Πάνε περίπου τέσσερα χρόνια από το ντεμπούτο των Ελλήνων MASK OF PROSPERO και από την θετική κριτική μου στην οποία είχα σημειώσει πως πρόκειται για ένα καλό ντεμπούτο και πως θα συνεχίσω να παρακολουθώ το συγκρότημα αναμένοντας να ακούσω την απαραίτητη εξέλιξη που θα τους πάει μερικά σκαλιά πιο πάνω. Το πέρασμα του χρόνου με φέρνει λοιπόν στην ευτυχή θέση να έχω στα χέρια μου το νέο άλμπουμ των MASK OF PROSPERO “Hiraeth” και να το ακούω επανειλημμένως. Και ναι, με το “Hiraeth” καθίσταται φανερό πως οι σύγχρονοι progsters το κυνηγάνε σοβαρά και με προσήλωση.
Οι MASK OF PROSPERO είναι απ’ τα λίγα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής, παρέα με τους PLAYGROUNDED, που εκπροσωπούν την πιο σύγχρονη έκφανση του progressive metal των PERIPHERY, LEPROUS, MESHUGGAH, POLYPHIA, TESSERACT και σία (να σημειώσω πως στο παρελθόν έχουν «ανοίξει» για τους τελευταίους). Η μπάντα πολύ σωστά περιγράφει τη μουσική της ως ένα μείγμα djent, metalcore με ηλεκτρονικές «υφές», κινηματογραφικά πλήκτρα και αρκετές pop επιρροές. Το πιο σημαντικό είναι πως καταφέρνει, όπως και στο ντεμπούτο της, να τα συνδυάσει όλα αυτά με αρτιότητα και ένα όραμα που μετουσιώνεται στην ολότητα του δίσκου, από τη μουσική και του στίχους, στο artwork και τη γενικότερη διάθεση. Στο “Hiraeth” ωστόσο το κάνουν πολύ καλύτερα από πριν, με μια ωριμότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια που προκύπτει ύστερα από πολλή εργασία και μελέτη, κάτι που διαφαίνεται και στα οχτώ κομμάτια του δίσκου: όλα τα μέλη έχουν κάνει άλματα στα όργανα (συμπεριλαμβανομένης και της φωνής) και ειδικά στο κομμάτι της σύνθεσης. Αυτό το μείγμα που εν μέρει χαρακτηρίζει τις μπάντες που προανέφερα ακούγεται και εδώ αλλά ουδέποτε διακρίνω συγκεκριμένα metalcore ή το γεωμετρικό djent των MESHUGGAH, ούτε τις κραυγαλέα pop βάσεις των POLYPHIA. Μόνο αν σκαλίσει την επιφάνεια θα διακρίνει ένας πολύ προσεχτικός ακροατής όλες αυτές τις επιρροές και αναφορές. Κάθε σύνθεση εδώ είναι ένα ολοκληρωμένο αμάλγαμα. Αυτό που διακρίνω πάνω απ’ όλα ακούγοντας το “Hiraeth” είναι πολύ καλογραμμένα heavy metal κομμάτια, με σύγχρονο ήχο (πολύ δυνατή η παραγωγή) και το βλέμμα στο μέλλον του progressive ιδιώματος.
Πιο συγκεκριμένα, το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας περιέχει όμορφες μεταδοτικές μελωδίες, τραχύτητα αλλά και διάχυτο λυρισμό, ξεσηκωτικά breakdowns που σε καθηλώνουν (εκπληκτικό το rhythm section), εναλλαγές και συνδυασμούς που εκπλήσσουν και ταξιδεύουν αλλά δεν κουράζουν (γενικά, από μουσικότητα σκίζουν τα παιδιά), με τη δέουσα προσοχή να δίνεται στα ρεφραίν που σέβονται το μέσο ακροατή. Πάνω απ’ όλα, ο δίσκος ρέει όμορφα χωρίς να κοιτάς πόσο διαρκεί κάθε κομμάτι, χωρίς να κουράζει ή να βαραίνει. Σύγχρονο progressive metal λοιπόν με προσωπικότητα, επαγγελματισμό και τη πιθανότητα ευρείας αποδοχής από ένα νέο και νεανικό κοινό.
Το συμπέρασμα είναι πως οι MASK OF PROSPERO έχουν κάνει μια σημαντική υπέρβαση από ένα αξιοσημείωτο ντεμπούτο σ έναν πολύ εντυπωσιακό δεύτερο άλμπουμ. Το “Hiraeth” τους τοποθετεί στην ίδια συνομοταξία με όλα τα τεράστια ονόματα που μπορεί κανείς να δει όταν ψάχνει όμορες μπάντες στο Spotify αλλά όχι ως ακολούθους ή υποδεέστερους, αλλά μοναδική οντότητα που χαράσσει το δικό της μονοπάτι σ’ έναν δρόμο που πολλοί επιλέγουν αλλά στον οποίο όχι όλοι διατηρούν σταθερή πορεία.
8,5 / 10
Φίλιππος Φίλης
