a
Τρία χρόνια πέρασαν από τη τελευταία πολύ καλή δισκογραφική δουλειά των Αθηναίων doom/deathsters, “Threnos”. Υπογράφοντας στην Γαλλική Season of Mist, κυκλοφόρησαν στις αρχές Οκτωβρίου το νέο τους ομώνυμο μουσικό πόνημα. Σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο, υπάρχουν αρκετές αλλαγές στο ρόστερ της μπάντας, με κύρια και πιο τρανταχτή θα έλεγα, την αποχώρηση του επί σχεδόν 30 χρόνια frontman των ON THORNS I LAY, Στέφανου Κιντζόγλου. Στη θέση του ήρθε ο Πάνος Μιλιάδης των DIMLIGHT, ενώ από την ίδια μπάντα «πήρε μεταγραφή» και ο κιθαρίστας Νικόλας Παρασκευόπουλος (YOTH IRIA). Επίσης, το μπάσο ανέλαβε ο Κώστας Μέξης (AETHERIAN). Οπότε ουσιαστικά, από αυτούς που ξεκίνησαν τη μπάντα πίσω το 1995, έχει παραμείνει μόνο ο κιθαρίστας Χρήστος Δραγαμεστιάνος.
Αυτό που μου αρέσει τη μπάντα τα τελευταία χρόνια είναι η αργόσυστη lead, με την οποία έχουν γράψει ουκ ολίγα αξιομνημόνευτα riffs. Το ίδιο κάνουν και στο καινούριο άλμπουμ, προσθέτοντάς ωστόσο κάποια νέα στοιχεία. Δημιουργούν λίγες περισσότερες μελωδίες με τα πλήκτρα, ενώ και οι χορωδιακές στιγμές είναι περισσότερες. Το εναρκτήριο “Fallen from grace”, μου φέρνει αρκετά στο μυαλό τους SEPTICFLESH σε πιο αργό τέμπο, λόγω της κύριας μελωδίας της lead κιθάρας. Το “Newborn skies” που ακολουθεί είναι πιο κοντά στο χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας τα τελευταία χρόνια, με τη lead (κλασικά!) να σου κολλάει στο μυαλό. Το “Crestfallen” είναι κάπως διαφορετικό στη δομή του, πιο «μπαλαντοειδές», με αρπίσματα ταμπουρά (αν δεν κάνω λάθος), με ωραία γυναικεία φωνητικά και επική ατμόσφαιρα.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το “Among the wolves”. Το “Raise empires” ίσως είναι το πιο ακραίο κομμάτι του δίσκου στην ολότητα του, αλλά κατ’ εμέ και το πιο αδύναμο του δίσκου. Το πιο καλό έρχεται στο τέλος! Ο δίσκος κλείνει με το επικότατο “Thorns of fire”, το οποίο ξεκινά… ας πούμε απλοϊκά με mid-tempo riffing, αλλά εξελίσσεται σε ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει η μπάντα. Ιδίως από τη μέση και μετά πραγματικά απογειώνεται. Με την ακουστική να δίνει το έναυσμα και τον ταμπουρά (εδώ είμαι σίγουρος, το είδα στο video clip!) να βγάζει μια τρομερή ανατολίτικη μελωδία, που πατά πάνω της και η lead κιθάρα, οι ανατριχίλες δίνουν και παίρνουν. Πραγματικά κορυφαία στιγμή! Όλα τα παιδιά κάνουν εξαιρετική δουλειά, ωστόσο, θα ήθελα να μείνω στο νέο μέλος της μπάντας τον Πάνο, που ειλικρινά τα φωνητικά του ταιριάζουν τα μάλα στη μπάντα και γενικά η απόδοση του είναι άριστη! Την παραγωγή και σε αυτό το δίσκο έχει κάνει ο Φώτης Benardo, στα Devasounz studios, με τα λόγια για το αποτέλεσμα να περιττεύουν.
Δηλώνω ενθουσιασμένος με τη νέα δουλειά των ON THORNS I LAY, μιας μπάντας που ακούω από τα πρώτα της βήματα. Το ομώνυμο άλμπουμ τους είναι υψηλότατου επιπέδου, δείχνοντας ότι και μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες, δεν έχουν έλλειψη ιδεών.
8,5 / 10
Υ.Γ. Δύο doom/death άλμπουμς με έχουν «αρρωστήσει» φέτος και τα δύο είναι Ελληνικά. Μετά με λέτε υπερβολικό όταν λέω ότι η Ελληνική metal σκηνή είναι η κορυφαία στο κόσμο!
Γιώργος Δρογγίτης
