a
Θεωρώ, πως όλοι όσοι ασχολούνται ενεργά με τη μουσική και ακούν δίσκους συνεχώς, έχουν αρκετούς μουσικούς που τους έχουν μία ιδιαίτερη αδυναμία. Για τον γράφοντα, ένας από αυτούς, ο τραγουδιστής
Robin McAuley, θα είναι πάντα στους πολύ αγαπημένους του, αφού οι 3 δίσκοι που συνεργάστηκε με τον Michael Schenker στους MSG, τα “Perfect timing” το 1987, “Save yourself” το 1989 και “MSG” το 1992, είναι απλά εκπληκτικοί. Όταν τα προηγούμενα δυο χρόνια συμμετείχε στους MICHAEL SCHENKER FEST, ομολογώ ότι συγκινήθηκα, αφού η φωνή του παραμένει αναλλοίωτη, όπως τότε. Περισσότερο όμως χάρηκα που θέλησε να ξαναμπεί στα δισκογραφικά δρώμενα, με το να κυκλοφορήσει μία full length δουλειά, με εκείνον και πάλι στα φωνητικά.
Έτσι, με τη βοήθεια των Reb Beach (κιθάρα, WINGER, WHITESNAKE), Jeff Pilson (μπάσο, FOREIGNER,THE END MACHINE, DOKKEN, MSG, DIO, T&N κλπ) και Matt Starr (drums, ACE FREHLEY, MR. BIG), δημιούργησαν τους BLACK SWAN, δίνοντας σαφώς, λόγω ηχηρών ονομάτων, μεγάλες προσδοκίες στους οπαδούς. Από την άλλη βέβαια, «κράταγα μικρό καλάθι» πριν την πλήρη ακρόαση, αφού παρόλο που το πρώτο τραγούδι που διέρρευσε από αυτούς, το “Shake the world”, έφερε χαμόγελα, δεν αρκούσε για να υπάρχει η πλήρης ικανοποίηση, αφού στο παρελθόν έχουμε βιώσει απογοητεύσεις. Ευτυχώς, προς τέρψη όλων αυτών που αρέσκονται σε ωραίες hard/melodic rock συνθέσεις, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και έτσι διαλύονται οι όποιες αμφιβολίες για άσχημο αποτέλεσμα.
Το άλμπουμ θέλει κάποιες ακροάσεις για να το «νοιώσεις» και να καταλάβεις ότι είναι ένας δίσκος που δεν μπορείς να προσπεράσεις. Όσοι έχετε ακούσει/ασχοληθεί με ό,τι έχει τραγουδήσει ο McAuley, σίγουρα θα βρείτε πολλά σημεία που θα σας φέρουν στο μυαλό τις παρελθοντικές δουλειές του, βάση ηχητικού αποτελέσματος και έκφρασης της σύνθεσης. Τα τραγούδια, ναι, σαφώς και είναι δομημένα στη φωνή του, κάτι που φυσικά ίσως λογιστεί και κίνηση ασφαλείας, αλλά αυτό ξέρει, αυτό κάνει καλά. Για εμένα, κερδίζει εύκολα το στοίχημα, γιατί κατάφερε μετά από τόσα χρόνια να τραγουδήσει συνθέσεις που τιμούν την όποια φήμη τον ακολουθεί. Προσωπικά, κατάφερε να με γυρίσει ελαφρώς πίσω στο χρόνο και στις 3 δουλειές από τις οποίες τον «γνώρισα». Μη νομίζετε όμως, σε καμία περίπτωση, ότι θα ακούσετε κόπιες από τα τότε τραγούδια, αφού εκείνα τα χρόνια έχουν περάσει ανεπιστρεπτή.
Όλες οι συνθέσεις είναι το σύγχρονο ηχητικό αποτέλεσμα των Ευρωπαϊκών και των Αμερικάνικων hard rock και melodic rock συγκροτημάτων που έχουν καταφέρει να μπολιάσουν και λίγα metal στοιχεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα τραγούδια, καθόλη τη διάρκεις αυτής της δουλειάς, δεν πρωτοτυπούν σε τίποτα ηχητικά συγκριτικά με τις υπόλοιπες μπάντες του σύγχρονου hard rock κινήματος. Έτσι, ο ακροατής θα ακούσει πιο γρήγορες σε ταχύτητα συνθέσεις, άλλες σε πιο mid tempo ρυθμούς με ωραία ξεσπάσματα, όλες όμως φουλ σε groove, με ρεφρέν και πορωτικά κουπλέ, που θα σου «κολλήσουν» εύκολα και άμεσα στο μυαλό. Τα τραγούδια διακατέχονται από ηχητικό δυναμισμό και κιθαριστικές μελωδίες που πάντα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Όταν ο μετρονόμος «τρέχει», ακούς τραγούδια που σου δίνουν τη διάθεση να οδηγήσεις με σχετικά υψηλή ταχύτητα σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, αφού το συναίσθημα που προκύπτει είναι τρομερή εσωτερική ευμάρεια. Όταν πάλι οι ταχύτητες είναι λίγο πιο πεσμένες, ακούς πανέμορφες, σύγχρονες melodic rock/hard rock συνθέσεις, που έχουν σαν βασικό στοιχείο την τόσο «ταξιδιάρικη» φωνή του McAuley, που ειλικρινά, εμένα με εντυπωσίασε. Το πολύ σημαντικό είναι ότι ακούς ένα πολύ καλά προβαρισμένο group μουσικών, που δεν ηχούν σαν «σκουριασμένοι» μισθοφόροι που βαριούνται, αλλά σαν άτομα που αγαπώντας αυτό που κάνουν, παίζουν για την πάρτη τους, θέλοντας και να ευχαριστήσουν τον ακροατή, δικαιολογώντας στο έπακρο τον οβολό που θα δώσει ο κάθε οπαδός για να αγοράσει το δίσκο. Τα μέλη που απαρτίζουν τους BLACK SWAN, αν και έχουν χρόνια στην πλάτη τους, με τα τραγούδια που έχουν γράψει και προσφέρουν, εκπέμπουν μία αξιοζήλευτη νεότητα και ζωντάνια, αποδεικνύοντας ότι το ταλέντο που έχουν, το αξιοποιούν στο έπακρο, όσο και αν το σχήμα είναι άλλο ένα supergroup που θέλοντας και μη θα τραβήξει τα βλέμματα.
Στην παρουσίαση της πρώτης δουλειάς των MICHAEL SCHENKER FEST, είχα γράψει: «Προσωπικά, το να ακούω και πάλι τον McAuley να τραγουδάει λες και δεν ‘πέρασε μια μέρα από πάνω του΄, είναι άκρως συγκλονιστικό. Μακάρι να μη ‘μείνει’ μόνο σε αυτήν τη δουλειά, αλλά να ξαναπιάσει το μικρόφωνο σύντομα και για καιρό ακόμα!». Μάλλον εισακούστηκα, αφού ένα χρόνο μετά ξανατραγούδησε στο εν λόγω group και τώρα πια έχει και το δικό του συγκρότημα. Το “Shake the world” δεν είναι το άλμπουμ της χρονιάς, ούτε θα γίνει ο δίσκος–αναφορά στις νεότερες γενιές μουσικών. Είναι όμως άλλο ένα πολύ καλά δουλεμένο άλμπουμ, που θα ικανοποιήσει στο έπακρο όλους τους οπαδούς που αρέσκονται στο είδος που πρεσβεύουν, με τραγούδια που αφενός αξίζει να ακούγονται για πάρα πολύ καιρό και αφετέρου, αξίζει να βρίσκεται σε κάθε καλά ενημερωμένη δισκοθήκη.
/10
Θοδωρής Μηνιάτης
