a
“Prog legends”
Δεν ήταν μόνο η εξαιρετική πρόσφατη κυκλοφορία από τους THRESHOLD. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μιλήσουμε γι’ αυτούς. Επιστρέφουν μετά από τρία χρόνια. Στο μικρόφωνο, μετά την αποχώρηση του Damian Wilson και μετά από πάρα πολλά χρόνια, έρχεται ο Glynn Morgan που είχε τραγουδήσει στο “Psychedelicatessen”!!! Είναι το πιο μακρυσκελές, επικό και το μοναδικό διπλό τους άλμπουμ. Έχει και πολύπλοκο concept. Πέραν όλων αυτών όμως, επίκειται η πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα. Αφού λοιπόν υπήρχαν τόσοι λόγοι, επικοινωνήσαμε με τον Karl Groom, που μαζί με τον Richard West γράφουν τα πάντα. Παρακάτω μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης.
Karl, συγχαρητήρια για την φοβερή σας επιστροφή. Το “Legends of the shires” είναι το πιο επικό άλμπουμ των THRESHOLD και για μια progressive metal μπάντα με 10 ολοκληρωμένα άλμπουμ, αυτό λέει πολλά. Τι σας οδήγησε στο να έχει το “Legends…” τόσο μεγάλη διάρκεια;
Όταν ο Richard κι εγώ γράφαμε γι’ αυτό το άλμπουμ, δεν φτάσαμε σε κατάσταση να πούμε ότι θα περιοριστούμε σε 50 ή 60 λεπτά μουσικής. Μάλιστα μιλήσαμε γι’ αυτό κι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να συνθέτουμε όσο είχαμε έμπνευση. Σε κάποιο σημείο αποφασίσαμε ότι θα ήταν διπλό άλμπουμ και θέλαμε να είναι ο πρώτος μας concept δίσκος μετά το “Clone” του 1998. Θα χωρέσει ακριβώς σε διπλό βινύλιο και δίχως να αλλάξουμε την σειρά των τραγουδιών, που είναι βασικό για την ιστορία.
Δεν είναι ριψοκίνδυνο, να κυκλοφορείς διπλό δίσκο, όταν οι πωλήσεις γενικότερα είναι πεσμένες;
Νομίζω πως δεν θα μπορούσε κανείς να υποθέσει οτι οι THRESHOLD είχαν ποτέ εμπορικό κίνητρο ως συγκρότημα, αλλά αντίθετα ανέκαθεν ήταν η αγάπη μας για την μουσική που μας οδηγούσε. Υπάρχουν ευκολότεροι τρόποι για να να έχει μεγαλύτερα έσοδα στην ζωή του από την μουσική, οπότε πρέπει να έχεις κίνητρο. Μπορεί οι πωλήσεις των φυσικών προϊόντων να πέφτουν, αλλά τα downloads πολλαπλασιάζονται και οι φίλοι του progressive metal υποστηρίζουν σταθερά για να κρατήσουν την αγαπημένη τους μουσική ενεργή. Η πραγματική μάστιγα για μένα είναι το streaming, όπου οι εταιρίες και οι καλλιτέχνες κερδίζουν λιγότερο από ψίχουλα και οι μεσάζοντες ξεζουμίζουν την βιομηχανία. Θα προτιμούσα να το έπαιρναν οι οπαδοί δωρεάν, από το να χρησιμοποιούσαν streaming.
Πλέον έχουμε συνηθίσει τους THRESHOLD να φέρνουν παλιούς τραγουδιστές ως αντικαταστάτες! Εξήγησέ μας σε παρακαλώ πως η συνεργασία με τον Damian Wilson σταμάτησε και πώς επστρεψε ο Glynn μετά από τόσα χρόνια.
Να σου πω ότι δεν ήταν μια προσχεδιασμένη κίνηση. Πέρυσι τέτοια εποχή, ο Damian ήρθε να με βρει στο στούντιο και μου δήλωσε ότι θα φύγει από το συγκρότημα. Παρόλα αυτά, μου πρότεινε κάποιους τραγουδιστές που θα μπορούσαν να τον αντικαταστήσουν, έστω και προσωρινά, μέχρι να κατασταλάξει σε μια απόφαση. Εκείνη την στιγμή, δεν μας είχε δώσει κάποιον λόγο της απόφασής του. Αν και αργότερα άλλαξε γνώμη και ζήτησε να συνεχίσει με τους THRESHOLD και ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις, η ατμόσφαιρα είχε κάπως αλλάξει και ο ίδιος δεν ήθελε να δεσμευτεί για περιοδεία. Νιώθοντας ότι θα χρειαστούν παραχωρήσεις σε αυτά που σχεδιάζαμε για το μέλλον της μπάντας, αποφασίσαμε να τραβήξουμε ξεχωριστούς δρόμους. Δεν θέλω να πιέσω κάποιον να είναι ενεργός με την μπάντα και νιώθω οτι είναι προνόμιό μας να να παίζουμε μπροστά στο κοινό μας. Έτσι τον ευχαριστήσαμε και του ευχόμαστε τα καλύτερα στην καριέρα του. Όσον αφορά τον αντικαταστάτη του, αντί να ακολουθήσουμε την πρόταση του Damian, προτιμήσαμε να ρωτήσουμε τον Glynn και κατέληξε να είναι η τέλεια λύση.
Άλλη μια έκπληξη, ήταν η προσθήκη του Jon Jeary ως συμμετοχή. Πώς προέκυψε αυτό;
Ανέκαθεν παραμέναμε καλοί φίλοι με τον Jon και συναντιόμαστε συχνά πυκνά. Όταν άκουσα τον οδηγό στις φωνητικές γραμμές του “The Shire (part 3)” αμέσως πήγε το μυαλό μου στην φωνή του. Συνήθως, ως οδηγό έχουμε γυναικεία φωνητικά στους THRESHOLD, ώστε να είναι ουδέτερα και να μην μας περιορίζουν στον πώς γράφουμε. Αυτή την φορά η τραγουδίστρια δεν ήταν διαθέσιμη και έχοντας τον Richard να τραγουδά, μου ήρθε η ιδέα για τον Jon. Αυτός ενθουσιάστηκε με την ιδέα και τώρα ανυπομονεί να πάρει το βινύλιο, όπως μου είπε (γέλια)
Έχουμε ξανασυζητήσει το πώς έχετε καταφέρει να ανταπεξέρχεστε τις αλλαγές μελών στους THRESHOLD, διατηρώντας όμως τον χαρακτηριστικό ήχο σας
Για μένα, έχει να κάνει με τις συνθέσεις. Ανεξάρτητα από τις αλλαγές μελών, έχουμε τον δικό μας ήχο που είναι άμεσα αναγνωρίσιμος. Νιώθω πως το συγκρότημα είναι πιο δυνατό από την κάθε προσωπικότητα μέσα του. Όταν ξεκινήσαμε τους THRESHOLD με τον Nick Midson, εγώ κι αυτός ακούγαμε metal, ενώ ο Jon Jeary ήταν περισσότερο στο progressive με μπάντες όπως οι RUSH, οι PINK FLOYD και οι GENESIS. Τότε, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, αποφασίσαμε να αναμίξουμε τις επιρροές μας χτίζοντας τον δικό μας ήχο. Έκτοτε έχουμε διατηρήσει τον χαρακτηριστικό μας ήχο ως μπάντα, και σταδιακά τον έχουμε εξελίξη προς αυτή την κατεύθηνση. Ο ήχος των THRESHOLD είναι ξεκάθαρος και λιγάκι διαφορετικός από άλλες μπάντες στον χώρο του progressive metal. Έχουμε εφιστήσει την προσοχή μας περισσότερο στην μελωδία και στην σύνθεση απ΄ οτι τις τεχνικές στιγμές και τα δαιδαλώδη μέρη.
Τέσσερα άλμπουμ σε δέκα χρόνια με την Nuclear Blast, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ανανεωμένη παραγωγικότητα για το δικό σας επίπεδο. Παρότι πήρε 3 χρόνια για το “Legends of the Shire”. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι επαγγελματίας μουσικός σήμερα;
Οι περισσότεροι από εμάς ασχολούμαστε πλήρως με την μουσική, αν και όχι αποκλειστικά με την μπάντα. Επιπλέον κάνω παραγωγές, μίξεις για άλλους καλλιτέχνες στο δικό μου στούντιο κλπ. Πρέπει να είναι κανείς 100% αφοσιωμένος στην μουσική για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που παρουσιάζονται. Όμως δεν θα μπορούσα να παραπονεθώ για το οτι ως καριέρα διάλεξα την μουσική!
Πάντως είμαστε ικανοποιημένοι με την Nuclear Blast και μόλις υπογράψαμε νέο συμβόλαιο. Ο Richard κι εγώ πάντα ξεκινάμε να γράφουμε μόνο όταν αισθανόμαστε πως έχουμε έμπνευση. Περάσαμε ένα μεγαλύτερο διάστημα όταν πέθανε ο Mac κι έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα, αλλά συνθέτωντας το “Legends of the Shires” ήταν μια μια εμπειρία που μας αντάμειψε πολύ, αφού είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα.
Υπάρχει μια εμφανής στροφή στις συνθέσεις αλλά και την παραγωγή του άλμπουμ. Πιο ευθύ, περισσότερο prog-rock παρά τεχνικό prog metal. Πώς προέκυψε αυτό; Αν και υπήρχε η επαφή (ακόμα και πρόσφατα σε τραγούδια όπως το “The unforgiven”), νιώθω ότι είναι αισθητό περισσότερο από ποτέ.
Νομίζω αποφασίσαμε να στραφούμε σε έναν πιο ζεστό ήχο και αφεθήκαμε στα όσα progressive στοιχεία προέκυψαν στην συνθετική διαδικασία. Ότι ήρθε σε αυτή την διαδικασία, έγινε παίζοντας μαζί και δίχως κάποια στρατηγική. Τελικά ενσωματώσαμε όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν τους THRESHOLD, από σκληρά μέρη, άλλα πιο τεχνικά, κάποια συναισθηματικά κι άλλα πιο έντονα. Εν τέλει, πιστεύω πως η προσθήκη του Glynn ως τραγουδιστή, βοήθησε προς αυτή την κατεύθυνση. Η φωνή του είναι γεμάτη και με πολλές πτυχές και διακυμάνσεις αλλά και χροιές.
Είναι σίγουρα πιο θερμή, δίχως τις ψιλές νότες του Damian και δένει απόλυτα με τον τωρινό ήχο. Πώς θα είναι όταν θα ερμηνεύει τραγούδια του Mac και τους Damian;
Σίγουρα ο τόνος του Glynn είναι πιο κοντά σε αυτόν του Mac. Ο ήχος που έχει ακούσει στο “Psychedelicatessen” (σ.σ το ένα και μοναδικό του άλμπουμ με την μπάντα, που από πολλούς θεωρείται και η καλύτερή τους στιγμή) είναι ακόμα εκεί. Μου αρέσει πολύ η δύναμη που έχει. Πάντως πλέον, έχει μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση όταν χρειάζεται, που σε ένα άλμπουμ όπως το “Legends of the Shires” ήταν απαραίτητο να έχει. Πιστεύω παρουσιάζει όλο του το εύρος και τις ικανότητές του στο άλμπουμ. Άλλωστε χρειάζεται αυτό όταν δημιουργείς ένα τόσο μεγάλο μουσικό έργο.
Είναι δύσκολο για τους ακροατές να γνωρίζουν τις δυσκολίες που υπάρχουν σε προσωπικό επίπεδο μέσα σε ένα συγκρότημα. Αν και έχετε βρει σταθερούς συναγωνιστές με τον Steve και τον Johanne, πάντα θα υπάρχουν συζητήσεις για την ανοιχτή πόρτα με τους τραγουδιστές.
Βεβαίως υπάρχουν εντάσεις πάντα, σε κάθε μπάντα, ιδιαίτερα όταν αυτή συνεχίζει για αρκετά χρόνια. Ούτε εμείς εξαιρούμαστε. Δεν έχω πρόβλημα όταν κάποιος νοι΄ζεται με πάθος για την μουσική του. Με τον Steve, τον Johanne, τον Rich κι εμένα ευθυγραμμίστηκε και ο Glynn νομίζω Όλοι μας θέλουμε να συνεχίσουμε να γράφουμε και να παίζουμε ζωντανά με τους THRESHOLD
Θυμάμαι ένα περιστατικό μετά την εμφάνισή σας στο Sweden Rock Festival, με τον Damian (δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε εδώ), που μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν κάπως αθώα ανεύθυνος. Μήπως είχε τέτοια προσέγγιση και στην μπάντα;
Νομίζω πως ο Damian είναι μοναχικός τίπος, γι’ αυτό και το solo project του ταιριάζει καλύτερα. Είναι πολύ κοινωνικός και λειτουργεί καλύτερα όταν παίρνει κίνητρο από την δική του μουσική. Ποτέ δεν αμφισβητήθηκε για την ποιότητα των εκτελέσεών του στους THRESHOLD, αλλά αποφάσισε να ψάξει το δικό του μονοπάτι. Άλλωστε, το ότι έχει υπάρξει μέλος μας για τρεις φορές σε ισάριθμες διαφορετικές περιόδους, νομίζω λέει πολλά κι ακόμα διατηρούμε καλή σχέση.
Πίσω στο νέο άλμπουμ. Ποιό ακριβώς είναι το concept; Όσο σχετικοί με τον περιβάλλον κι αν είναι οι στίχοι των THRESHOLD, όταν ακούω για σοδιές, ρίζες και τα φύλλα που θροΐζουν στον αέρα, νομίζω πως παραγίνατε prog (γέλια)!!!
Το άλμπουμ μιλά για προσωπικές και πολιτικές ανησυχίες, το πώς βρίσκουμε το μέρος μας μέσα στην κόσμο και τους τρόπου με τους οποίους σχετιζόμαστε με τους άλλους. Σίγουρα υπάρχουν παραλληλισμοί με τον πραγματικό μας κόσμο σε πολιτικό επίπεδο, τώρα που η Μεγάλη Βρετανία αποχωρεί από ητν Ενωμένη Ευρώπη. Οι στίχοι στο “State of Independence” έχουν προσωπικές αναφορές σε κάποιον που περνά μια περίοδο διαζυγίου, αφού υπάρχει ένα διπλό concept. Το “Small dark lines”, επίσης αναπαριστά τα σύνορα ανάμεσα σε χώρες, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο μιλά για την σκοτεινή μας πλευρά και πώς αυτή θέλει να μας κάνει να προχωρήσουμε εις βάρος άλλων.
Το να έχουμε διπλό concept, ήταν μια μεγάλη πρόκληση και υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες στους στίχους που ωθούν περισσότερο το άλμπουμ σε prog χαρακτηρισμούς. Επίσης, όλοι οι τίτλοι των τραγουδών, ξεκινούν με ένα από τα γράμματα L, O, T ή S – που είναι τα αρχικά του “Legends Of The Shires”. Άλλο ένα ενδιαφέρον στοιχείο, είναι ο τίτλος του “The Man Who Saw Through Time”. Κάθε λέξη, ξεκινά με γράμμα που αντιστοιχεί σε μια μέρα της εβδομάδας, κάτι που μέσα στο τραγούδι χρησιμοποιείται για να δώσει την αίσθηση του ταξιδιού μέσα στον χρόνο.
Τέλος, το αγροτικό θέμα που αναγνώρισες, είναι μέρος της ιστορίας ενάς ανθρώπου, που ξεκινά να ασχολείται με την γη του. Η λέξη “shire” προέρχεται από το αρχαίο Γερμανικό “scira” που σημαίνει «νιάζομαι» ή «κομητεία», οπότε είναι κι αυτή μια ιστορία όπου κάποιος εποπτεύεται κάτι το οποίο του έχει ανατεθεί.
Ήταν το στιχουργικό μέρος που οδήγησε σε αυτό τον πιο ζεστό και απλό ήχο, ή το αντίστροφο;
Συνήθως σε εμάς η μουσική έρχεται πρώτη. Κάνω ολοκληρωμένα demo, με όλα τα μέρη εκτός από τα φωνητικά. Αν και σκεφτήκαμε να έχουμε περισσότερη ελευθερία για να γράψουμε πιο τεχνικά και πολύπλοκα μέρη, τελικά είναι η σύνθεση που προέχει, έτσι όπως την εμπνευστήκαμε. Η αρχική σπίθα είναι σημαντική για την πορεία ενός τραγουδιού. Όμως τελικά, αυτό που ακολουθεί είναι η σκληρή δουλειά για να ολοκληρώσεις την σύνθεση.
Θυμάμαι που μου είχες πει, ότι όταν συνθέτεις, δεν έχεις κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Θα πρέπει όμως να υπάρχει μια στιγμή στην πορεία, όπου αποφασίζετε το πού θα καταλήξετε, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα concept, έτσι δεν είναι;
Αν και δεν ξεκινήσαμε να γράψουμε ένα διπλό άλμπουμ, μου αρέσει αυτή η ελευθερία επειδή δεν έχουμε περιορισμούς, Είναι σαν να μεταφέρεις το πώς αισθάνεσαι την στιγμή που συνθέτεις και συνήθως γράφω μουσική την περίοδο που πλησιάζουν οι ηχογραφήσεις. Βέβαια αυτό μπορεί να μου πάρει μήνες, αλλά δεν με ενθουσιάζει να πάρω παλιά τραγούδια και να τα ξαναδουλέψω. Έτσι, όταν επιλέγω, πρέπει το αποτέλεσμα να είναι σχετικό σε στιχουργικό και μουσικό επίπεδο, ιδιαίτερα εδώ που είχαμε και concept.
Πρέπει να καταλάβεις την δυναμική του κάθε τραγουδιού από την αρχή μέχρι το τέλος του άλμπουμ. Γράφτηκε με την πρόθεση να αποζημιώσει τον ακροατή που το ακούει ολόκληρο και επιζητούσαμε κάπως την δομή ενός βιβλίου ή μιας ταινίας. Τελευταία, έχω αρχίσει να ακούω μουσική με σβηστά τα φώτα ώστε να προσέχω μόνο την μουσική χωρίς αποπροσανατολισμούς. Αυτό έκανα και ως έφηβος και τότε είναι που πραγματικά η μουσική ζωντανεύει με κάποια άλμπουμ, όταν τους δίνεις την απόλυτη προσοχή σου.
Θα συμφωνούσες αν λέγαμε ότι η μουσική των THRESHOLD χαρακτηρίζεται από θετική ενέργεια, αν και καλύπτεται από ένα μελαγχολικό πέπλο;
Συχνά χρησιμοποιούμε μινόρε κλειδιά που πιστεύω οτι δίνουν περισσότερο συναίσθημα. Η πιθανή εξαίρεση είναι το “March of progress” όπου είχαμε περισσότερες μείζονες κλίμακες απ’ ότι συνήθως. Πάντα υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας στους στίχους μας, έχεις δίκιο.
Το “Lost in translation” εκτός από τίτλος ταινίας και πέραν των εμφανών επιρροών από PINK FLOYD, ήταν μια γενναία επιλογή για πρώτο single. Πώς και το επιλέξατε;
Αναφέρεται στην ανάρρωση και την διαμόρφωση χαρακτήρα, μέσα από κακουχίες και ατυχίες. Ο τίτλος ήταν ήδη εκεί, ακόμα κι όταν ήταν ακόμα νωρίς για το άλμπουμ. Νομίζω η κιθάρα στο αργό μέρος του τραγουδιού, είναι σίγουρα ένα νεύμα προς τους PINK FLOYD, έχεις δίκιο. Όμως προορίζαμε το “Small dark lines” για πρώτο single, αλλά δεν καταφέραμε να οργανώσουμε την μαγνητοσκόπησή του νωρίτερα. Τελικά αφού η Nuclear Blast χρειαζόταν ένα τραγούδι για την προώθηση των προ-παραγγελιών, δώσαμε αυτό. Φαντάζομαι θα τρόμαξαν όταν το είδαν και το άκουσαν. Το “Sultans of Swing” των DIRE STRAITS και το “Bohemian Rhapsody” των QUEEN απ’ όσο ξέρω, είναι τα πιο μακροσκελή single και θεωρήσαμε ενδιαφέρουσα την ιδέα ενός 10άλεπτου. Άλλωστε ενισχύει τον progressive metal χαρακτήρα μας και αυτό είναι ένα μεγάλο, διπλό concept άλμπουμ!
Επιτέλους θα σας δούμε σύντομα και στην Ελλάδα, για πρώτη φορά στην Αθήνα!
Το άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγους μήνες, οπότε ελπίζω ο κόσμος να το έχει εμπεδώσει. Μαζί με τα βίντεο που υπάρχουν, πιστεύω πως θα κάνουν τον κόσμο να καταλάβει καλά το ύφος του. Συχνά πυκνά είχα ερωτήσεις από τον κόσμο για το πότε θα έρθουμε στην Αθήνα και τώρα μας δίνεται επιτέλους η δυνατότητα να το κάνουμε. Προσπαθούμε να καλύψουμε νέα μέρη σε κάθε περιοδεία, αλλά σίγουρα εύχομαι να ερχόμαστε πιο συχνά στην Ελλάδα από εδώ και πέρα.
Τα λέμε εκεί λοιπόν!!!
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
www.thresh.net
Line-up:
Glynn Morgan – φωνητικά, κιθάρα
Johannes James – ντραμς
Karl Groom – κιθάρα
Richard West – πλήκτρα
Steve Anderson – μπάσο
Δισκογραφία
“Wounded land” – 1993
“Psychedelicatessen” – 1994
“Extinct instinct” – 1997
“Clone” – 1998
“Hypothetical” – 2001
“Critical mass” – 2002
“Subsurface” – 2004
“Dead reckoning” – 2007
“March of progress” – 2012
“For the journey” – 2014
“Legends of the Shires” – 2017
