Με ξέρεις καλά Σάκη, ωσάν τη κάλπικη τη λίρα θα ‘λεγε κάποιος! Άλλωστε, πως αλλιώς εξηγείται ότι μου ανέθεσες εν λευκώ ετούτο εδώ το υπέροχα λατρεμένο σχήμα; SKELETAL REMAINS κυρίες δεσποινίδες και κύριοι! Μια από τις ανώτερες death metal μπάντες παλαιάς κοπής των τελευταίων 10 ετών, που φρεσκάρουν τον ήχο μπαντών όπως οι πρώιμοι GORGUTS και PESTILENCE, ρίχνοντας στο τραπέζι μπάντες όπως οι CANNIBAL CORPSE, MORBID ANGEL και HATE ETERNAL, χτίζοντας παράλληλα χαρακτήρα δίσκο με δίσκο. Από τα πρώτα δυνατά βήματα στην Γερμανική FDA Records (“Beyond the flesh” – 2012, “Condemned to misery” – 2015) στην εκτόξευση τη συνθετική μα και την εμπορική στη Century Media (“Devouring mortality” – 2018, “The entombment of chaos” – 2020). Τα πράγματα δείχνουν εξαιρετικά, σαν τα δείγματα που έβγαλαν προς τα έξω.
“Void of despair” και το εναρκτήριο “Relentless appetite” μας άνοιξαν την όρεξη για το τι και πως θα ακούσουμε, δείχνοντας μια μπάντα που πατάει γερά σε όσα πέτυχε, κάνοντας ταυτόχρονα και το βήμα παραπέρα συνθετικά. Βλέπουμε και εξωφυλλάρα Dan Seagrave συν τοις άλλοις, προετοιμαζόταν ωραία το έδαφος. Και πατάει ο δύσμοιρος ο Γιάννης το play…”Cybernetic harvest” και το ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟ “To conquer the devout” (κατάκτηση άνευ όρων, γη και ύδωρ) δείχνουν πως οι SKELETAL REMAINS δίκαια λογίζονται στις μεγάλες μπάντες του είδους σήμερα. Το δε εκπληκτικό solo που κλείνει το τελευταίο, δείγμα κλάσης μεγάλου παίκτου. Αέρας MORBID ANGEL του “Covenant” στην αρχή του “Forever in sufferance” το οποίο συνεχίζει να παίρνει κεφάλια χωρίς περιθώρια συζήτησης, αφήνοντας και το μπάσο να αναπνεύσει, έτσι επειδή μπορεί!
“Verminous embodiment” για τη συνέχεια, με εμένα να πιάνω το κεφάλι μου, απορώντας ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ακούγονται τόσο καταστροφικοί. Κυριαρχία άλλου επιπέδου, δυναμικές άλλου επιπέδου. Πάλι καλά που υπάρχει το “Ceremony of impiety” ιντερλούδιο και παίρνουμε δύο ανάσες, γιατί μας κάνει ότι έκανε στον Apollo Creed ο Drago! Τι πέρασμα κι αυτό…ατμοσφαιρικό, μα και δυσοίωνο με το τρόπο του. Σαν ποιητική περιγραφή του ολέθρου που έρχεται στα επόμενα κομμάτια. Έπειτα από τον ορυμαγδό του ήδη γνωστού “Void of despair” που στα πλαίσια του δίσκου λειτουργεί ιδανικά στην επανεκκίνηση του τελευταίου μέρους του δίσκου, ακολουθεί το μεγαλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ. To επτάλεπτο “Unmerciful”.
Εδώ θέλω να σταθώ λίγο ξεχωριστά, πρόκειται για ένα mid-tempo τεχνικό riff-o-rama, γεμάτο από τα κοψίματα της παραδοσιακής Αμερικάνικης σχολής μα και όσα αγαπάμε στους SKELETAL REMAINS. Αυτός ο μασίφ ήχος, αυτά τα υπέροχα ουσιώδη μα και τεχνικά solo που ανεβάζουν κατηγορία μόνα τους σχεδόν, όλο το αποτέλεσμα. Εκεί μέσα, διαφαίνεται και μια πιο απλωμένη συνθετική λογική, χτίζοντας μπόλικη ατμόσφαιρα και λιγότερη βία, κάνοντας το με διαφορά το πιο διαφορετικό κομμάτι του δίσκου. Και εκεί που έχεις μείνει έκθαμβος από αυτό, σκάει και το instrumental “…Evocation (the rebirth)” που βάζοντας μια ελαφρά black metal επίγευση (ειδικά στο φινάλε του…τι riff ΔΙΑΟΛΕ), ρίχνει τίτλους τέλους σε ένα ακόμα εκπληκτικό άλμπουμ για τους Αμερικάνους.
Επιπλέον, για κερασάκι στη τούρτα, έχουμε μια διασκευή στο “Messiah of rage” των HATE ETERNAL. Οι SKELETAL REMAINS, έχοντας βαθιά γνώση του είδους, βουτάνε πίσω στο ’97 και στο promo τριών κομματιών που είχαν γράψει οι τότε νεοσύστατοι HATE ETERNAL, επιλέγοντας το μοναδικό κομμάτι που δεν κατέληξε σε δίσκο (για την ιστορία, τα άλλα δύο, βρέθηκαν στο μνημειώδες ντεμπούτο “Conquering the throne”). Τρίτος σερί δίσκος που συμβαίνει αυτό, μια και στο “Devouring mortality” είχαμε το “Hung, drawn and quartered” των Βρετανών CANCER (από το μνημείο “Death shall rise”), συνεχίστηκε στο “The entombment of chaos” με το “Stench of paradise burning” των συμπατριωτών τους DISINCARNATE (από το πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του “Dreams of the carrion kind”). Ένας έξυπνος τρόπος να συνδέεις το παρελθόν με το παρόν.
Ακούγοντας αυτό το δίσκο, ξανά και ξανά μέχρι την ημέρα της κυκλοφορίας, εκτός από την εκπληκτική παραγωγή του ΤΙΤΑΝΑ Dan Swano (παλαιά του τέχνη, κόσκινο), στριφογύριζε στο μυαλό ο στίχος των MORBID ANGEL: “we must dominate, we will dominate”. Αυτή τη νοοτροπία μου έβγαλε ο δίσκος. Βγαίνουμε μπροστά, δείχνουμε το δρόμο, με καλώς εννοούμενη αυθάδεια, με αίσθημα υπεροχής και τις απαραίτητες συνθέσεις για να το στηρίξουμε. Μετά το κορυφαίο “Suffer & become” των VITRIOL, δεύτερη κυκλοφορία της Century Media που πάει καρφωτή ψηλά στη λίστα. Αν ΑΥΤΑ τα άλμπουμ είναι απλά τα δείγματα του τι έρχεται το 2024 στη μουσική γενικά (όχι μόνο στον ακραίο ήχο ή το death metal) τότε θα περάσουμε υπέροχα.
9 / 10
Γιάννης Σαββίδης
