Και ξέρετε κάτι; ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΑ ΑΥΡΙΟ ΚΙΟΛΑΣ!
Κρυφό χαρτί το “Subjugator” με την σαφώς πιο περιπετειώδη του δομή, που θα ήταν προπομπός των αντίστοιχων δομών των ANTHRAX στο εγγύς μέλλον, καθώς και η εισαγωγή/ιντερλούδιο “Across the river” που αποτελεί προπομπό των αντίστοιχων εισαγωγών που θα ενσωμάτωναν στα κομμάτια τους οι ANTHRAX αργότερα στη δισκογραφία τους. Από την άλλη, το ομώνυμο της μπάντας και το “Soldiers of metal” υπάρχουν για να μας δείξουν σαν mid-tempo στιγμές, τις ατόφιες heavy metal ρίζες των Νεουορκέζων, μα και το πόσο χρειάζονταν μια φωνή σαν του Joey Belladona, για να αναδείξει έτι περαιτέρω τις μελωδικές τους ευαισθησίες που θα γίνονταν αναπόσπαστο κομμάτι του ήχου τους.
Κερασάκι στη τούρτα, η διασκευή στο “I’m eighteen” του ALICE COOPER. Ένας ταπεινός φόρος τιμής στον πατέρα του shock rock, καθώς και στις ρίζες των ANTHRAX στο rock της δεκαετίας του ’70 εν γένει (αναφέραμε προηγουμένως και τους KISS, βεβαίως-βεβαίως). Ένα κομμάτι που αποτελεί τρομερά ταιριαστή επιλογή στιχουργικά για τους Νεουορκέζους, μια και ήταν δεν ήταν 18-19 χρονών παιδιά όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, πολλώ δε μάλλον όταν το ηχογραφούσαν. Στη δική τους εκδοχή του κλασσικού αυτού ύμνου, δεν βάλανε ιδιαίτερο γκάζι όλως παραδόξως, παρά μείνανε σε mid-tempo επίπεδα, τιμώντας με αυτό το τρόπο το αυθεντικό.
40 χρόνια άγριας ομορφιάς, για ένα άλμπουμ που ακούγεται τόσο φρέσκο όσο όταν κυκλοφόρησε. Και φυσικά, χαρακτηρίζεται από μια μοναδικότητα στην δισκογραφία των ANTHRAX. Διότι, το line up αυτό, θα άλλαζε. Ο Frank Bello θα ερχόταν και θα γινόταν ίνδαλμα για πλείστους όσους μπασίστες που παίζουν thrash, αντικαθιστώντας τον Dan Lilker που θα πήγαινε να φτιάξει τους NUCLEAR ASSAULT την ίδια χρονιά και μετέπειτα τους BRUTAL TRUTH, γράφοντας ιστορία και σε ένα άλλο κεφάλαιο του ακραίου ήχου. Τον Neil Turbin θα αντικαθιστούσε ο Joey Belladona φυσικά. Κάπως έτσι, η πορεία των ANTHRAX προς τη κορυφή είχε ήδη ξεκινήσει.
Did you know that?
– Τα μονοπάτια του Lilker με μέλη των ANTHRAX, ξανασυναντήθηκαν στο μνημειώδες “Speak english or die” των S.O.D., όταν οι πρώτοι, ηχογραφούσαν το “Spreading the disease”. Ένα άλμπουμ που γεννήθηκε από ένα συνδυασμό πραγμάτων. Οι Scott Ian και Charlie Benante, έχοντας τελειώσει με τις ηχογραφήσεις του δίσκου τους, με τον Dan Lilker να αράζει μαζί τους, βαριόντουσαν και άρχισαν να παίζουν διάφορα riffs, επηρεασμένοι από τους hardcore θρύλους AGNOSTIC FRONT. Το γλυκό έδεσε, με τον Billy Milano, τον τραγουδιστή τότε των THE PSYCHOS. Ειρωνικά, η πρώτη φορά που ηχογράφησε φωνητικά, ήταν το “Speak english or die”. Ηχογραφήθηκε σε μόλις δύο μέρες συν άλλη μια για μίξη. Κάπως έτσι, γράφεται η ιστορία μερικές φορές.
– Το άλμπουμ θα επανακυκλοφορούσε το 1998 με το “Armed and dangerous” EP αλλά και το “Soldiers of metal” single σαν επιπλέον υλικό. Ένα “Armed and dangerous” που ήταν το “καλημέρα” του Joey Belladona στο κοινό των ANTHRAX, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στα “Panic”/”Metal thrashing mad” επί σκηνής, αλλά και στο στούντιο με τα “Armed and dangerous” (μετέπειτα στο “Spreading the disease”), “Raise hell” (δεν κατέληξε σε δίσκο) και τη διασκευή στο “God save the queen” των SEX PISTOLS.
– O Neil Turbin, μετά την αποχώρηση του από τους ANTHRAX, έφτιαξε μια βραχύβια μπάντα, τους TURBIN, που δεν έβγαλαν τίποτα, ενώ ως solo project έβγαλε το “Threatcon delta” (2003). Εκτός αυτού, έφτιαξε τους DEATHRIDERS, ενώ το 2014, είχε αναλάβει χρέη τραγουδιστή σε ορισμένες συναυλίες των Βρετανών thrashers ONSLAUGHT.
– “Deathrider”, “Metal thrashing mad” και “Panic” επανηχογραφήθηκαν στη συλλογή επανηχογραφήσεων με τον John Bush πίσω από το μικρόφωνο “The greater of two evils”.
Γιάννης “Metal Thrashing Mad” Σαββίδης
