The Insider – 34 unknown stories about “Hysteria” by DEF LEPPARD

Rock Hard

August 3, 2021

556

34 χρόνια από το “Hysteria”…μάλιστα. Άλλος ένας λόγος για να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν περιμένει κανέναν (που λέει και ένα τραγούδι). Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να μην έχει γραφτεί και επαρκώς μελετηθεί για το αριστούργημα αυτό. Από τη λεπτομερή και βασανιστική διαδικασία της δημιουργίας του, την τελειομανία του Mutt Lange, το ατύχημα του Rick Allen μέχρι και τα εκατομμύρια πωλήσεις, τον πραγματικό καταιγισμό από singles, την παγκόσμια κυριαρχία και άλλα πολλά. Το έχω πει πολλές φορές –βασικά, σε κάθε δυνατή ευκαιρία- ότι για μένα προσωπικά είναι ο καλύτερος δίσκος που έχει βγει ποτέ από οποιοδήποτε συγκρότημα. Είναι ο δίσκος εκείνος που σημάδεψε όσο κανένας άλλος τη ζωή μου και βασικά συνεχίζει να με επηρεάζει κάθε φορά που το ακούω… και πιστέψτε με γίνεται πολύ συχνά αυτό.

Για αυτό θα επιχειρήσουμε κάτι άλλο. Κάτι διαφορετικό. Θα επιχειρήσουμε να αναφέρουμε –χωρίς αναλύσεις- 34 σχετικά άγνωστες πτυχές που συνθέτουν λίγο ή πολύ το οικοδόμημα του “Hysteria”. Κάποιοι σίγουρα θα γνωρίζουν ορισμένες από αυτές… Θέλω να πιστεύω όμως ότι ακόμη και ο πιο φανατικός οπαδός των DEF LEPPARD κάτι θα βρει εδώ μέσα που είτε δεν το ήξερε είτε θα το ξαναθυμηθεί. Όπως είπα και στο κείμενο για το “Appetite…” των GUNS, το 1987 σηματοδοτεί το καλλιτεχνικό και εμπορικό απόγειο του hard rock ήχου. Ανάμεσα στις ναυαρχίδες του ιδιώματος ήταν φυσικά και τα παιδιά από το Sheffield. Πάμε λοιπόν… 34 χρόνια “Hysteria”, 34 άγνωστες πτυχές.

Από τις αρχές του 1984 μέχρι και τον Αύγουστο του 1987 που κυκλοφόρησε το “Hysteria”, πέρασαν από την καρέκλα του παραγωγού οι Jim Steinman, Nigel Green και φυσικά ο Mutt Lange. Γνωρίζατε όμως ότι οι LEPPARD είχαν κάνει πρόταση στον Mike Shipley ο οποίος τους απέρριψε γιατί δούλευε πάνω σε ένα δίσκο των LOVERBOY;
Ξέρατε ότι o τίτλος και οι στίχοι του refrain από το “Love bites” προέρχονταν από το “I wanna be your hero”, ένα από τα b’sides του “Hysteria”;
Μία από τις πιο καινοτόμες τεχνικές του Mutt Lange ήταν τα samples στο “Rocket”. Βασική επιρροή πίσω από αυτό ήταν ένα hit του 1971 με τίτλο “Burundi Black”. Το άκουσε ο Joe Elliott ενώ έτρωγε στην Ολλανδία και το συζήτησε με τον Mutt. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι ότι ο Elliott ξαναθυμήθηκε το τραγούδι αφού οι πρώτες του αναμνήσεις για αυτό πάνε πίσω στο 1971 όταν άκουγε το Radio Luxemburg στο Sheffield. Ήταν 12 χρονών.
Ο Elliott έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι δεν έχουν κρατήσει κάτι από τις αποτυχημένες ηχογραφήσεις με τον Steinman. Ευτυχώς όμως τα 8 κομμάτια που δημιούργησαν με τον Nigel Green διασώθηκαν σαν b’ sides (και αργότερα στο “Retroactive”) ή… ρετουσαρίστηκαν από τον Mutt Lange και μπήκαν στο “Hysteria”.
Ένα από τα b’ sides του “Hysteria” ήταν η διασκευή στο τραγούδι “Release me” του Άγγλου τραγουδιστή Engelbert Humberdinck (ωραίο όνομα, δεν είναι;). Πίσω από το μικρόφωνο βρέθηκε ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές των DEF LEPPARD, o Malvin Mortimer. Ξέρατε όμως ότι το κομμάτι κυκλοφόρησε σαν single στην Ελλάδα και πήγε στο #6; B’ side ήταν το “Rocket”… Καλό;
Ξέρατε ότι λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας του Mutt Lange η αρχική σκέψη ήταν να επανέλθει σαν παραγωγός μονάχα για τα singles του δίσκου (!) και η μπάντα να συνεχίσει τις ηχογραφήσεις με βασικό παραγωγό τον Nigel Green;
Στα Newsletter που λάμβαναν τα μέλη του fan club το καλοκαίρι του 1985, πληροφορούνταν ότι ο δίσκος ήταν σχεδόν έτοιμος και θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά.
Το αρχικό tracklisting του “Hysteria” πίσω στο 1985 αποτελούνταν από 10 ολοκληρωμένα τραγούδια. Ήταν τα εξής: Gods of war/Fractured love/Run riot/Don’t shoot shotgun/Armageddon it/Animal/Excitable/Women/Ring of fire/Love bites.
Η επίσημη ημερομηνία έναρξης της σύνθεσης του δίσκου είναι η 12^η Φεβρουαρίου 1984. Πέντε μέρες νωρίτερα οι DEF LEPPARD έδιναν την τελευταία συναυλία της “Pyromania Tour” στο Μπανγκόγκ.
Τα προσχέδια των πρώτων τραγουδιών του “Hysteria” ή για να ακριβολογούμε οι πρώιμες συνθετικές ιδέες έλαβαν σάρκα και οστά στην οδό 1 St. Helens Road στο Boorestown, ένα προάστιο του Δουβλίνου. Εκεί είχαν νοικιάσει ένα σπίτι όλα τα μέλη των DEF LEPPARD για να γράψουν μαζί το δίσκο.
Τον Αύγουστο του 1984 μπήκαν στα Wisseloord Studios στο Hilversum της Ολλανδίας για να ηχογραφήσουν με τον Jim Steinman τα 10 τραγούδια που είχαν έτοιμα από το Δουβλίνο (μαζί με τον Mutt Lange). O Steinman απολύθηκε μετά από 8 εβδομάδες.
“Σφήνα” ανάμεσα στους Steinman και Green μπήκε για ελάχιστο χρονικό διάστημα –όχι σαν παραγωγός αλλά σαν μηχανικός ήχου- ο Neil Dorfsman που ήταν και το δεξί χέρι του Steinman. Ούτε αυτός άντεξε…
To ξενοδοχείο στο οποίο έμεναν οι DEF LEPPARD, όταν ηχογραφούσαν το 1986 στην Ολλανδία, βρισκόταν στο χωριό Oud-Loosdrecht που απείχε 6 χιλιόμετρα από το Hilversum.
Το τροχαίο ατύχημα του Rick Allen που του στοίχισε το αριστερό του χέρι έγινε παραμονή πρωτοχρονιάς, το 1984. Νοσηλεύτηκε στο Royal Hallamshire Hospital του Sheffield. Εκτός από την οικογένεια του, το πρώτο μέλος των DEF LEPPARD που τον επισκέφτηκε ήταν ο Rick Savage. Λίγες ώρες μετά πήγε ο Joe Elliott και την επόμενη μέρα, κατευθείαν από το Παρίσι όπου βρίσκονταν για την εορταστική περίοδο, οι Phil Collen και Steve Clark.
Όλοι μιλάμε με διθυραμβικά λόγια και χαρακτηρισμούς για τον τεράστιο Mutt Lange και τη συμβολή του στη δημιουργία του “Hysteria”. Αυτό που συχνά μας διαφεύγει είναι ότι πρόκειται για τον άνθρωπο εκείνο που έπεισε ή μάλλον έδειξε το δρόμο στον Rick Allen για να ξαναπαίξει τύμπανα έστω και με ένα χέρι. Και όλο αυτό ξεκίνησε από τον Ιανουάριο του 1985 όταν ο Mutt επισκέφτηκε τον Rick στο νοσοκομείο και τον βρήκε σε άθλια ψυχολογική κατάσταση.
Η αρχική πρόγνωση των γιατρών ήταν ότι ο Rick θα έβγαινε από το νοσοκομείο μετά από 6 μήνες. Βγήκε μετά από 6 εβδομάδες και πέταξε κατευθείαν για την Ολλανδία προκειμένου να αρχίσει να δουλεύει με τους υπόλοιπους για το “Hysteria”.
O Rick εξασκούνταν στο Studio 4 στο Wisseloord ενώ οι υπόλοιποι συνέχιζαν κανονικά με τον Lange και τον Green στο Studio Το ατύχημα του Allen έδωσε την ώθηση εκείνη στον Mutt Lange για να αφοσιωθεί 100% από εδώ και πέρα στο δίσκο.
Το πρώτο τραγούδι που παρουσίασε ο Rick Allen στα υπόλοιπα μέλη των LEPPARD και στους Lange/Green ήταν το “When the levee breaks” των ZEPPELIN. Περιττό να αναφέρουμε ότι όλοι έκλαιγαν μέσα στο studio.
Η ιδέα για το riff του ομώνυμου κομματιού ανήκει στον Savage. Όταν οι Collen και Clark επιχείρησαν να το παίξουν έτσι όπως το είχε στο μυαλό του ο Sav και έτσι όπως το ήθελε ο Mutt, απέτυχαν παταγωδώς. Γι’ αυτό o Sav παίζει κιθάρα στο βασικό riff του “Hysteria”.
Το 1986 έπαιξαν στο φημισμένο φεστιβάλ Monsters of Rock στο Donington. Προκειμένου να δοκιμάσουν αν ο Rick μπορούσε να βγάλει μία ολόκληρη συναυλία μόνος του με το νέο του ηλεκτρονικό drum kit, έκλεισαν κάποιες warm-up συναυλίες σε μικρά clubs της Ιρλανδίας. Σαν εναλλακτική λύση είχαν προσλάβει τον Jeff Rich από τους STATUS QUO μήπως και ο Rick δεν τα καταφέρει στη μέση του show. Δεν τον χρειάστηκαν ποτέ…
Η μίξη του “Hysteria” από τον Mutt Lange κράτησε πάνω από 4 μήνες. Μόνο για το “Women” χρειάστηκαν 4 εβδομάδες μίξης. Λογικό, γιατί αυτό ήταν το κομμάτι που θα άνοιγε το δίσκο και έπρεπε να ορίσει τις …ηχητικές συντεταγμένες.
Ένας από τους πιο φανατικούς οπαδούς του δίσκου ήταν ο μετέπειτα κιθαρίστας τους, ο Vivian Campbell. Είχε αγοράσει την κασέτα την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της, στις 3 Αυγούστου 1987.
Οι DEF LEPPARD έδωσαν 227 συναυλίες στα πλαίσια προώθησης του “Hysteria”.
Η τελευταία συναυλία του Steve Clark με τους LEPPARD ήταν στην Tacoma της Washington στις 27 Οκτωβρίου 1988. Προσοχή: μιλάμε για συναυλία και όχι για τηλεοπτική ή άλλη ζωντανή εμφάνιση.
To “Hysteria” έβγαλε 7 singles που σημείωσαν απίστευτη επιτυχία. Δεν είχε ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο από ένα hard rock σχήμα. Η εταιρεία ήθελε να βγάλει μέσα στο 1989 και ένα 8^ο single για το “Love and affection” αλλά οι LEPPARD είπαν όχι. Σχεδόν 30 χρόνια μετά κυκλοφόρησε σαν 7’’ single στο επετειακό box set για τα singles του “Hysteria”. To παζλ ολοκληρώθηκε με το single του “Excitable”.
Πριν προτείνει ο Rick Allen το “Hysteria” για τίτλο του δίσκου, ένας ακόμη υποψήφιος τίτλος ήταν το “Animal instincts”. Τελικά, ο συγκεκριμένος τίτλος δόθηκε στην πρώτη (εξαιρετική) βιογραφία του συγκροτήματος… αν και στον ενικό αριθμό: “Animal instinct”.
Ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν συνέχεια αν θα βγει ο νέος δίσκος των DEF LEPPARD. Ο δαιμόνιος manager Peter Mensch για να τους πικάρει τύπωσε διάφορα μπλουζάκια –όταν οι LEPPARD θα έπαιζαν στο Donington και στα warm-up shows- που έλεγαν τα εξής: α) YES (μπροστά) Mutt Lange does exist, Rick Allen is playing drums and we ’re recording a new album (πίσω), β) NO (μπροστά) We haven’t split up (πίσω), γ) NOT YET (μπροστά) You would have heard it (πίσω).
Κάθε Πέμπτη βράδυ, οι Savage/Clark/Collen/Lange έκαναν ένα διάλειμμα από το στάδιο προετοιμασίας του “Hysteria” και πήγαιναν σε μία τοπική pub του Δουβλίνου. Κάποια στιγμή ο DJ έβαλε το “State of shock” του Mick Jagger και των Jackson Την επόμενη μέρα ο Sav, επηρεασμένος από το ρυθμό του κομματιού, έγραψε το riff του “Excitable” και ο Mutt τον βοήθησε στις μελωδικές γραμμές των φωνητικών.
Μπορεί το “Pour some sugar on me” να ήταν το τελευταίο τραγούδι που γράφτηκε στα sessions του “Hysteria” αλλά αυτό που ηχογραφήθηκε τελευταίο (για την ακρίβεια, τα φωνητικά του Elliott) ήταν το “Armageddon it”.
O συνδετικός κρίκος του “Hysteria” με το “Adrenalize” δεν ήταν μονάχα το “Tear it down” που κατέληξε b’ side του single “Women”. Ήταν και το “Tonight” που γράφτηκε –σαν μία πρώτη μορφή τουλάχιστον- εκείνη την περίοδο και κατέληξε στο “Adrenalize”.
Την περίοδο που οι LEPPARD βρίσκονταν στα Wisseloord Studios, βρήκαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σαν special guests σε διάφορες ηχογραφήσεις όπως π.χ. αυτών των Tonni Wille (μία Ολλανδή τραγουδίστρια), LORI SPREE (σχετικά άγνωστο Ολλανδέζικο συγκρότημα), CURTIE AND THE BOOM BOX (pop συγκρότημα από… σωστά το μαντέψατε… την Ολλανδία).
Για τις ανάγκες της φωτογράφησης κατά τη διάρκεια των συναυλιών στην ειδικά διαμορφωμένη in the round σκηνή, οι LEPPARD ανέβαζαν τον Ross Halfin ψηλά στις ράμπες των φώτων όπου έμενε εκεί σχεδόν για ολόκληρη τη διάρκεια της συναυλίας (ενώ ανέβαινε πάνω και μισή ώρα πριν την έναρξη αυτής).
Το “Hysteria” έχει επανεκδοθεί πολλές φορές αλλά ο ίδιος ο Joe Elliott έχει τονίσει ότι δεν έχει γίνει ουσιαστικά κανενός είδους remastering ή επεξεργασία ήχου καθώς δεν υπάρχει κάτι να διορθωθεί από τις αρχικές ηχογραφήσεις του Mutt Lange.
Έχετε δει ολόκληρη τη βιντεοκασέτα του “Historia”; Είστε σίγουροι; Πριν απαντήσετε καταφατικά, σκεφτείτε την έκπληξη ενός πιτσιρικά (εγώ) στο γυμνάσιο όταν πήγε στο σχολείο την επόμενη μέρα και σχολίαζε με τον διπλανό του τα video-clips ώσπου κάποια στιγμή του λέει: η καλύτερη στιγμή ήταν το “Love bites”. Του λέω…ποιο “Love bites”…δεν υπήρχε αυτό. Κι όμως! Υπήρχε στο τέλος, μετά τα credits και χωρίς να αναγράφεται πουθενά. Και αν στην εποχή του YouTube αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία, τότε ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου…έπρεπε να επιστρέψω σπίτι να ξαναδώ τη βιντεοκασέτα…εκείνη τη στιγμή!