Αν ένα συγκρότημα είχε την αποδοχή από τον μουσικό τύπο της εποχής, τους γούσταραν μέλη συγκροτημάτων από διαφορετικά μεταξύ τους είδη κι ενώ τους δόθηκαν ευκαιρίες αυτοί δεν κατάφεραν να επιτύχουν κάτι μεγαλύτερο, αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τους KING’S X. Εκπληκτικό συγκρότημα με εξαιρετικές δουλειές, αλλά μ’ έναν ιδιαίτερο ήχο και μοναδικό στυλ που δεν σε άφηνε να τους κατηγοριοποιήσεις, μένοντας κατά κάποιον τρόπο σε κενό.
Παρόλα αυτά, το φοβερό αυτό τρίο αποφασίζει να επαναδραστηριοποιηθεί και να κυκλοφορήσει νέα δουλειά δεκατέσσερα χρόνια μετά το “XV”. Ξεπερνώντας τα όποια προβλήματα υγείας και τις solo υποχρεώσεις των μελών τους, οι KING’S X επέστρεψαν και το “Three sides of one” αποτελεί γεγονός. To ευφυές παίξιμο του κιθαρίστα Ty Tabor, η gospel ψυχή του μπασίστα Doug Pinnick και το ουσιώδες drumming του Jerry Gaskil, είναι αισθητά για άλλη μία φορά, οι χαρακτηριστικές αρμονίες στα φωνητικά πανταχού παρούσες καθώς και ο πολυσχιδής χαρακτήρας τους μιας οι KING’S X αποτελούνται από δύο βασικούς συνθέτες/τραγουδιστές και αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους όπως οι Tabor/Pinnick.
Η αγάπη τους για τους THE BEATLES και των εκρηκτικών power-trio παραμένει αξεπέραστη και συνεχίζουν μέσα στην απλότητά τους να συμπεριλαμβάνουν πολυρυθμικά μέρη με αυτόν τον ελκυστικό, υπόκωφο heavy ήχο που προέρχεται κυρίως από το παραμορφωμένο μπάσο του Pinnick και μία τραγουδοποιία εφάμιλλη της εμπειρίας τους μιας και μιλάμε για μουσικούς που παίζουν μαζί για παραπάνω από σαράντα χρόνια. Χωρίς να αναμασούν το παρελθόν τους και με μία προοδευτική ματιά που δύσκολα διακρίνεις πλέον μέχρι και στα πιο σύγχρονα progressive σχήματα, οι KING’S X δεν απογοητεύουν τους οπαδούς τους, στιχουργικά καταφέρνουν και παραμένουν αισιόδοξοι και το κυριότερο πως τα τραγούδια του “Three sides of one” μετά από τις πρώτες ακροάσεις τα οικειοποιείσαι σε τέτοιο βαθμό που νομίζεις πως τα ακούς για χρόνια.
8 / 10
Κώστας Αλατάς
