Έπειτα από ένα demo που έδωσε το στίγμα για το που σκοπεύουν πάνω-κάτω να κινηθούν, οι Βολιώτες ISOLERT μας δίνουν πλέον και την ολοκληρωμένη εικόνα, με το γλαφυρά επονομαζόμενο “No Hope, No Light…Only Death”. Μην σας μπερδεύουν οι α-λα “Non Serviam” πινελιές του εξωφύλλου, μπορεί να υπάρχουν αρκετές επιρροές εδώ, όμως ο πρώιμος ελληνικός black metal ήχος, δεν είναι μια από αυτές. Kατά βάση κυμαίνεται μεταξύ Σκανδιναβικού (είτε Νορβηγοπρεπούς, είτε ακολουθώντας την πιο μελωδική προσέγγιση των Σουηδών) και depressive/suicidal black metal με σαφή ηχητική συγγένεια με τους DODSFERD, των οποίων ο Wrath διόλου τυχαία κάνει φωνητικά στο 3ο κομμάτι του δίσκου.
Αυτά που ίσχυαν για περσινό “Isolated Soul” ισχύουν πάνω-κάτω κι εδώ, ωστόσο υπάρχει σαφώς η βελτίωση που θα περίμενε κανείς από μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία σε σχέση με το παρθενικό demo μιας μπάντας, κάτι που έχει να κάνει κυρίως με την εμπειρία και μια πιο συνειδητοποιημένη προσπάθεια κατά τη γνώμη μου. Όπως επίσης υπάρχει και εξέλιξη, με την ένταξη μιας μεγαλύτερης γκάμας επιρροών στον ήχο τους. Με λίγα λόγια, περιθώρια βελτίωσης στο συνθετικό κομμάτι υπάρχουν, όμως τα ελπιδοφόρα δείγματα σαφώς και είναι πιο αισθητά εδώ και γενικά η εντύπωση μετά το τέλος της ακρόασης είναι σίγουρα καλή. Οι ενστάσεις μου αφορούν σε θέματα όπως η παραγωγή/μίξη -αν και η ξεραΐλα που βγάζει ταιριάζει αρκετά-, οι κλισέ στίχοι και τα καθαρά φωνητικά, όμως όλα αυτά είναι μικρότερης σημασίας από τις κιθάρες, που είναι το δυνατό τους σημείο και εκεί θα πρέπει να επιμείνουν, μιας και τα riffs είναι ο πυρήνας του όλου θέματος στο στυλ που έχει επιλέξει το γκρουπ.
Αυτό που μου έκανε όμως τη μεγαλύτερη εντύπωση και θα ήθελα να τονίσω είναι η όρεξη και η αφοσίωση που έχουν μέχρι στιγμής επιδείξει οι ISOLERT, που με γοργά, αλλά όχι βιαστικά βήματα αρχίζουν να χτίζουν και να προωθούν το όνομά της μπάντας στο black metal underground. Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε πως στην επαρχία και ειδικότερα σε αυτόν τον τομέα, τα πράγματα κυλάνε τουλάχιστον μια ταχύτητα κάτω, τους αξίζουν πολλά μπράβο. Αναμένουμε τη συνέχεια μ’ ενδιαφέρον και είμαστε σίγουροι ότι τα καλύτερα έπονται.
Νίκος Χασούρας
