“Screaming forth blasphemies”
20 χρόνια MIDNIGHT. Κι όμως, μια από τις σπουδαιότερες black/speed metal μπάντες της γενιάς μας, έφτασε και ξεπέρασε τις 2 δεκαετίες ύπαρξης. Το συγκρότημα που ύμνησε τον Εωσφόρο, το καυτό σεξ, τη διαστροφή και την λυσσασμένα αλήτικη διάθεση.
Οι αξιότεροι ΌΛΩΝ των πρόσφατων διαδόχων του ήχου των MOTORHEAD και των VENOM, επιστρέφουν μετά τον όλεθρο του 2019 (όσοι ήμασταν μέσα, ξέρουμε), στο Κύτταρο, μόνο με διαφορετικό support (οι ΥΠΕΡΟΧΟΙ crust deathsters CURSED BLOOD – αν δεν τους έχετε ακούσει, ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!).
Στα μεγάλα συν, μια ΔΙΣΚΑΡΑ μεγατόνων στις αποσκευές τους (“Hellish expectations”) που μας κέρασε άπλετο πόνο. To ROCK HARD αναλαμβάνει να κάνει μια διαδρομή στη δισκογραφία και την εν γένει πορεία τους, με αφορμή την εμφάνιση τους στις 30 του μήνα Απριλίου. Οπότε, φορέστε δερμάτινα, φορέστε αλυσίδες, τη καλύτερη σας διάθεση…και φύγαμε!
2003 – 2011: THE EP/SPLIT ERA – ΈΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ
Οι MIDNIGHT, φτιάχτηκαν στο Cleveland του Ohio το 2003, από τον Jamie Walters (κατά το καλλιτεχνικότερον Athenar) σαν side-project, όταν ήταν ακόμα στο heavy metal σχήμα BOULDER. Σκοπός του, ήταν να κυκλοφορεί EP και split ΑΥΣΤΗΡΑ. Για μια γεμάτη 8ετία, ο κύριος Walters, το τήρησε στο ακέραιο. Σύμφωνα με κάποιες πρόχειρες μετρήσεις έχουμε και λέμε: ένα φερώνυμο demo, 3 EP και τέσσερα split (όπου μοιράστηκαν χρόνο σε κυκλοφορίες αγκαζέ με τους ABIGAIL, FORCE OF DARKNESS, VILLAINS, NUNSLAUGHTER και TOXIC HOLOCAUST – το τελευταίο ήταν και για φιλανθρωπικό σκοπό προς τον Ερυθρό Σταυρό, τα σέβη μου!).
Μια περίοδος που γαλουχούσε το black/speed metal ύφος της μπάντας, βελτιώνοντας το κυκλοφορία με κυκλοφορία, δείχνοντας πως εδώ, κάτι ψήνεται. Μια περίοδος που γέννησε, κομμάτια που επιβίωσαν στο setlist της μπάντας ανά τα χρόνια, όπως το “Black rock ‘n’ roll”, το “Vomit queens”, το “Unholy and rotten”, το “All hail hell”, το “I am violator” και φυσικά το “Endless slut”. Σημειώνεται, πως όλο αυτό το υλικό κυκλοφόρησε σε συλλογή, επ’ ονόματι “Complete and total hell” (2012), γλυτώνοντας τους οπαδούς της μπάντας από το να δώσουν ένα μισθό προκειμένου να τα αποκτήσουν όλα! Και κάπου εκεί, κλείνει ένα κατά τα άλλα σημαντικό κεφάλαιο της μπάντας, προκειμένου να ανοίξει το επόμενο!
2011 – 2017: THE HELL’S HEADBANGERS ERA – Η ΕΔΡΑΙΩΣΗ
Συμβόλαιο με την Hell’s Headbangers και στη στροφή της δεκαετίας, το 2011, βγαίνει ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα του black/speed υποϊδιώματος: το “Satanic royalty”. O Athenar, βγαίνει έξω με τη χραπαχρούπα ala Bruce Campbell στο “Army of darkness” και μαύρο φίδι που σας έφαγε! “You can’t stop steel” (λες και το θέλαμε…), “Lust filth and sleaze” (άμεσος, απλός, δωρικός, λιτός…χομπίστας!), “Violence on violence” (για όσους δεν κατάλαβαν τι γίνεται στις συναυλίες τους) και άλλοι ύμνοι εις τα μαθήματα πιάνου και την εκμάθηση σαβουάρ βίβρ (τώρα το που καταλήγει το πιάνο….άλλη ιστορία!), δίνουν και σε full-length μορφή το στίγμα των MIDNIGHT, που μέσα σε μισή ώρα επιβάλλονται στον ακροατή. Bonus τρίλεπτης βίας από τη διασκευή στο “T.A.P.” των BLACK AX (ό,τι ξέρετε, ξέρω!).
Ο διάδοχος του “No mercy for mayhem” (2014), έδειξε πολλά και διάφορα πράγματα. Αρχικά πως η μπάντα δεν ήταν πυροτέχνημα, ενώ παρόλο που το πρώτο χτύπημα ήταν θανάσιμο (που λέγανε και οι TESTAMENT κάποτε), το δεύτερο ανέδειξε τα μάλα την βελτίωσή τους σε συνθετικό επίπεδο. Με το ομώνυμο και το “Prowling leather” σε mid-tempo ρυθμούς, κατά το MOTORHEAD/VENOM ευαγγέλιον, να πατάει επάξια στα χνάρια του ομώνυμου προκατόχου του, το “Evil like a knife” και το “The final rape of night” να είναι ταχύρρυθμα μαθήματα Αμερικάνικου ξύλου και μετρήματος πτωμάτων και το “Woman of flame” να είναι η ωδή σε φλογερές γυναίκες βγαλμένες από τα βάθη της κόλασης. Κερασάκι στη τούρτα το “Destroy tsunami’s power” (από το φιλανθρωπικό split με TOXIC HOLOCAUST).
Τρίτο και κρισιμότερο χτύπημα, ήρθε από το “Sweet death and ecstasy” (2017), το οποίο επέκτεινε έτι περαιτέρω τις μεγαλύτερες συνθέσεις σε διάρκεια, δείχνοντας ένα ούτως ειπείν πιο ώριμο πρόσωπο των MIDNIGHT. Τα άνω των έξι λεπτών “Crushed by demons” και “Before my time in hell”, δείχνουν μια μπάντα που αγαπάει κάργα τις mid-tempo στιγμές των VENOM καθώς και το κλασσικό heavy metal των JUDAS PRIEST, πειραματιζόμενο με κάτι πιο περιπετειώδες, όχι τόσο ωμό. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, φυσικά. Από την άλλη, δεν απουσιάζουν κομμάτια όπως το “Bitch mongrel”, “Rabid”, “Poison trash” και “Penatratal ecstasy” που μέσα στην ισοπεδωτική τους φύση, μας υπενθυμίζουν ποια μπάντα ακριβώς ακούμε. Μια μπάντα που ήρθε για να μείνει και το αποδεικνύει.
2020 – ΣΗΜΕΡΑ: THE METAL BLADE ERA – Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
Και να σου, το δισκογραφικό συμβόλαιο με την κραταιά Metal Blade. Πρώτος δίσκος, “Rebirth by blasphemy” (2020). Λίγο καιρό πριν κλείσει ο κόσμος λόγω πανδημίας, οι MIDNIGHT μας παρέδωσαν τέταρτη σερί δισκάρα! Έλιωσα με αυτό το άλμπουμ παιδιά, αλήθεια! Λίγο ο απόηχος της συναυλίας του 2019 που είχε ενισχύσει τους MIDNIGHT στα δικά μου αυτιά κάνοντας με φανατικό, λίγο κομματάρες όπως το “Fucking speed and darkness”, “Cursed possessions”, το “Escape the grave” και πάει λέγοντας, το 4/4 δεν άργησε να γίνει! Κρυφά χαρτιά τα “The sounds of hell”/”You can drag me through fire” που κλείνουν το δίσκο, το ομώνυμο ή το “Rising scum” που κινούνται σε mid-tempo μοτίβα προσθέτοντας σημαντική ποικιλία στο άλμπουμ, σε συνδυασμό με γερή έμπνευση.
Δύο χρονάκια και κάτι μετά (εργατικότατος ο κύριος, ουδείς μπορεί να του πει το αντίθετο!): “Let there be witchery”. Το δεύτερο άλμπουμ υπό την σκέπη της Metal Blade. Δεν είναι κακό άλμπουμ να ξαναπώ εδώ, σε καμία των περιπτώσεων. Απλά είναι ένα υποδεέστερο και βιαστικό άλμπουμ. Αρκετά κομμάτια, έχουν μια ξεκάρφωτη αργή εισαγωγή που κόβει τη φόρα του κομματιού ή αν γκαζώνει με τη μια, ακούγεται νωχελικό ενώ ΔΕΝ πρέπει! Ένας δίσκος τέτοιου είδους, πρέπει ιδανικά να σε πηγαίνει τρένο από τη πρώτη ως τη τελευταία νότα! Κομμάτια όπως το “Telepathic nightmare” (ακούω λίγο πρώιμους VOIVOD εδώ μου φαίνεται), το φονικό “Szex witchery”, το heavy metal-άδικο “Devil virgin”, το mid-tempo “Nocturnal molestation”, άντε και το “Let there be sodomy” να ξεχωρίζουν.
Πιστός ωστόσο στο ραντεβού του με την ιστορία ο Athenar, επιστρέφει με το “Hellish expectations” που βγήκε πριν ενάμιση μήνα. Ο Θοδωρής ο Κλώνης, του είχε γράψει αναλυτικά διθυράμβους στη παρουσίαση του. Δεν το περίμενα από τον Athenar αυτό. 25 λεπτά black/speed ΟΛΕΘΡΟΥ. Μιλάμε για αφαλοκόψιμο και έμπνευση που συμπυκνώνει με το καλύτερο δυνατό τρόπο τη πεμπτουσία των MIDNIGHT. “Expect total hell” λέει ο τίτλος του εναρκτήριου κομματιού – οδοστρωτήρα, με το υπόλοιπο υλικό, να δικαιώνει αυτό το χαρακτηρισμό. Από το “Masked and deadly” (NONE WILL SURVIVE), στο κλείσιμο – σφαλιάρα “F.O.A.L.” και από το ούτε 2 λεπτά “Slave to the blade” στο “Dungeon lust”, οι MIDNIGHT κάνοντας ατόφια και ανίερη επίδειξη δύναμης, με ένα άλμπουμ που αγαπήθηκε καθολικά!
Ξεχωριστή μνεία στο ομώνυμο άλμπoυμ των WHITESPADE του 2022, το οποίο εκτός από ποιοτικότερο και πιο εμπνευσμένο του MIDNIGHT εκείνης της χρονιάς, αποτελεί φόρο τιμής στους προπάτορες του ακραίου MOTORHEAD από έναν τύπο που ξέρει πως να γράφει έτσι (αν μη τι άλλο!). Ανέμελο και συνθετικά σοβαρό άλμπουμ, σε βαθμό που απορείς για ποιο λόγο δεν βγήκε ας πούμε αυτό ως MIDNIGHT, με λίγη παραπάνω τσίτα και λίγη παραπάνω καφροσατανίλα. Δεν πειράζει, ας είναι!
Αυτά τα ολίγα από εδώ μεριά, τα υπόλοιπα εντός των τειχών του Κυττάρου το τελευταίο βράδυ του Απριλίου, σε μια βραδιά που προμηνύεται αξέχαστη πραγματικά. Ή όπως λέει και ο ίδιος ο Athenar:
EXPECT NO QUARTER, EXPECT NO MERCY, EXPECT TOTAL HELL!
Γιάννης “Masked And Deadly” Σαββίδης
All photos by Hannah Verbeuren
