ΟΝΟΜΑ: Clifford Lee Burton [Cliff Burton]
INSTRUMENT: Μπάσο
ΗΜ/ΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 10 Φεβρουαρίου 1962
ΗΜ/ΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ: 27 Σεπτεμβρίου 1986 [24]
ΠΟΛΗ / ΧΩΡΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: California, Η.Π.Α.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ: METALLICA, TRAUMA
HIGHLIGHTS: Φοβερός μουσικός, απίστευτος άνθρωπος και ιδιαίτερη η συμβολή του στην επιτυχία των METALLICA.
ΕΧΕΙ ΠΕΙ: «Το “Master of puppets” νομίζω ότι είναι το καλύτερο τραγούδι των METALLICA μέχρι τώρα…» δήλωνε το 1986.
ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ:
– «Δεν θα είχαμε συνθέσει ποτέ κιθαριστικές αρμονίες, ορχηστρικά ή κανονικά τραγούδια με περίπλοκες μελωδίες και ενορχηστρώσεις, χωρίς τον Cliff. Δε θα βρισκόμασταν ποτέ εκεί που είμαστε σήμερα.», είναι μια παλιότερη δήλωση του James Hetfield.
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Δεν προλάβαμε να τον δούμε ποτέ στη χώρα μας.
Μέρα για να χαίρεται ή για να λυπάται κανείς άραγε; Γιατί πώς να μην χαρείς που σαν σήμερα γεννήθηκε ένα απ’ τα σπουδαιότερα ταλέντα στη metal μουσική, ένας εκπληκτικός μπασίστας, που μας άφησε για κληρονομιά εκτός από το μοναδικό του παίξιμο και τη συμμετοχή του στα αγαπημένα άλμπουμ όλων των οπαδών των METALLICA; Απ’ την άλλη βέβαια, πως κιόλας να μην λυπηθείς που η μοίρα του έπαιξε τέτοιο βρώμικο παιχνίδι, που τον πήρε από κοντά μας σε ηλικία μόλις 24 ετών και σήμερα 10 Φεβρουαρίου, δεν βρίσκεται εδώ για να γιορτάσει τα 53α γενέθλια του; Ο Cliff Burton, ήταν ο τύπος που γούσταρε ν’ αράζει σπίτι με τους φίλους του, τύπος ήσυχος κι ευγενικός, που αγαπούσε τη μουσική και τρελαινόταν να τζαμάρει με τους φίλους του. Γούσταρε κλασσικούς συνθέτες όπως ο Johan Sebastian Back και Beethoven όπου στη συνέχεια φίλτραρε με τις πιο heavy/hard επιρροές του. Συνεχώς δήλωνε ότι οι αγαπημένοι του μπασίστες ήταν ο Geddy Lee (RUSH), ο Geezer Butler (BLACK SABBATH), ο jazz/fusion Stanley Clarke και ο Lemmy Kilmister λόγω του παραμορφωμένου ήχου του. Ήταν όμως επηρεασμένος και από κιθαρίστες όπως οι Uli John Roth (ex-SCORPIONS), Jimi Hendrix, Ed King (LYNYRD SKYNYRD) και Tony Iommi (BLACK SABBATH), οι οποίοι έπαιξαν βασικό ρόλο στον τρόπο που η τεχνική του έφευγε από κατεστημένο του πώς πρέπει να παίζεται το μπάσο και αρκετά συχνά έπαιρνε το ρόλο του lead bass. Μπορεί να ήταν μεγάλος οπαδός των RUSH, BLACK SABBATH, ZZ TOP, THIN LIZZY, LYNYRD SKYNYRD και VELVET UNDERGROUND, αλλά το punk feeling που έβγαζαν οι MISFITS πραγματικά τον άγγιζε και δεν άργησε να το μεταδώσει και στους υπόλοιπους κάνοντας τους πραγματικά πλύση εγκεφάλου.
Ίσως εκτός της μουσικής, ο λόγος αυτής της πώρωσης να οφείλεται και στο γεγονός ότι οι MISFITS φλέρταραν στιχουργικά αλλά στιλιστικά με τη surreal horror θεματολογία που ήταν το άλλο μεγάλο πάθος του Cliff όπως και ο μεγάλος συγγραφέας του είδους H.P. Lovecraft, όπου τα βιβλία του ενέπνευσαν τους METALLICA να συνθέσουν τα “The thing that should not be” και « The Call of Ktulu”. Η ιστορία με τον τεράστιο Cliff ξεκινά μια βραδιά του Αυγούστου, το 1982, όταν ο Lars Ulrich παρέα με τον James Hetfield πηγαίνουν στο Whsky A Go Go του Hollywood, σε μια από τις metal βραδιές που διοργανώνονταν εκεί και παρακολουθούν ζωντανά μία μπάντα από το San Francisco με το όνομα TRAUMA. Εκεί βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ έναν κοκκινομάλλη τύπο, ο οποίος φορώντας παντελόνι καμπάνα, κάνει headbanging σα λυσσασμένος και παίζει ένα μανιακό solo, έχοντας έναν αρκετό στιβαρό –wall of sound- ήχο. Παθαίνοντας πλάκα με τον ήχο της κιθάρας, πλησιάζουν κοντά στη σκηνή και αφού μετράνε τις χορδές, συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για μπάσο. Ενθουσιασμένοι από το παίξιμό του, ο James κι ο Lars, συμφωνούν ότι έπρεπε να ζητήσουν από τον τύπο να έρθει στους METALLICA μιας και δεν ήταν ικανοποιημένοι από τον τότε μπασίστα τους, Ron McGovney. Έτσι, μετά το τέλος της εμφάνισης των TRAUMA, τον πλησιάζουν και του ζητούν να έρθει στην μπάντα. Θα χρειαστεί να επιμείνουν αρκετά και να κάνουν υποχωρήσεις, όμως τελικά θα τον πείσουν. Η ιστορία από κει και πέρα είναι γνωστή σε όλους… Ο Cliff, υπήρξε ένας ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία των METALLICA, συνεισφέροντας με το βιρτουόζικο παίξιμό του, τη νοοτροπία του δρόμου και την εντελώς over-the-top παρουσίας του στη σκηνή. Ο ήχος του μπάσου του ήταν μοναδικός, ενσωματώνοντας αρμονικές, κλασικά γεμίσματα, heavy παραμόρφωση και «γεμάτα» wah-wah εφέ: To “Anaesthesia” και το “Orion”, είναι δυο από τα καλύτερα παραδείγματα της απίστευτης τεχνικής του. Ευτυχώς ο James, ο Kirk και ο Lars, ήταν αρκετά ανοιχτόμυαλοι ώστε να τον αφήσουν εντελώς ελεύθερο να παίξει το υλικό που ήθελε. Αντίθετα από τους υπόλοιπους μπασίστες, ο Cilff είχε βρει τις δικές του μπασογραμμές και δεν ακολουθούσε απλά το ρυθμό. Η τρομερή του ικανότητα στη μουσική είναι διάσημη, αλλά η σπουδαία του προσωπικότητα τον έκανε τόσο μοναδικό άτομο. Η ανέμελη και συνεσταλμένη στάση του, ήταν εντελώς αντίθετη με την τρελαμένη περσόνα που έβγαζε πάνω στη σκηνή. Ήταν πολύ ταπεινός και απόλυτα πιστός στους φίλους, τους οπαδούς και τους γονείς του. Γι’ αυτό και στο άκουσμα του τραγικού του χαμού, όταν το tour bus του γκρουπ γλίστρησε στον πάγο καθώς βρισκόταν σε περιοδεία στη Σκανδιναβία κι ο άτυχος μουσικός, πετάχτηκε έξω απ’ το παράθυρο βρίσκοντας φριχτό θάνατο, ο κόσμος του heavy metal ταρακουνήθηκε συθέμελα. Από τότε ειδικά όλοι αυτοί που τον λάτρεψαν από τη μουσική του, δεν τον ξέχασαν ποτέ κι ούτε πρόκειται αφού όσο θα υπάρχουν τα τρία πρώτα άλμπουμ των METALLICA, θα παραμένει αθάνατος!
Χαρά Νέτη & Παναγιώτης “The Unknown Force” Γιώτας
