A Day To Remember… 25/1 [AVANTASIA]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The scarecrow”

EΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008

ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Sascha Paeth, Tobias Sammet

ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:

Tobias Sammet: μπάσο, φωνή (και βέβαια σύνθεση/παραγωγή)

Miro: πλήκτρα

Sascha Paeth: κιθάρες (και μίξη)

Eric Singer: τύμπανα

 

Η έκρηξη με τα 2 Metal operas, έκανε την Ευρωπαϊκή σκηνή να κουνηθεί συθέμελα. Ο Tobias Sammet που είχε οραματιστεί τους AVANTASIA να πραγματοποιούν αυτό το τεράστιο τόλμημα, είχε παρατήσει την ιδέα να συνεχίσει. Εκεί ήρθε ο αγαπητός Sascha Paeth. Ο κιθαρίστας και κινητήριος μοχλός των HEAVENS GATE αλλά και παραγωγός πάμπολλων συγκροτημάτων που έχουμε αγαπήσει, για να ανάψει την φλόγα των AVANTASIA και πάλι στο μυαλό του Sammet. Όταν τελικά κυκλοφόρησε το “The scarecrow” είχαν περάσει σχεδόν 6 χρόνια, μετά από σχεδόν 2 χρόνια σύνθεσης και παραγωγής. Η παρέα φρόντισε να το κάνει πιο ποικίλο, μελωδικό, να διευρύνει το μουσικό της φάσμα αλλά και το βεληνεκές των συμμετεχόντων. 

 

Δεν είναι τυχαίο που ο Tobias ακόμα και σήμερα, συνεχίζει να διατυμπανίζει την σημασία του Sascha για το “The scarecrow” αλλά και το ότι σε αυτόν οφείλουν οι AVANTASIA την συνέχειά τους. Όπως και το ότι αυτός έχει προσδώσει ποιότητα στο ηχητικό κομμάτι. Επειδή ο πολυπράγμων Sammet, δεν αρκούνταν στο δίπτυχο, έκανε με το “Scarecrow” το πρώτο βήμα, της τριλογίας που ολοκληρώθηκε με τα “The wicked symphony” και “Angel of Babylon”.

Για μένα το “The scarecrow” είναι το πάντρεμα των “The metal opera pt. 1 & 2” με το AINA, τόσο στους συντελεστές, αλλά και μουσικά (το “What kind of love” με την Amanda Sommerville το φωνάζει αυτό). Η σύζευξη αυτή έσπασε τα δεσμά του Tobias Sammet, που ξέφυγε από τα στεγανά του power metal. Συγκρίνεται έτσι απλά το ομώνυμο 12άλεπτο έπος, με το 14άλεπτο “The seven Angels” και δεν θα βρείτε πολλά κοινά. Ακούστε το “Carry me over” και απορήστε πώς αυτό ανήκει στους AVANTASIA. Βέβαια υπάρχει και το “Shelter from the rain” με τον οργιάζοντα Kiske να φαντάζει ως γέφυρα με το παρελθόν. 

 

Θυμάμαι πόσο είχα ενθουσιαστεί όταν ο Sascha Paeth μου είχε αναφέρει την συμμετοχή του Alice Cooper και του Eric Singer, των διάσημων Αμερικάνων που δεν συνηθίζουν τέτοια. Ο πρώτος δίνει μια ανατριχιαστική χροιά στο “The toy master” ενώ ο drummer των KISS βρέθηκε στα Gate studios ηχογραφώντας όλα τα τύμπανα, παίζοντας ακόμα και σε Γερμανικό, καλπάζοντα power metal ρυθμό! Τι άλλο πια; (Ο Νίκας πρέπει να κρατούσε το σαγόνι του να μην πέσει). Μάλιστα ο Singer ήταν αυτός που πρότεινε στον Sammet την συμμετοχή του Alice Cooper, τον οποίο βέβαια γνωρίζει καλά από την θητεία τους μαζί. 

 

• Το “The Scarecrow” έφτασε ψηλά στα charts σε πολλές χώρες της Ευρώπης, ενώ στην Ελλάδα πήγε έως την θέση 9

• Προηγήθηκαν 2 ΕΡ του “Lost in space” με 6 κομμάτια έκαστο, με διασκευές αλλά και υλικό που δεν συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ

Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης

 

Ακολουθεί η συνέντευξη που είχε δώσει στο έντυπο Rock Hard ο Tobias Sammet για τον δίσκο, στον Φραγκίσκο Σαμοΐλη (είχε γίνει εξώφυλλο), καθώς και την παρουσίαση του άλμπουμ…

 

 

 

Η είδηση και μόνο της επαναδραστηριοποίησης των AVANTASIA ήταν αρκετή για να σκορπίσει προσμονή στους power metal οπαδούς, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος. Με δύο εκπληκτικούς δίσκους στο ενεργητικό τους (ίσως τους σημαντικότερους του είδους της δεκαετίας μας) η μπάντα-project του mainman των EDGUY, Tobias Sammet, επιστρέφει το 2008 με το “The Scarecrow” παίρνοντας όμως μια διαφορετική κατεύθυνση. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο Tobias, ευδιάθετος και πολυλογάς, μιλάει και μιλάει… και μιλάει… 

 

Σχεδόν… Παραμένω τόσο κατεστραμμένος όσο και πριν την εγχείρηση διανοητικά! (γέλια) Το στομάχι μου και η σκωληκοειδίτιδα είναι μια χαρά τώρα. Βέβαια δε ξέρω τι ακριβώς κάνει η σκωληκοειδίτιδά μου, επειδή έφυγε. (γέλια) Τουλάχιστον δε θα μου ξανασυμβεί. Μα τι χάλια timing ήταν αυτό; Πάνω που είχα συνέντευξη Τύπου στο Wacken! Αλλά δε μπορούσα να διαλέξω όπως καταλαβαίνεις! (γέλια)

 

Είχα πει ότι δε θα το έκανα ποτέ… 

 

Ήταν ευκολότερο για μένα να το πω αυτό. Όταν λες “όχι”, κάτι τελειώνει. Φεύγει από το μυαλό σου. Και έλεγα “όχι” επειδή θυμόμουν πόσα προβλήματα και πόσο άγχος είχα τότε για να καταφέρω να κυκλοφορήσω τα δυο πρώτα άλμπουμ των AVANTASIA. Και είπα “ποτέ ξανά”. Ήταν τόση η ευθύνη που είχα αναλάβει, που πολύ απλά δεν ήθελα να το ξανακάνω. Όμως άλλαξαν αρκετά πράγματα από τότε. Γνώρισα τον Sascha Paeth, ο οποίος είναι πολύ καλός παραγωγός και ανέλαβε ένα μέρος της ευθύνης. Συν ότι δίνει και κάτι παραπάνω στο τελικό αποτέλεσμα. Και μιλούσα επίσης με δυο φίλους μου και μου είπαν “Tobi είσαι πολύ ηλίθιος που δεν το ξανακάνεις. Έχεις πολύ περισσότερη εμπειρία, ξέρεις τόσο κόσμο και έχεις και ένα budget που σου επιτρέπει να κάνεις ό,τι θέλεις και αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία της δημιουργίας”. Και είχαν απόλυτο δίκιο. Θα ήμουνα ηλίθιος αν δεν το έκανα. Και μόλις το ξαναέβαλα στο μυαλό μου, ήρθαν αμέσως και οι πρώτες ιδέες, οπότε ήταν πολύ αργά για να το ξανασκεφτώ. (γέλια) Ρώτησα τον Sascha αν ήθελε να μπει και μου είπε “OK”. Άρα δεν υπήρχε διαφυγή.

 

Δε νομίζω ότι άφησα κάποια ιδέα απ’ έξω, επειδή νόμιζα ότι δεν θα την καταφέρω για κάποιο λόγο. Πιστεύω ειλικρινά ότι δεν υπήρχαν όρια στη δημιουργία μας για αυτό το άλμπουμ. Για παράδειγμα άκου το κομμάτι “Lost in space”. Ξέρω ότι πολύς κόσμος δε θα χαρεί με αυτό το τραγούδι, όμως ήδη πάρα πολύς κόσμος το αγαπάει και γι’ αυτό βρίσκεται στο Νο. 9 των Γερμανικών single charts. Μία θέση που αποτελεί την μεγαλύτερη στην ιστορία της Nuclear Blast. Μιας εταιρίας που έχει ή είχε μπάντες όπως οι MANOWAR, οι NIGHTWISH, οι HELLOWEEN και τόσες άλλες. Ήταν μεγάλο ρίσκο αυτό το κομμάτι. Ξέρω ότι υπάρχει κόσμος που θέλει να με σταυρώσει επειδή έχω έναν pop/rock κομμάτι σε δίσκο μου. Συν ότι είναι και το πρώτο single των AVANTASIA. Σκέφτηκα όμως ότι αν θέλω να λέγομαι πραγματικά καλλιτέχνης ή ροκάς, τότε πρέπει να κάνω το αναπάντεχο. Και να μη με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, αρκεί εγώ να πιστεύω ότι είναι το σωστό. Ναι. Δε πιστεύω ότι υπήρχε όριο στη δημιουργικότητά μας για το “The scarecrow”. Και είναι και καλό κομμάτι, που τραβάει την προσοχή του κόσμου στο άλμπουμ. Κόσμου που ίσως να μην είχε ακούσει ποτέ AVANTASIA ή heavy metal. Τώρα ακούνε το κομμάτι, θα αγοράσουν το άλμπουμ και θα μάθουν ότι το heavy metal είναι μια πολύ ωραία μουσική. Πιστεύω ότι αν όλοι σκέφτονταν έτσι, η μουσική μας θα είχε μια πολύ καλύτερη φήμη από αυτή που έχει τώρα. Δεν αντέχω την επανάληψη συγκροτημάτων του heavy metal. Επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους ξανά και ξανά. Να σεβόμαστε την παράδοση ναι! Αλλά αυτή τη συνεχόμενη επανάληψη για να ικανοποιήσεις απλά τους οπαδούς σου που θέλουν να ακούσουν στην ουσία το ντεμπούτο σου για δέκατη συνεχόμενη φορά, δεν την αντέχω.

 

Δε ξέρω. Δεν υπάρχει διαφορά για μένα μεταξύ heavy metal και hard rock.

 

Ναι, αλλά για μένα δεν είχε ποτέ να κάνει με power metal ή hard rock. Είμαι περισσότερο παιδί των 80’s. Για τους περισσότερους είναι κακό να παίζω σαν BON JOVI, αλλά πρέπει να παίζω σαν HELLOWEEN ή IRON MAIDEN. Αυτοί δεν ξέρουν ότι οι BON JOVI ήταν headliners του Monsters Of Rock το 1987. Ένα χρόνο πριν παίξουν headliners εκεί για πρώτη φορά οι IRON MAIDEN. Για μένα όλα είναι ροκ μουσική και δεν υπάρχει heavy metal, power metal, hard rock. Λένε ότι οι EDGUY είναι power metal μπάντα. Οι EDGUY όμως είχαν πάντα μπαλάντες. Είχαν κομμάτια όπως το “Holy shadows” ή το “Vain glory opera” που ακούγεται σαν τους EUROPE. Πάντα είχαμε όλα τα στοιχεία στη μουσική μας. Χαίρομαι όταν λένε ότι είμαστε power metal. Απλά δεν αποδέχομαι να παίζω τα ίδια κομμάτια για όλη μου τη ζωή. Θέλω να έχει ενδιαφέρον αυτό που κάνω, πρώτα για μένα. Αγαπάω το power metal, αυτό που εσύ αποκαλείς power metal, αγαπάω τα πρώτα άλμπουμ των AVANTASIA. Αλλά δε νομίζω ότι οι HELLOWEEN είναι πιο power metal από τους IRON MAIDEN ή ότι οι IRON MAIDEN είναι πιο power metal από τα πρώτα άλμπουμ των BLACK SABBATH. Είναι απλά διαφορετικοί τύποι της ροκ μουσικής.

 

Συμφωνώ, αν και νομίζω ότι το “The scarecrow” είναι λίγο πιο επικό από το “Rocket ride”.

 

(γέλια) Αν και θέλω να νομίζω ότι και το “Rocket ride” έχει διάφορα στοιχεία…

 

Οπωσδήποτε. Οπωσδήποτε! Σου λέω είναι σίγουρα πιο επικό και πιο μαγευτικό. Όμως αγαπάω και το τελευταίο άλμπουμ των EDGUY. Να σου πω την αλήθεια, νομίζω ότι το “Rocket ride” ήταν μια κλωτσιά στον κώλο στη σκηνή μας, γιατί μερικές φορές κάποιοι χάνουν το νόημα! Κάνουμε λίγο χαβαλέ σε μερικά τραγούδια και μερικοί γκρινιάζουν ότι “αυτό δεν είναι αληθινό”. Κι όμως… Είναι η απόλυτη αλήθεια! Κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, ενώ πολλοί κάνουν μόνο ότι θέλουν οι Ιαπωνικές εταιρίες να ακούσουν για να πάρουν μια γερή προκαταβολή και φράγκα. Θα μπορούσα τόσο εύκολα να πλουτίσω από την Ιαπωνία και μόνο αν έφερνα 10-11 γρήγορα τραγούδια. Αλλά δεν το έκανα. Έβγαλα ένα ποικιλόμορφο νέο άλμπουμ. Σίγουρα δεν είναι κλισέ power metal όπως τα δυο πρώτα άλμπουμ των AVANTASIA, αλλά όλα τα στοιχεία είναι σίγουρα εκεί. Απλά υπάρχουν και λίγα νέα.

 

(γέλια) Ναι…

 

Βασικά είναι μια μίξη του “Ψαλιδοχέρη” (σ.σ. ναι ρε, με τον Johnny Depp) και του “Faust”. Δεν έκλεψα, είναι μια διαφορετική ιστορία. Αλλά το μεταφορικό δίδαγμα της ιστορίας είναι το ίδιο με τις προαναφερθείσες. Μιλάει για ένα νέο άντρα που έχει μια διαστρεβλωμένη αντίληψη. Ας το θέσουμε έτσι, ναι. Και για αυτό το λόγο μεγαλώνει απομονωμένος. Με άλλα λόγια, απλά είναι διαφορετικός και είναι μοναχικός και απομονωμένος. Ανακαλύπτει όμως ότι μπορεί να βρει εσωτερική γαλήνη όταν ακούει ήχους, σε όλες τις μορφές. Αυτό τον οδηγεί στο να ακούσει μουσική και τόνους. Έτσι μπαίνει σε μια κατάσταση όπου αντέχει την απομόνωση και αρχίζει και νιώθει ασφαλής και καλυμμένος μόνος του. Και εκεί έρχεται ο πειρασμός… Είναι μια πολύ ωραία ιστορία, πραγματικά. Μια μίξη όπως σου είπα του “Ψαλιδοχέρη” και του “Faust”. Εγώ υποδύομαι τον κεντρικό χαρακτήρα και πρέπει να σου πω ότι η ιστορία είναι εν μέρει και αυτοβιογραφική. Μερικά πράγματα βέβαια. Δεν ήμουν και ο πλέον αντικοινωνικός τύπος βέβαια. (γέλια)

 

Ε… χμ… Κοίτα… Καλά, τουλάχιστον έχω αντιμετωπίσει τους πειρασμούς! (γέλια) Σοβαρά όμως, υπάρχουν πολλά προσωπικά συναισθήματα εκεί μέσα. Δεν είναι αυτοβιογραφία, αλλά σαν να μετέφερα τα συναισθήματα του κεντρικού χαρακτήρα κατά κάποιο τρόπο. Κυρίως τις εσωτερικές φωνές του πρωταγωνιστή. Ξέρεις, η μία που του λέει “κάνε το” και η άλλα που του λέει “όχι”. Αλλά δεν υπάρχουν μόνο αυτές. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά συναισθήματα μέσα στο άλμπουμ. Είναι πολύ συναρπαστικό και πολύ μεταφορικό. Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να στην περιγράψω, αλλά θα την καταλάβεις μόλις διαβάσεις το booklet από το CD. Είναι πολύ έξυπνη ιστορία και όπως παρουσιάζεται. 

 

Στις 25 αν δεν κάνω λάθος. Αλλά θα σου πάρει μέχρι τα μέσα Φλεβάρη για να την καταλάβεις! (γέλια)

 

Σίγουρα! Είχαμε αυτά τα δυο ΕΡ και ήταν αρκετά εύκολο. Η δισκογραφική ήθελε ένα single. Ήθελα να το κάνω, απλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει νόημα να κυκλοφορείς ένα single με ένα μόνο κομμάτι. Είχαμε λοιπόν τόσο υλικό που είτε θα το πετάγαμε, είτε θα κυκλοφορούσαμε τα δυο ΕΡ για να δημιουργήσουμε και μια δίοδο προς το άλμπουμ. Και αυτό κάναμε. Είπα λοιπόν στη δισκογραφική ότι έχουμε το υλικό, άρα ας το κάνουμε έτσι παρά να κυκλοφορήσουμε ένα φυσιολογικό single, το οποίο απαιτεί η αγορά.

 

Όχι. Μόνο τα “Another angel down” και “Lost in space”. Το “Promised land” θα ήταν στο “The scarecrow”, τελικά όμως δεν το βάλαμε… Και δεν ξέρω γιατί! (γέλια) Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι τελείως άσχετα με την ιστορία.

 

Κοίτα, το μπάσο ήταν μια αρκετά εύκολη κατηγορία. Αγαπάω το Markus (σ.σ. Grosskopf), αλλά το παίζω μόνος μου. Κι αν υπάρχει ένα άτομο στον κόσμο που επιτρέπεται να παίζει το μπάσο στο άλμπουμ μου, αυτό είμαι εγώ! (γέλια) Δεν είχε να κάνει με τον Markus. Απλά ήθελα να γράψω εγώ το μπάσο. Όσον αφορά τα ντραμς, o Eric Singer έπαιζε και στο προηγούμενο άλμπουμ.

 

Έχεις δίκιο. Ο Alex Holzwarth είναι ένας από τους καλύτερους ντράμερ στον κόσμο. Όλοι το ξέρουν αυτό. Όμως είναι ένας πολύ τυπικός speed metal ντράμερ. Παίζει τέτοια μουσική εδώ και χρόνια. Έπαιζε στους RHAPSODY, στους ANGRA, στα 2 πρώτα άλμπουμ των AVANTASIA… Είναι αυτό που ο κόσμος θα έλεγε Γερμανός power metal ντράμερ. Εγώ ήθελα να δοκιμάσω πώς θα ακούγονταν τα τραγούδια αν τα έπαιζε ένας ντράμερ που μπορεί να παίξει αυτό το είδος, αλλά προερχότανε από διαφορετικό μουσικό υπόβαθρο. Ίσως να πρόσθετε κάτι διαφορετικό στη μουσική. Για αυτό και το ζήτησα από τον Eric και αυτός έκανε μια σπουδαία δουλειά. Δεν ήταν μια απόφαση κατά του Alex Holzwarth. Απλά ο Eric θα το έκανε κάπως διαφορετικά και αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα. Τέλος, ποιος ο λόγος να μην κρατήσουμε τις κιθάρες του Sascha Paeth, από τη στιγμή που ήδη τις είχε γράψει όταν δουλεύαμε στο στούντιο. Και αυτές είναι οι μόνες αλλαγές. Ο Kai Hansen είναι εκεί, ο Kiske, o Oli, o Bob Catley. Ξέρεις… Πολλοί από τη μαφία που είχαμε στα προηγούμενα άλμπουμ! (γέλια).

 

Βασικά η δισκογραφική ήθελε κάτι έξτρα για το download και ήταν ένα πείραμα. Θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε το νόμιμο download για διαφήμιση αν και μου φαίνεται ηλίθιος όρος. Δεν κάνω εγώ τους κανόνες σε αυτή τη δουλειά και απλά δε μπορώ να προσαρμόσω τους κανόνες σε αυτά που μπορώ να ανεχτώ. Προσωπικά δεν μου αρέσει το download. Είτε νόμιμο είτε παράνομο. Θέλω να έχω το booklet, το CD, να πάω στο δισκάδικο και να το αγοράσω. Κάποτε ξέρεις ήταν ολόκληρη τελετή η αγορά ενός metal άλμπουμ. Συμπεριλαμβανομένου και του να μυρίζεις το βινύλιο! (γέλια) Για αυτό δε μου αρέσει καμία μορφή download. Όμως μου το ζήτησαν, είπα ΟΚ, και όποιος θέλει μπορεί να το έχει για 1 ευρώ, που δεν είναι και πολλά λεφτά. Είναι δίκαιο νομίζω για τον κόσμο και για αυτό δέχτηκα.

 

(έκπληκτος) Τι είπε;

 

Ε… Ξέρεις πώς είναι ο Kiske. Τον καταλαβαίνω κατά κάποιο τρόπο. Νομίζω ότι δεν έχει πρόβλημα με τη metal μουσική, απλά δεν θέλει ο ίδιος να παίζει αυτή τη μουσική πλέον. Υποτίθεται ότι στο metal ο κόσμος διαφημίζει την ανεκτικότητά του, αλλά μερικοί είναι το αντίθετο. Και ο Kiske δεν γουστάρει αυτή τη μεριά αυτής της μουσικής. Όμως δεν είχε πρόβλημα. Του άρεσε αυτό που έκανα, και ήταν εύκολο. Δεν τον έπεισα… Το έκανε ευχάριστα.

 

Τολμάω να προσθέτω στοιχεία στο heavy metal που άλλοι θα φοβόντουσαν να βάλουν, επειδή δεν έχουν τα κότσια να γράψουν ένα κομμάτι όπως το “Lost in space” και να το κάνουν το πρώτο single του νέου άλμπουμ των AVANTASIA. (γέλια) Ακούγεται αστείο ή ηλίθιο, επειδή δεν είναι τόσο περίεργο να κάνεις ένα τέτοιο κομμάτι, αλλά μερικοί metal οπαδοί δεν είναι και τόσο ανοιχτόμυαλοι και χρειάζεται αρκετά κότσια για να πεις “άντε γαμ****, θα το κάνω ούτως ή άλλως”. Είναι καλό για τη μουσική μας. Είναι καλό για το heavy metal. Δεν είναι κακό για τη ροκ ή το heavy metal. Είναι καλό να κάνεις τέτοια πράγματα και χρειάζεται να τα κάνεις, για να κρατάς τη μουσική μας ενδιαφέρουσα, συναρπαστική, να προχωράει και να μην καταντάει βαρετή και μονότονη και να οδηγείται σε ένα αδιέξοδο. Νομίζω ότι αυτό εννοούσε. Πιστεύω ότι το “Lost in space” είναι ένα πολύ γενναίο κομμάτι και είμαι περήφανος που τα κατάφερα με αυτό. (γέλια)

 

Ξέρω ότι υπάρχει ένα ρίσκο. Ότι μερικοί οπαδοί δε θα καταλάβουν μερικά τραγούδια. Τα περισσότερα θα τα αγαπήσουν. Σίγουρα το “Lost in space” είναι διαφορετικό, αλλά τα περισσότερα θα τα αγαπήσουν. Και αν δεν αγαπήσουν 2-3, είναι λυπηρό σίγουρα, αλλά θα πρέπει να το αγνοήσω, ώστε να διατηρήσω την ακεραιότητά μου σαν καλλιτέχνης. Τι φτωχός heavy metal πολεμιστής θα ήμουνα αν έκλαιγα ή στεναχωριόμουν αν στον κόσμο δεν αρέσουν 1-2 τραγούδια; Όχι. Απλά θα το ξεπεράσω και ελπίζω ότι ο κόσμος θα το αγαπήσει. Τουλάχιστον ήμουν και είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στη μουσική. Αν δεν αρέσει σε οπαδούς, είναι λυπηρό, αλλά χωρίς παρεξήγηση και χωρίς την παραμικρή προσβολή για κανένα… Δεν με νοιάζει! Δεν πρέπει να με νοιάζει!

 

Δε θα το έλεγα. Βασικά είχε πολύ πλάκα. Ιδιαίτερα όταν δουλεύαμε οι τρεις μας στο στούντιο, δηλαδή εγώ ο Sascha και ο Eric. Ηχογραφούσαμε στο Αμβούργο και περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί. Θυμάμαι που πήγα στην Αγγλία για τις ηχογραφήσεις του Bob Catley. Θυμάμαι επίσης τον Jorn Lande να ηχογραφεί τα πάντα μόλις σε ένα απόγευμα! Είναι σε τέτοια απίστευτη φόρμα αυτός ο άνθρωπος! Γενικά είχε πλάκα. Και στα προηγούμενα άλμπουμ οι άνθρωποι ήταν μια χαρά, αλλά αυτή τη φορά δεν υπήρχε ούτε άγχος, ούτε προβλήματα… Όλα κυλούσαν χαλαρά.

 

Υπέροχα! Από μικρός για παράδειγμα ήμουν οπαδός του Alice Cooper. Το πρώτο μου άλμπουμ Alice Cooper για παράδειγμα ήταν το “Trash”, πίσω στο 1989 με το κομμάτι “Poison” μέσα. Το “Poison” πίστευα ότι είναι το καλύτερο κομμάτι που έχει γραφτεί ποτέ! Τώρα πιστεύω ότι είναι ένα από τα τρία καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ!

 

Σίγουρα ένα είναι το “Living on a prayer” των BON JOVI, και το τρίτο αλλάζει συνεχώς! (γέλια) Έχω ακόμα 20 κομμάτια που εναλλάσσονται στην τρίτη θέση. Ο Alice Cooper είναι ένα Αμερικάνικο είδωλο. Η ιστορία της Αμερικανικής μουσικής και είναι στο άλμπουμ μου… Είναι τρομακτικό!

 

Ναι… Ο Mercury!

 

Νομίζω ο Paul Stanley, αλλά δε νομίζω να έχω περισσότερες πιθανότητες από όσες να δουλέψω με τον Mercury! (γέλια) Ο Mercury είναι νεκρός, αλλά νομίζω θα ήταν πιο εύκολο να βρω αυτόν, παρά να πληρώσω τον Paul Stanley. (γέλια)

 

Ναι. Είχα ζητήσει από τον Brian May, αλλά είπε όχι καθαρά λόγω προγράμματος και χρόνου. Του άρεσε πολύ το κομμάτι, απλά δε μπορούσε εκείνη τη χρονική στιγμή να κάνει κάτι. Εμείς βιαζόμασταν γιατί έπρεπε να παραδώσουμε το master και έτσι δεν έγινε η συνεργασία. Ξέρεις ο Eric Singer παίζει για τον Brian May και εκείνος μας έφερε σε επαφή και τον ρώτησε, αλλά δυστυχώς δε δούλεψε.

 

Για το “Cry just a little”.

 

Κι όμως! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Σε αγαπάω! (γέλια) Είσαι ο πρώτος που υπενθυμίζει ότι πρέπει να τελειώσουμε, επειδή συνήθως μιλάω πολύ και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχω αργήσει 15 λεπτά για την επόμενη συνέντευξη. Φαντάσου ότι ήδη έχω ακυρώσει μία συνέντευξη σήμερα.

 

Εγώ ευχαριστώ!

 

Φραγκίσκος Σαμοΐλης

 

 

 

 

 

 

Μπορεί να μην είναι ακριβώς όπως την περιμέναμε, μόλις μάθαμε το νέο της επαναδραστηριοποίησης, αλλά εν τέλει η επιστροφή των AVANTASIA πιστεύω θα αφήσει άπαντες ικανοποιημένους… Εκτός ίσως από τους πιο “ορκισμένους” power-άδες. Ο Tobias Sammet κάνει πάλι ένα μικρό θαύμα και παρόλο που το “The scarecrow” σηματοδοτεί μία νέα εποχή για την μπάντα των “Metal Operas”, δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ στη συνθετική δεξιοτεχνία και φαντασία αυτού του υποτιμημένου, κατά τη γνώμη μου, στην Ελλάδα καλλιτέχνη. Μαζεύοντας και πάλι μια πλειάδα καταπληκτικών μουσικών για να τον πλαισιώσουν δημιουργεί ένα άλμπουμ διαφορετικό μεν από τα προηγούμενα των AVANTASIA, όμως τόσο μεστό συνθετικά και ενορχηστρωτικά που δεν μπορεί παρά να σε παρασύρει. Αυτήν τη φορά ο Sammet ξεφεύγει από το power χαρακτήρα των AVANTASIA και παίρνει τον ήχο του “Rocket ride” των EDGUY (βίοι παράλληλοι), τον εμπλουτίζει ακόμα και με pop και ethnic στοιχεία και τον πάει ακόμα ένα βήμα παραπέρα. Έχοντας έναν Alice Cooper να αφήνει το στίγμα του στο “The toy master”, τον ίσως κορυφαίο τραγουδιστή της γενιάς του, Jorn Lande, να παραδίδει μαθήματα φωνητικής στο εντεκάλεπτο έπος “The scarecrow”, τον Roy Khan να χρωματίζει όπως αυτός ξέρει το “Twisted mind”, την Amanda Somerville και τον Bob Catley να αποδεικνύουν ακόμα μία φορά γιατί θεωρούνται και είναι κορυφαίοι στο είδος τους, αλλά και (ξανά) τον Michael Kiske και τον Oliver Hartmann, φωνητικά δεν νομίζω ότι έχουμε και πολλά παράπονα. Αλλά και μουσικά, όταν έχεις τον Eric Singer στα ντραμς και τους Sascha Paeth, Henjo Richter, Kai Hansen, Rudolf Schenker στις κιθάρες, τα λόγια είναι περιττά. Το “Lost in space”, πρώτο single του δίσκου, ήδη γνωρίζει τρομερή επιτυχία ειδικά στη Γερμανία κι ας είναι το πρώτο κομμάτι που θα ξενερώσει κάποιον που δεν περιμένει το τι θα ακούσει. Το άλμπουμ μπορεί να ξενίσει αρκετούς (όπως και μένα) στην αρχή με την πιο “πειραματική” στροφή που έχει πάρει ο Sammet στη μουσική του. Όμως, δύο – τρεις ακροάσεις παραπάνω αρκούν για να αποδείξουν ότι αυτός ο άνθρωπος έκανε τη δουλειά του για ακόμα μια φορά και μάλιστα ως συνήθως… πάρα πολύ καλά. Mε τα “The scarecrow”, “Devil in the belfry” και “Another angel down” (μην νομίζουμε ότι ξεφύγαμε τελείως από το παρελθόν), “The toy master” και φυσικά το “Lost in space” να ξεχωρίζουν, το “The scarecrow” αποτελεί την πλέον ποικιλόμορφη και ριψοκίνδυνη δουλειά του Tobias Sammet. Κάθε φορά που το ακούω πάντως, τόσο πιο πολύ το συμπαθώ… 

 

 

Φραγκίσκος Σαμοΐλης