Νεόκοπος συντάκτης σε έντυπα, φανατικός κι αμετανόητος progster, μέσα σε μία χρονιά είχα πέσει πάνω στο φαινόμενο PAIN OF SALVATION με το “Entropia” και το “One hour by the concrete lake”, δείχνοντας μαγεμένος από τη γοητεία της μουσικής του χαρισματικού Daniel Gildenlow και της παρέας του. Έπρεπε όμως να φτάσει η ώρα του “The perfect element part I” το 2000, για να γράψω κι εγώ το κατιτίς μου (μάλλον είχα γράψει για την επανακυκλοφορία του “Entropia” για να είμαι απολύτως ειλικρινής) για το συγκρότημα αυτό, για να το αποθεώσω όσο λίγα στη ζωή μου. Να μιλήσω για ένα δίσκο που πίστευα ότι θα ήταν το magnum opus του. Γελάστηκα όμως. Το “Remedy lane” με βρήκε στον Ε.Σ. (έστω και σε προχωρημένη ηλικία αναλογικά) και συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν είχα γράψει κάτι για έναν από τους αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών. Για το “Remedy lane” που έμελλε να είναι αχώριστος σύντροφός μου για πολλούς μήνες.
Τα χρόνια πέρασαν, οι PAIN OF SALVATION προσπάθησαν και πήγαν σε πολλούς και διαφορετικούς δρόμους. Πειραματίστηκαν ασύστολα, κέρδισαν πολλούς οπαδούς, έχασαν κάποιους παλαιότερους που δεν συμφωνούσαν με την πιο rock αίσθηση των δύο “Road salt” άλμπουμ, ή με το «υπερφίαλο» αίσθημα του “Be” που ακολούθησε το “Remedy lane”. Το 2016, θα είναι η χρονιά της δισκογραφικής επιστροφής των PoS σε πιο heavy μονοπάτια (αναδίπλωση; Ποιος ξέρει…), στο μεταξύ όμως, ο mastermind που ακούει στο όνομα Daniel Gildenlow, αποφάσισε να επανακυκλοφορήσει το θρυλικό “Remedy lane”, σε μορφή διπλού CD. Την παραγωγή του «αυθεντικού» άλμπουμ, είχε αναλάβει ο ίδιος ο Gildenlow με τον Anders “Theo” Theander. Αυτή τη φορά, στο άλμπουμ έχει αναλάβει τη μίξη ο σπουδαίος Jens Bogren (OPETH, SYMPHONY X, DEVIN TOWNSEND, HAKEN), ο οποίος είχε συνεργαστεί με το γκρουπ στα “Be” και “Scarsick” και σύμφωνα με τον ίδιο τον Gildenlow, πάντοτε αναρωτιόταν πως θα ακουγόταν το “Remedy lane” αν το είχε «περιλάβει» ο Bogren. Αυτή τη στιγμή κρατάμε στα χέρια μας ένα άλμπουμ με ακόμα πιο γεμάτο ήχο, μ’ ένα “wall-of’sound” όπως οι ίδιοι περιγράφουν, που μάλλον ηχεί ακόμα καλύτερα από την αρχική εκδοχή του, φανερώνοντας ότι ίσως υπήρχε έστω κι ένα μικρό ψεγαδάκι σ’ αυτό το αριστούργημα. Ένα άλμπουμ μουσικά και στιχουργικά τέλειο, γεμάτο έντονα συναισθήματα, απ’ αυτά που θεωρώ once in a lifetime εμπειρία να ακούς.
Δεν υπάρχει λόγος να μπει κανείς στη διαδικασία να εξηγήσει σε κάποιον που δεν γνωρίζει τι εστί “Fandango”, “Rope ends”, “Ending theme”, “Beyond the pale”, “Second love”, “This heart of mine”, την σημαντικότητα του “Remedy lane”. Μία νότα, μία λέξη να ακούσει κανείς, ο οποίος είναι σχετικά «εκπαιδευμένος» στον ήχο, αρκεί για να μαγευτεί για πάντα. Σαν να έχει ένα μαγικό ραβδί ο Gildenlow και με το που σε ακουμπά με τους στίχους και τη μουσική του, σ’ έχει κάνει παντοτινό οπαδό του. Σαν bonus συμπεριλαμβάνεται η εκτέλεση του συγκεκριμένου δίσκου καθ’ ολοκληρία, με την ίδια σειρά, στο ProgPower Festival που είχε γίνει στην Atlanta των ΗΠΑ το 2014 (με τις χαρακτηριστικές ατάκες του Daniel, ότι δεν έχει καμία έκπληξη το set για όσους έχουν τον δίσκο στην κατοχή τους!!!).
Το μεγάλο δισκογραφικό κενό των PoS (μην ξεχνάμε ότι έχουν ουσιαστικά να βγάλουν δίσκο από το 2011), έρχεται να καλυφθεί κατά κάποιον τρόπο με αυτή την επανακυκλοφορία. Το απόλυτο ορεκτικό πριν το “In the passing light of day” που το περιμένουμε μέσα στο 2016. Ελπίζουμε να μη μας απογοητεύσει ο Daniel Gildenlow…
10 / 10
Σάκης Φράγκος
