Σε ένα υποθετικό Top 10 αποχωρήσεων που συγκλόνισαν τη metal κοινότητα, αυτή του Rob Halford απ’ τους JUDAS PRIEST, 24 χρόνια πριν, δε θα ήταν απλώς μέσα, αλλά θα διεκδικούσε μια θέση για την πρώτη τριάδα.
Ο άνθρωπος που κατάφερε να αποκτήσει το προσωνύμιο Metal God, μέσα από πληθώρα εκπληκτικών κι επιδραστικών δίσκων από το “Rocka Rolla” του 1974, έχοντας στην πλάτη του αμέτρητες παγκόσμιες περιοδείες πάντα και μόνο με τους JUDAS PRIEST, θα αποτελούσε επίσημα παρελθόν απ’ αυτούς (μέχρι την επανένωση του 2003), σύμφωνα με ανακοίνωση που έγινε γνωστή στις 17 Μαΐου του 1992.
Ο τραγουδιστής, είχε αποχωρήσει ουσιαστικά απ’ τον Σεπτέμβριο του 1991, απλά λόγω της δέσμευσης απ’ το συμβόλαιο του, αναγκαζόταν «στα χαρτιά» να είναι μέλος της μπάντας μέχρι τον Μάιο του ’92.
Γιατί όμως να πάρει μια τέτοια απόφαση κάποιος που στους κόλπους του σχήματος του, μόνο επιτυχία έχει γευτεί στην μέχρι εκείνη τη στιγμή πορεία του;
Η αρχή του κακού, φαίνεται να τοποθετείται χρονικά στην περιοδεία για το “Painkiller”, το 1990, όπου οι PRIEST εμφανίζονταν μαζί με τους ANNIHILATOR (που μόλις είχαν κυκλοφορήσει το εκπληκτικό “Set the world on fire”) και τους PANTERA (που ξεκινούσαν την προώθηση του τεράστιου “Cowboys from hell”).
Μαρτυρίες της εποχής, θέλουν τον Halford να έχει μπουχτίσει με την νοοτροπία του “rock star των 80’s” και να εντυπωσιάζεται απ’ τους PANTERA και ιδιαίτερα τον Phil Anselmo, γεγονός που του καλλιεργούσε την ανάγκη να ξεκινήσει ένα σόλο project σε πιο σκληρό ήχο.
Όντως ο ίδιος στο μέλλον θα δήλωνε επανειλημμένα πως η αιτία της αποχώρησής του από το συγκρότημα βρισκόταν κυρίως στον περιορισμό του συνθετικά, στις τάξεις της μπάντας. «Η μουσική των FIGHT απείχε πάρα πολύ από αυτή των PRIEST και ήταν ο λόγος που αποχώρησα από το συγκρότημα. Αναζητούσα μια νέα εμπειρία, νέες περιπέτειες, νέα ταξίδια, με διαφορετικούς μουσικούς, με διαφορετικό στυλ, διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, διαφορετικό ήχο… Πράγματα τα οποία δεν τα έβρισκα πλέον με τους Glenn (Tipton), KK (Downing), Ian (Hill) και Scott (Travis) στους PRIEST», δήλωνε 10 χρόνια πριν στο ROCK HARD.
Είναι πιθανόν παρ’ όλα αυτά να υπήρξαν και άλλοι παράγοντες που έπαιξαν ρόλο σ’ αυτήν του την απόφαση. Ο διακεκριμένος δημοσιογράφος του χώρου, Martin Popoff, θυμάται πως το ατύχημα του Halford στη συναυλία τους στο Toronto, όταν και έπεσε απ’ τη μηχανή του καθώς ανέβαινε στη σκηνή, κλόνισε κυρίως τον ίδιο τον καλλιτέχνη, ταράζοντας το προφίλ του. Επιπλέον, έχει διατυπώσει και την άποψη πως έπαιξε ρόλο και η ομοφυλοφιλία του, την οποία δεν έχει ποτέ εκφράσει δημόσια, κατάσταση η οποία πίεζε τον τραγουδιστή, κάτι το οποίο πάντως ο Halford αργότερα θα αρνιόταν, ισχυριζόμενος πως:
«Η σεξουαλικότητά μου δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το λόγο για τον οποίο έφυγα από τους PRIEST. Ο μόνος λόγος για τον οποίο απομακρύνθηκα, δεν είχε καθόλου να κάνει με δική μου πρόθεση. Δεν ήταν ποτέ αυτό που επιθυμούσα να γίνει. Ήταν το άσχημο αποτέλεσμα, βάση συμβολαίου, εμπλοκής του ονόματός μου καθαρά σε χαρτί – σε κακώς κείμενα. Αυτό δυστυχώς με ανάγκασε να βγω από το συμβόλαιο της Sony… Ισχύει όμως πως ήταν ευκαιρία για μένα (σ.σ. αφότου έφυγε από τους PRIEST), στιχουργικά, να γράψω τραγούδια για διαφορετικά θέματα όπως αυτά που υπάρχουν στο “War of words” των FIGHT…»
Η άποψη του Glenn Tipton για την αποχώρηση του Halford, βασίζεται σε καθαρά μουσικά κριτήρια σε αντίθεση με τα θέματα συμβολαίου που επικαλείται ο Rob… «Ο Rob, εκείνη την περίοδο είχε άλλες επιρροές κάτι που από καλλιτεχνικής άποψης είναι σωστό και για να πω την αλήθεια χρειαζόμασταν όλοι ένα διάλειμμα εκείνη την περίοδο. Ίσως όχι 14 χρόνων, αλλά το χρειαζόμασταν…»
Προφανώς όπως αντιλαμβάνεται κανείς και όπως συμβαίνει σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, τέτοια θέματα όμως είναι δύσκολο να αποσαφηνιστούν απόλυτα αφού κανείς από τη μουσική βιομηχανία δεν ανοίγει τα χαρτιά του εύκολα προκειμένου να μιλήσει για «δύσκολα» θέματα.
Ως γνωστόν, ο τραγουδιστής συνέχισε πειραματιζόμενος αρκετά με τον ήχο του, πρώτα με τους FIGHT που μετά από δυο άλμπουμ, τους διέλυσε το 1995 κι έπειτα με τους 2WO, που είχαν ακόμα χειρότερη μοίρα. Έτσι επέστρεψε σ’ αυτό που όλοι ήθελαν, το heavy metal, ιδρύοντας τους HALFORD με ένα απίστευτο “Ressurection” το 2000 κι ένα πολύ καλό, “Crucible” δυο χρόνια αργότερα.
Η μεγάλη επιθυμία των απανταχού μεταλάδων, εκπληρώθηκε εν τέλει το 2003, όταν ο Metal God επέστρεψε στην μπάντα που τον ανέδειξε, τους JUDAS PRIEST, οι οποίοι είχαν προσπαθήσει στο διάστημα που μεσολάβησε να βρουν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Tim “Ripper” Owens.
Χαρά Νέτη
