Το πρώτο εξάμηνο του 2016, μας έχει επιφυλάξει μία πλειάδα δυνατών κυκλοφοριών στον χώρο της post rock/metal. Από την εξωπραγματική συνεργασία των CULT OF LUNA με την Julie Christmas με τίτλο “Mariner” , την επιστροφή των θρυλικών BOSSK με το “Audio noir” και των YNDI HALDA, αλλά και τις πιο συγγενείς (με τους TIDES FROM NEBULA) ηχητικά κυκλοφορίες των EXPLOSIONS IN THE SKY και IF THESE TREES COULD TALK, οι οπαδοί της post σκηνής δε θα πρέπει να έχουν κανένα παράπονο.
To “Safehaven”, ακολουθεί την εξαιρετική πορεία που έχει χαράξει το συγκρότημα εδώ και εφτά περίπου χρόνια, από το “Aura” (2009). Βέβαια, η στιγμή με την οποία τροφοδότησαν τον διάλογο γύρω από το όνομά τους, ήταν η κυκλοφορία του “Eternal Movement” (2013), όπου και έκαναν το μεγάλο βήμα προς τη διεθνή αναγνώριση. Όπως είναι λογικό λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις, η διαδοχή ενός τέτοιου δίσκου αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα για ένα συγκρότημα. Από τις πρώτες ακροάσεις, η μπάντα δείχνει πως βρίσκεται σε καλό δρόμο, ώστε να παγιωθεί στο υψηλό επίπεδο που βρίσκεται.
Το πολωνικό κουαρτέτο, από το πρώτο κιόλας, ομότιτλο κομμάτι, σε ωθεί στα ονειρικά τοπία που εδώ και χρόνια υφαίνει. Οι αμιγώς instrumental συνθέσεις, προσφέρουν στον ακροατή, πέρα από επάλληλους ηχητικούς οργασμούς, επιπλέον αυτή την αίσθηση της συνεχούς εγρήγορσης και προσμονής. Ακολουθώντας τη γνωστή κινηματογραφική αισθητική που τη συναντήσαμε πρώτα στους EXPLOSIONS IN THE SKY, οι TIDES FROM NEBULA δομούν τις συνθέσεις τους πάνω στις στέρεες βάσεις του παρελθόντος τους, και χωρίς να παρεκκλίνουν ούτε λεπτό από τις γνώριμες μελωδικές τους γραμμές, καταφέρνουν να βγάλουν έναν αρκετά φρέσκο και ευκολόπεπτο δίσκο.
Αυτό όμως που κάνει το “Safehaven” να βρίσκεται λίγο πιο κάτω από τον προκάτοχό του, είναι οι περιορισμένες εκρηκτικές στιγμές, καθώς και η σχεδόν ολοκληρωτική επικράτηση της ambient ατμόσφαιρας. Και παρότι τα κομμάτια “The Lifter” και “We are the mirror”, μαζί με το εναρκτήριο, αποτελούν μερικές από τις καλύτερες στιγμές της μπάντας, τα υπόλοιπα, μετά τις πρώτες ακροάσεις, περιορίζουν τον αρχικό ενθουσιασμό. Αυτό βέβαια δε σε αποτρέπει από το να πατήσεις για ακόμη μία φορά το play, με σκοπό να χαθείς στο μουσικό κόσμο της μπάντας.
8/10
Νίκος Ζέρης
