Χαράς ευαγγέλια για τους οπαδούς των πιο ατμοσφαιρικών ακουσμάτων η βραδιά που ζήσαμε στο Piraeus Club Academy. Οι AETHERIAN και οι AMONGRUINS σε διπλό release show για τα τελευταία τους πολύ ωραία άλμπουμ, με τους OCEAN OF GRIEF στο πλευρό τους (επίσης με πολύ ωραίο δίσκο), ενώ οι μοναδικοί που δεν είχαν full-length αλλά EP στις αποσκευές τους, οι EUPHROSYNE, συμπλήρωναν πολύ όμορφα το πακέτο της βραδιάς. Μια ποιοτικότατη επίδειξη δύναμης της εγχώριας σκηνής, που εδώ και καιρό, κερδίζει τη προσοχή του ακροατή με τη ποιότητα της, όχι με ελεημοσύνες. Μιας σκηνής που ξεκάθαρα έχει δείξει τη δύναμή της και εκτός συνόρων (οι 3 μπάντες έχουν κάνει συναυλίες στο εξωτερικό, οπότε σαφώς έρχονται με άλλη δυναμική, ενώ είναι στο δυναμικό δισκογραφικών του εξωτερικού), συνεχίζοντας να μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, κάνοντας βήματα επαγγελματικά και σοβαρά (περισσότερα επ’ αυτού, παρακάτω).
Προς έκπληξή μου φτάνοντας έξω από τον χώρο στη Πειραιώς, διαπίστωσα ότι θα έχουμε μια καθυστέρηση της τάξεως της μισής ώρας περίπου. Όχι το καλύτερο σημάδι, αλλά ευτυχώς ήταν από τα ελάχιστα αρνητικά της βραδιάς. Πρώτοι το λοιπόν, στο σανίδι, οι EUPHROSYNE. Το post-black αμάλγαμα της μουσικής τους, σε μια τις περιπτώσεις που αποδόθηκε με τον ήχο να είναι με το μέρος τους. Όπως χρειάζεται σε τέτοια πολυδιάστατα ακούσματα άλλωστε. Παράλληλα, η θεατρικότατη frontwoman τους Έφη, αλλά και το συγκρότημα εν γένει, έδειξαν πόσο πιο άνετοι είναι, σε μεγαλύτερη σκηνή από αυτές που τους είχαμε δει να παίζουν μέχρι τώρα, δείχνοντας πως είναι έτοιμοι για μεγάλα πράγματα. Το set απαρτίστηκε κυρίως από κομμάτια του “Keres” EP (“Pale days”, “When my fears conquered all”, “Sister of violence” και το προσωπικό μου αγαπημένο “Within the ages”) με το single “Rattus” να συμπληρώνει την εμφάνιση τους. Ευχαρίστησαν φυσικά (όπως κάθε μπάντα) τη διοργάνωση και τις άλλες μπάντες για την ευκαιρία που τους δόθηκε. Οπωσδήποτε η καλύτερη φορά που τους είδα. Εις το επανιδείν και με το καλό το ντεμπούτο που έχουν στα σκαριά!
Συνέχεια με τους OCEAN OF GRIEF, ενώ ο κόσμος αυξάνεται και γεμίζει (ήδη το είχε ψιλογεμίσει, αλλά πλέον γέμισε για τα καλά) το χώρο. Οι OCEAN OF GRIEF παίζουν ένα άκρως λατρεμένο για μένα ιδίωμα: αυτό του doom/death, βγαλμένο από τις καλύτερες μέρες του ιδιώματος. Πρώιμοι PARADISE LOST, MY DYING BRIDE, ANATHEMA συν μια ταξιδιάρικη πινελιά από AMORPHIS του “Tales from the thousand lakes”, συναντιούνται στον ήχο τους, προκειμένου να μας δώσουν αυτό το υπέροχα ογκώδες και ποιοτικό πάνω από όλα αποτέλεσμα. Παρουσίασαν τον νέο τους τραγουδιστή Νίκο Βλαχάκη (γνωστό από τους SHATTERED HOPE), ο οποίος τίμησε επάξια τον προκάτοχό του, με τον ωραίο, βαθύ βρυχηθμό του πίσω από το μικρόφωνο. Το set τους τίμησε κυρίως το πολύ ωραίο φετινό τους πόνημα “Pale existence” (“Poetry for the dead”, “Dale of haunted shades”, “Imprisoned between worlds”), συν δύο κομμάτια από το ντεμπούτο “Nightfall’s lament” (“In bleakness”, “Mourning over memories”), δείχνοντας πόσο όμορφα έχει αγκαλιαστεί από το κόσμο το ύφος τους. Πρέπει να ήταν η δεύτερη ή τρίτη φορά που τους έβλεπα, μα η πρώτη με τον νέο τραγουδιστή. Δείχνουν να έχουν δέσει φουλ, περιμένω τα επόμενα βήματα. Τα σέβη μου!
Με την ώρα περασμένη, οι AMONGRUINS βρίσκονται ξανά στη σκηνή, βγαίνοντας με το εναρκτήριο “Tear me apart” από το τελευταίο τους πολύ ωραίο πόνημα “Land of the black sun” (έχω τοποθετηθεί αναλυτικά νομίζω). To δεύτερο αρνητικό ήρθε σε ένα τεχνικό πρόβλημα που αντιμετώπισε στα καπάκια η μπάντα, που έκοψε ελάχιστα τη φόρα. Όχι ότι αυτό τους επηρέασε αρνητικά, ίσα ίσα τους τσάντισε περισσότερο και πήραν κεφάλια πραγματικά! Αρχηγική απόδοση, με έναν frontman ψημένο ανά τα χρόνια στο σανίδι με διάφορες μπάντες δεξιά – αριστερά, που ξέρει και πως να κινηθεί και πως να χειριστεί το κοινό. Με δύο καλεσμένους επί σκηνής, τον Γιώργο Προκοπίου των MOTHER OF MILLIONS στο ομώνυμο του “Land of the black sun” και τον Αλέξανδρο Παπανδρέου των DESERT NEAR THE END στο “Intensity” από το “No light” έδωσαν μια έξτρα νότα ενότητας και καλής σχέσης μεταξύ των εγχώριων σχημάτων, δείχνοντας μας παράλληλα και τις ιδιαιτερότητες αυτών των κομματιών. Ως αναμενόταν, το τελευταίο άλμπουμ είχε τη μερίδα του λέοντος (“Our destructive tide”, “Suffer for credence”, “Shattered times”, “Wells of war” που έκλεισε και το set τους) με το “No light” να ακολουθεί (“Sear sacrifice”, “Bury the ghost”, “No light”, “Beneath the waves”, “The last day” αφιερωμένο σε εμάς). Προσωπικά, ανυπομονώ να τους δω στα επόμενα βήματα, τώρα που πήραν μπρος. Υπάρχει τρομερή δυναμική στο τωρινό line up του συγκροτήματος, μένει μόνο να την εκμεταλλευτούν καταλλήλως!
Λίγο μετά τις 23:00 οι AETHERIAN, άρτι αφιχθέντες από μια περιοδεία – φωτιά με VADER και VOMITORY (τι φωτιά…μπουρλότο λέμε!), βγήκαν με αέρα πρωταθλητή με τη χαρακτηριστική σημαία τους να ανεμίζει, με το εναρκτήριο κομμάτι “Army of gaia” και έναν υπερκινητικό και επικοινωνιακό frontman επ’ ονόματι Πάνο Λεάκο που δεν άφησε εκατοστό απάτητο. Το “At storm’s edge” τιμήθηκε στην ολότητά του, με ιδιαίτερη μνεία να γίνεται στο “Πυρ αέναον” που μιλάει “για τη φλόγα της επανάστασης” μα και το “Starlit shores” όπου ο frontman της μπάντας κατέβηκε στο κοινό για να τους ταρακουνήσει. Ένα κοινό που τους έχει αγκαλιάσει και έχει μεγαλώσει σε αυτή τη δεκαετία ύπαρξης, όπως χαρακτηριστικά τονίστηκε πριν παιχτούν το “Clouds gathering” και το “The rain” (χαρακτηριστικό hit της μπάντας από το προκάτοχο “The untamed wilderness”). Σβήσιμο, αφιερωμένο “στο δάσος της Δαδιάς που χάσαμε” το αγαπημένο “Primordial woods”, με τη μπάντα να μας ανανεώνει το ραντεβού για την επόμενη φορά. Οι AETHERIAN μου δώσανε την αίσθηση μιας μπάντας πανέτοιμης για το επόμενο βήμα που θα τους ανεβάσει κατηγορία σε δημοτικότητα. Το εξαιρετικά φρέσκο μελωδικό death metal τους, με τις απαραίτητες δόσεις folk ατμόσφαιρας, black metal riffing, εν γένει περιπετειώδους διάθεσης και αστείρευτης ενέργειας στο σανίδι. Το πόσο τους χαίρομαι τους λεβέντες αυτούς που από το 2018 που τους είχα δει πρώτη φορά και φτάσαμε 5 χρόνια μετά να παίζουν headliners, δεν περιγράφεται.
Μια εκρηκτική βραδιά, έστω και με καθυστερήσεις και ορισμένα προβλήματα, έφτασε στο τέλος, αλλά εντάξει και αυτά στο πρόγραμμα είναι. Και εις άλλα με υγεία!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Εβελίνα Γερακίτη
