Μία από τις εκπλήξεις που μας επεφύλαξε το τέλος της περσινής χρονιάς ήταν η μεταγραφή των U.D.O. στη νεοσύστατη εταιρεία Atomic Fire ύστερα από 20 σχεδόν χρόνια στην AFM. Βέβαια, οι άνθρωποι της Atomic Fire μόνο τυχαίοι δεν είναι αφού μιλάμε για άτομα που αποτελούσαν τον κορμό της Nuclear Blast. Οπότε καταλαβαίνετε…
Μόλις, λοιπόν, μας προσκάλεσαν το Σάββατο 15 Ιανουαρίου, σε μία προακρόαση του επερχόμενου δίσκου του Στρατηγού δεν χρειάστηκαν παρά μονάχα μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου για να απαντήσουμε και να ρεζερβάρουμε μία θέση ανάμεσα στο πάνελ δημοσιογράφων που θα συμμετείχαν σε μία online ακρόαση του δίσκου και συνομιλία με το…γερμανικό τανκ! Το δελτίο τύπου έκανε λόγο για τον πιο ξεχωριστό δίσκο της πενηντάχρονης (!) καριέρας του Στρατηγού και παρά το γεγονός ότι το “My way” συμπίπτει χρονικά με τα 70α γενέθλια του Udo, εντούτοις κρατούσα μικρό καλάθι καθώς σκεφτόμουν ότι δεν είχε να μου προσφέρει και τόσα πολλά πράγματα ένα άλμπουμ διασκευών. Και όμως…διαψεύστηκα!
Αφού μας καλωσόρισε ο Udo και ο Markus από την Atomic Fire και ύστερα από…ταχύρρυθμα μαθήματα χειρισμού λεπτομερειών στο zoom από τον πανταχού παρόντα Φράγκο, πατήσαμε το play και για τα επόμενα 64 λεπτά απολαύσαμε (ναι…αυτό είναι το σωστό ρήμα) το εορταστικό αυτό άλμπουμ από τον Udo. Προφανώς και δεν θα κάνουμε μία αναλυτική παρουσίαση καθώς αυτή θα γίνει κοντά στην κυκλοφορία του δίσκου την άνοιξη. Αρκεί, όμως, να πούμε ότι πρόκειται για ένα πολυποίκιλο άλμπουμ που περιλαμβάνει τραγούδια που επηρέασαν τον Στρατηγό σαν μουσικό αλλά και συνθέσεις που απλώς του αρέσουν και δεν προέρχονται απαραίτητα από τον…σκληρό ήχο. Σε γενικές γραμμές, οι διασκευές είναι πιστές και βασίζονται στις studio εκδοχές των πρώτων εκδόσεων. Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσαν οι εξαιρετικές διασκευές στα “Faith healer” (Alex Harvey), “Jealousy” (Frankie Miller) και “The Stroke” (από τον πολυαγαπημένο μου Billy Squier) ενώ θα μπορούσα να ζήσω χωρίς το “They call it nutbush” της Tina Turner, ένα τραγούδι που ούτως ή άλλως δεν μου αρέσει. Φυσικά, όταν ο Στρατηγός παίζει μπαλίτσα στο γήπεδο των…RAINBOW, URIAH HEEP, MOTORHEAD, AC/DC, PRIEST κτλ., τα πράγματα είναι εντυπωσιακά! Αξίζει, μάλιστα, να μην προσπεράσετε το χιλιοδιασκευασμένο “We will rock you” καθώς θα σας εκπλήξει η πιο κιθαριστική ενορχήστρωσή του.
Συνολικά, πρόκειται για ένα πολύ ωραίο άλμπουμ το οποίο το ακούς ευχάριστα και περνάς όμορφα 64 λεπτά ακούγοντας έξυπνα διασκευασμένες επιτυχίες. Η απόδοση του Στρατηγού και της μπάντας είναι αψεγάδιαστη και η παραγωγή εξαιρετική. Τι άλλο να ζητήσουμε; Μισό λεπτό…πρέπει κάτι να προσθέσουμε ακόμη: μπάσο στο δίσκο παίζει ο Peter Baltes, κιθάρα στο “Sympathy” (URIAH HEEP) ο Mathias Dieth και ο Stefan Kaufmann προσφέρει τις υπηρεσίες του στο “Man on the silver mountain”. Όχι και άσχημα, έτσι;
Στην κουβέντα που ακολούθησε ο Udo διευκρίνισε κάποιες λεπτομέρειες πάνω στις διασκευές, αναφέρθηκε στις δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της πανδημίας πάνω στο ενδεχόμενο συναυλιών και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να προσθέσει στο set list των συναυλιών του κάποια από αυτές τις διασκευές. Άλλωστε ο Udo πάντα έκανε όλα τα πράγματα με τον δικό του τρόπο…όπως τραγουδούσε πριν από δεκαετίες ο Sinatra. Χρόνια Πολλά, Στρατηγέ!
Σάκης Νίκας
