Όσο τα χρόνια περνάνε, μου έρχονται στο μυαλό όλο και πιο συχνά, σκέψεις σχετικά με την πορεία που έχει πάρει η heavy metal μουσική ανά τις δεκαετίες. Πως ήταν την δεκαετία 1980-1989, εκεί όπου όλα τα πολύ διάσημα πια σχήματα έκαναν τα παρθενικά τους βήματα και πως έφτασε και μέχρι τις μέρες μας που έχει πάρει μια πιο άγρια ηχητική χροιά. Μια από τις συχνές σκέψεις μου είναι το πόσο έχει βοηθήσει η Αγγλία σαν χώρα στο metal οικοδόμημα. Ο κατάλογος μακρύς. Οι Άγγλοι από φαίνεται εμπράκτως, έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας ή μια «θεϊκή» δύναμη που τους «σπρώχνει» να μας χαρίζουν πολύ αξιόλογες δουλείες.
Δεν εξηγείται αλλιώς ότι στην πλειοψηφία των κυκλοφοριών τα τελευταία χρόνια η ποιότητα υπερισχύει αισθητά της μετριότητας στις συνθέσεις. Μάλλον αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο ιθύνων νους των DIAMOND HEAD, κιθαρίστας Brian Tatler, σκέφτηκε όταν ετοίμαζε/έγραφε το υλικό για την νέα δουλειά του σχήματος. Από ότι φαίνεται ήθελε και εκείνος να τιμήσει την κληρονομία του νησιού, κάτι που είχε να κάνει για πολλά χρόνια αφού δυστυχώς ότι έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια δεν θυμίζει σε τίποτα το σχήμα που μέχρι το 1993 μας είχε χαρίσει μόνο καλές δουλειές. Έτσι αποφασίζει να ονομάσει τον δίσκο απλά με το όνομα του σχήματος, θέλοντας να κάνει μια νέα αρχή. Δυστυχώς όλα τα σχήματα μ’ έχουν κάνει να κρατώ πια μικρό καλάθι πριν την ακρόαση. Ειδικά όταν κάποιος για περίπου μια δεκαετία έχει κυκλοφορήσει μόνο δυο δίσκους που «ήρθαν και δεν ακούμπησαν» δεν σε κάνει να πιστέψεις ότι το προϊόν του θα είναι καλό.
Έχοντας ακούσει τον δίσκο πολλές φορές πριν να γίνει η συνέντευξη που μας παραχώρησε, ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που έχει διαφοροποιήσει τόσο αισθητά την «εικόνα» του σχήματος. Ευτυχώς οι απαντήσεις του έλυσαν πολλές από τις απορίες μου και «εξήγησαν» το λόγο που η νέα δουλειά είναι τόσο καλή. Επιτέλους οι DIAMOND HEAD λειτουργούν σαν ομάδα και όχι σαν μεμονωμένες μονάδες. Αυτό τους έχει δώσει την δυνατότητα να γράφουν τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος έχοντας σαν βασική δομή σε κάθε σύνθεση την κιθαριστική μελωδία, σήμα κατατεθέν της μπάντας. Επιτέλους οι συνθέσεις των DIAMOND HEAD έχουν riff και ρεφρέν που θα σου κολλήσουν άμεσα στο μυαλό. Το πιο σημαντικό είναι ότι όλες δείχνουν καλοδουλεμένες και πολύ καλά φιλτραρισμένες μέχρι να δουν το φως της δημοσιότητας. Τα τραγούδια «μπλέκουν» αρμονικά το στυλ που έχουν τα σχήματα του New Wave Of British Heavy Metal ήχου, που δισκογραφούν τα τελευταία χρόνια με τα όποια κλισέ του Βρετανικού ήχου, με πιο μελωδικά hard rock μέρη.
Αν οι έξι τελευταίες λέξεις σας ξινίζουν ελαφρώς, μην ανησυχήσετε. Στο “Diamond Head” υπάρχουν πανέμορφα τραγούδια που μετά από πολύ καιρό έχουν το τσαγανό και το vibe που τουλάχιστον έμενα μου είχε λείψει από το σχήμα. Αν μη τι άλλο υπάρχει πια άπλετο ενδιαφέρον να ασχοληθείς ενδελεχώς με τις συνθέσεις αφού όλες σφύζουν από ενέργεια, δυναμική και ηχητική ζωντάνια που θα χαροποιήσει στο έπακρο τους οπαδούς και τους δικούς τους αλλά και όσων αγαπούν τον εν λόγω ήχο. Μετά από καιρό θυμίζουν χωρίς να μπει ποσοτικό όριο, το μουσικό στυλ που έκανε το σχήμα να μεγαλουργήσει. Άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι ότι θεωρούνται από τους ηχητικούς πρωτεργάτες μια ολόκληρης γενιάς. Όφειλαν ένα comeback και το έκαναν, ευτυχώς με τραγούδια που ενώ σε πλήθος δεν έχουν αυξημένες ταχύτητες, θα σου φτιάξουν άμεσα την διάθεση με την «αλήτικη» χροιά σε κάθε νότα που ακούς.
Αν είστε παρωπιδιασμένοι οπαδοί της παλιάς εποχής και περιμένετε ένα νέο “Lighting To The Nations No 2” ή “Borrowed Time No 2” ίσως θα ήταν καλύτερο να μην ακούσετε την νέα δουλειά αφού δεν θα ικανοποιηθείτε. Αν το παραβλέψετε αυτό θα ανακαλύψετε πολύ γρήγορα και χωρίς ενδοιασμούς ότι τραγούδια όπως τα “Bones”, “Shout At The Devil”, “Set My Soul On Fire”, “See You Rise”, “All The Reasons You Live”, “Wizard Sleeve”, “Our Time Is Now”, και “Diamonds” μπορούν άνετα να σταθούν δίπλα στις αέναες συνθέσεις του σχήματος αφού υπάρχει αδιάλειπτο το στίγμα που έχει αφήσει η μπάντα.
Φέτος οι DIAMOND HEAD μάλλον θα κλείσουν όλα τα στόματα όσων τους θεωρούσαν τελειωμένους και χωρίς μέλλον. Πλέον έχουν ένα πιο στιβαρό line up που παίζει τραγούδια που θέλουμε να ακούμε πολλές φορές. Θεωρώ ότι λόγω βαρύτητας ονόματος και ιστορίας, χρωστούσαν μια τέτοια δισκογραφική κίνηση. Μακάρι η νέα δουλειά να είναι η αρχή μιας καινούργιας λαμπρής πορείας. Αν είστε και λάτρεις του βινυλίου αναζητήστε την έκδοση αυτή αφού συνοδεύεται και από ένα επτάιντσο. Ωραία πράγματα από ένα συγκρότημα που οι νεότερες γενιές χρειάζονται σαν οδηγό ποιοτικών συνθέσεων. Άντε να δούμε που θα το πάνε και για πόσο καιρό…
7,5 / 10
Θοδωρής Μηνιάτης
