Όταν μιλάμε για τους ACCEPT, βαράμε προσοχή, διότι μιλάμε για το γκρουπ που έκανε ένα από τα πιο δυνατά reunion όλων των εποχών, με το “Blood of the nations”. Κι αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία, όταν υπάρχει ήδη αυτό το τόσο σημαντικό status με τις δισκάρες που είχαν βγάλει στα 80’s. Η ιστορία του γκρουπ, γνωστή λίγο-πολύ. Ο αντικαταστάτης του Udo Dirkschneider, o Mark Tornillo, εδώ και καιρό λογίζεται ως ισότιμο μέλος του γκρουπ και από τους παλιότερους και λίγο πιο «κολλημένους» οπαδούς. Οι τέσσερις δίσκοι της επανασύνδεσης (εντάξει, το “Rise of chaos” είναι σαφώς κατώτερο), αποτελούν τρανό παράδειγμα πως μπορείς να «χτίσεις» ένα νέο κοινό και καινούργιες επιτυχίες όταν έχεις έμπνευση και άστρο. Διότι οι ACCEPT, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν νέο κοινό που δεν ζούσε όταν μεγαλουργούσαν στα 80’s και το κατάφεραν επειδή σέβονται το ακροατήριο και δεν βγάζουν δίσκους μόνο για να περιοδεύσουν. Δεν επαναπαύονται στις δάφνες του παρελθόντος, τολμούν να κάνουν τον ήχο τους πιο μοντέρνο αλλά ταυτόχρονα και τόσο “ACCEPT”, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά του παρελθόντος και πλέον μπορούν να δίνουν συναυλίες που ο κόσμος διασκεδάζει όχι μόνο στα κομμάτια τριακονταετίας, αλλά και στα πρόσφατα, μοιράζοντας το setlist, χωρίς να γίνεται κοιλιά!!! Κάτι αδιανόητο για πολλούς συνοδοιπόρους τους.
Το CD αυτό, είναι η αποτύπωση της περσινής τους συναυλίας στο Wacken Open Air, που έγινε πολύ κοντά στην ημερομηνία κυκλοφορίας του “Rise of chaos” και παρουσίασαν και κομμάτια του μάλιστα, για πρώτη φορά. Το ιδιαίτερο, είναι η χρήση συμφωνικής ορχήστρας στα 2/3 της. Το live ξεκίνησε με τους ACCEPT να παίζουν 5 τραγούδια με τον κλασικό τους τρόπο και στη συνέχεια ήρθε η σειρά του κιθαρίστα τους, Wolf Hoffmann, να παρουσιάσει με συμφωνική ορχήστρα, διασκευές που έκανε σε κλασικούς συνθέτες, στο άλμπουμ του “Headbanger’s symphony” (Μπετόβεν, Μότσαρτ, Βιβάλντι κτλ). Μάλιστα, είχε τα κότσια, να περάσει μέσα σ’ αυτά και μέρη κομματιών των ACCEPT, όπως για παράδειγμα, στο “Scherzo”, που ουσιαστικά είναι η ένατη συμφωνία του Μπετόβεν, πέρασε το βασικό θέμα του “Teutonic terror”, δείχνοντας με σαφήνεια ποιες είναι οι επιρροές του!!! Στη συνέχεια, έχουμε δέκα τραγούδια του γκρουπ, παιγμένα με την ορχήστρα, από κλασικά όπως τα “Balls to the wall”, “Princess of the dawn”, “Breaker” (καταπληκτική εκτέλεση), “Metal heart”, μέχρι τραγούδια της νεώτερης εποχής, όπως τα “Teutonic terror”, “Shadow soldiers”, “Stalingrad”, “Dark side of my heart”.
Η ορχήστρα, παίζει σημαντικό, αν όχι πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν είναι διακοσμητική, κάτι που με εξόργιζε στο παρελθόν σε παρόμοιες προσπάθειες. Το συνολικό αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό και μάλιστα το γκρουπ σχεδιάζει να περιοδεύσει με την ορχήστρα στην Ευρώπη μέσα στο 2019. Επειδή είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα περάσει από τη χώρα μας (ο αριθμός των ατόμων που ταξιδεύουν είναι απαγορευτικός), το DVD, είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε κάτι που είναι πέρα από τα τετριμμένα… Μόνη μου ένσταση, είναι η αποχώρηση του επί 42 χρόνια μπασίστα, Peter Baltes και μάλιστα με τρόπο που δεν δείχνει κανένα σεβασμό στους ανθρώπους με τους οποίους έπαιζε μουσική τόσα χρόνια και δη τον Hoffmann. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει πως χειρίζονται τους μουσικούς τους ο Wolf και η σύζυγός του, Gaby. Όταν όμως μετά τον Hoffmann, το παλαιότερο μέλος των ACCEPT, είναι ο Mark Tornillo και σχεδόν όλα τα παλιά μέλη είναι ακόμα δραστήρια στον χώρο, με προβληματίζει, διότι δείχνει πως είναι πλέον ένα καθαρό one-man project. Όσο οι δίσκοι που κυκλοφορούν είναι τόσο υψηλού επιπέδου, δεν με απασχολεί. Αν το πράγμα στραβώσει, εγώ έχω εκφράσει τον προβληματισμό μου…
Σάκης Φράγκος
