Το ξεζούμισμα που κάνει η Frontiers στους ταλαντούχους καλλιτέχνες της, είναι κάτι που το απεχθάνομαι. Όταν δεν δημιουργεί βραχύβια projects δεινοσαύρων, πιάνει μουσικούς όπως τον Magnus Carlsson ή τον Erik Martensson και τους βάζει να γράφουν τρεις δίσκους τον χρόνο!!! Οι NORDIC UNION, είναι το αποτέλεσμα της ένωσης του τραγουδιστή των PRETTY MAIDS, Ronnie Atkins και του ιθύνοντα νου των ECLIPSE, Erik Martensson και το ομώνυμο προπέρσινο ντεμπούτο τους, με είχε στείλει αδιάβαστο.
Μελωδικό hard rock, που είναι ακριβώς αυτό που περιμένει κανείς, δηλαδή μία ένωση των PRETTY MAIDS και των ECLIPSE. Μόνο που γίνεται με τόσο μοναδικό τρόπο, που το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται φρέσκο και ανανεωτικό, σ’ ένα ιδίωμα που τα τελευταία χρόνια μόνο εκλάμψεις έχει να παρουσιάσει, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά.
Ρεφρενάρες από άλλον πλανήτη, κουπλέ που πολλά σχήματα θα τα χρησιμοποιούσαν για ρεφρέν (!!!), μελωδίες που φεύγουν μόνο με λοβοτομή και η ξεχωριστή φωνάρα του Atkins να κρατά γερά, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει. Αν το “Second coming” ήταν λίγο χειρότερο από το ντεμπούτο τους, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Ξέρετε κάτι όμως; Μετά από τόσα ακούσματα, θεωρώ ότι ήδη το ξεπερνάει και πιστεύω πως όλοι οι οπαδοί του ήχου, οφείλουν να το έχουν στην κατοχή τους ή έστω να ψάξουν να το ακούσουν (δεν είναι και κάτι δύσκολο).
Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιο από τα προκάτ projects της Frontiers, έχει νόημα ύπαρξης και δεν πρόκειται για εξαργύρωση της φήμης των επιμέρους μουσικών. Θέλετε το ταλέντο του Martensson να γράφει τόσο κολλητικά κομμάτια; Θέλετε η χαρακτηριστική φωνή του Atkins; Θέλετε η σχετική ανομβρία που υπάρχει σε αξιόλογες κυκλοφορίες στο είδος; Μπορεί όλα αυτά ή και κανένα. Δεν με απασχολεί η αιτία. Το αποτέλεσμα είναι πως το “Second coming”, έχει μονιμοποιηθεί στα ακούσματά μου εδώ και καιρό και θα μείνει εκεί για καιρό. Μην κάνετε το λάθος να μην τους τσεκάρετε.
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
