Οι εξαιρετικοί MADDER MORTEM των “All Fresh is Grass”, “Deadlands” και “Desiderata”, αντιλήφθηκαν ότι διαθέτουν το ταλέντο να γράψουν καλύτερα από την τεράστια πλειοψηφία των gothic metal σχημάτων (αρχικά τοποθετήθηκαν σε αυτή τη σκηνή, λόγω των φωνητικών της Agnete) και βούτηξαν στα βαθιά, τοποθετώντας την μουσική τους πλησίον της progressive metal λογικής, αλλά δυστυχώς απέτυχαν παταγωδώς με τα “Eight Ways” και το “Red in Tooth and Claw”. Η αδυναμία τους να ξεφύγουν από τους αργούς ρυθμούς και το μονότονο riffing, τους εγκλώβισε στα ίδια κόλπα που τους έκαναν γνωστούς στα early 00’s. Με το φετινό άλμπουμ, “Marrow”, που κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο, επαναφέρουν την μουσική τους στην εποχή των “Deadlands” και ίσως γι’ αυτό τα πάνε αρκετά καλύτερα.
Το αγχωτικό riff του “Liberator”, οι συνεχής εναλλαγές στο “Moonlight over Silver White”, η ένταση του “My Will Be Done”, το refrain του “Far from Home” είναι κάποιες από τις κορυφές του “Marrow”, με το συνολικό αποτέλεσμα να είναι μια σφιχτή συλλογή συνθέσεων που απευθύνεται κυρίως στους φίλους του group που τους θυμούνται σκοτεινούς, με πελώρια riffs και gloomy ατμόσφαιρα. Η ραχοκοκαλιά των MADDER MORTEM ανέκαθεν ήταν η φωνή της Agnete. Όσο περνούν τα χρόνια παρατηρώ ότι ενώ η χροιά της παραμένει μοναδική και απολύτως αναγνωρίσιμη, αντίστοιχα η τεχνική της παραμένει στάσιμη. Σε υψηλά επίπεδα, αλλά στάσιμη.
Στα αρνητικά του “Marrow” περιλαμβάνεται ό,τι ισχύει πάνω-κάτω και στα προηγούμενα δύο άλμπουμ. Η μουσική τους δεν εκπλήσσει, δεν αιφνιδιάζει κανέναν πλέον, αφού πολλές από τις ιδέες τις έχουμε ξανακούσει με τον έναν ή άλλο τρόπο, λίγο παλιότερα από το ίδιο το γκρουπ. Αφού υπάρχουν, απ’ ότι φαίνεται περιορισμοί στον πειραματισμό, τουλάχιστον το σχήμα δούλεψε καλύτερα τις λεπτομέρειες του ήχου που το χαρακτηρίζει, δίνοντας ένα τίμιο άλμπουμ.
6,5 / 10
Αλέξανδρος Τοπιντζής
