Το Σάββατο 29 Μαρτίου παρακολουθήσαμε στο νέο αγωνιστικό χώρο με την ονομασία, Stage Volume 1, το ματς μεταξύ των ομάδων GAMMA RAY και RHAPSODY OF FIRE. Κάποτε και οι δυο μπάντες βρίσκονταν στην πρώτη εθνική διεκδικώντας πολλές φορές κάποιο πρωτάθλημα και πιο συχνά κάποιο κύπελλο. Τα χρόνια της δόξας πέρασαν βέβαια και για τους δυο με τους GAMMA RAY να παραμένουν στην πρώτη κατηγορία, κυρίως λόγω της παρουσίας του γνωστού «μπαλαδόρου» της κιθάρας Kai Hansen, που στο παρελθόν είχε κερδίσει δυο απανωτά Μουντιάλ με την ομαδάρα τότε των HELLOWEEN, παλεύοντας κάθε χρόνο για την παραμονή στη super league και τους RHAPSODY OF FIRE να έχουν περάσει από χίλια κύματα, πέφτοντας καταρχήν στην B’εθνική και μετά την συνεργασία με τον προπονητή/μάνατζερ Joey DeMaio (aka Ντάμης Νικολαΐδης) προσπάθησαν να ανέβουν ξανά αλλά άγνωστες συνθήκες οδήγησαν στο σπάσιμο του συμβολαίου του, οδηγώντας την ομάδα στην Γ’ εθνική για να σβήσει τα χρέη της. Φτάνοντας “on time” (που λένε και στο χωριό μου) εντυπωσιαστήκαμε από το νέο γήπεδο και της εγκαταστάσεις του και ευχόμαστε ολόψυχα να δούμε πολλά ντέρμπυ εκεί μέσα στο μέλλον. Το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα και οι RHAPSODY βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο ακριβώς στην ώρα τους.
Χωρίς τον εξαιρετικό Luca Turilli στα αριστερά δεν είναι πλέον η ίδια ομάδα αν και ο Alex Staropoli που είναι στα δεξιά κάνει ότι μπορεί καλύτερο σε άμυνα και επίθεση. Έδειξαν με την τελευταία τους δουλειά “Dark Wings of Steel” ότι δίκαια ανέβηκαν ξανά στην B’ εθνική παρ’ όλα αυτά παραμένουν μακριά από τα μεγάλα σαλόνια. Οι RHAPSODY OF FIRE έκαναν όμως την κίνηση ματ. Ο Fabio Leone από καθαρόαιμος επιθετικός έχει πάρει πλέον τον ρόλο του “δεκαριού” προσπαθώντας να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά και… τα κατάφερε! Η ομάδα κατέβηκε άνετη χωρίς να έχει τίποτα να χάσει και όσο περνούσε η ώρα οι ιαχές του μανιασμένου πλήθους τους οδήγησαν στην επίτευξη του πρώτου τέρματος από τον Fabio κατά την διάρκεια του “Dawn of Victory” (αφιερωμένο στον Μάριο που καθόταν δίπλα μου από τον ίδιο τον Fabio! Να είσαι καλά φίλε!). Πανικός! Με το ηθικό ανεβασμένο πλέον το δεύτερο τέρμα ήρθε εύκολα κατά την διάρκεια του encore με το “Emerald Sword” (απανωτά mosh και circle pit). Κατέβηκαν από την σκηνή με τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομα τους ζητώντας και άλλη “μαγεία” από τους Ιταλούς (νομίζω πως ήρθε η ώρα κάποιος να τους φέρει ως headliners).
RHAPSODY OF FIRE SETLIST:
1. Vis Divina (Intro)
2. Rising From Tragic Flames
3. Land of Immortals
4. The March of the Swordmaster
5. Unholy Warcry
6. Dark Wings of Steel
7. Lamento Eroico
8. Holy Thunderforce
9. Dawn of Victory
Encore:
10. Reign of Terror
11. Emerald Sword
Οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν εντυπωσιασμένος από την έκβαση που είχαν πάρει τα πράγματα . Δεν περίμενα τους RHAPSODY OF FIRE σε καμία περίπτωση να έχουν τέτοια απόδοση και ήθελα να δω πως θα μπορούσαν να ανατρέψουν οι GAMMA RAY το εις βάρος τους σκορ. Η ομάδα των GAMMA RAY κατέβηκε στο γήπεδο μέσα σε ενθουσιασμό από τον κόσμο που περίμενε πολλά απ’ αυτήν παρά την απογοητευτική της εμφάνιση το 2013. Η ώρα κυλούσε και ο ενθουσιασμός χάθηκε από την μετριότητα και την κούραση που έβγαζαν οι παίχτες των GAMMA RAY. Ειδικά ο άλλοτε μάγος της μπάλας Kai Hansen, εμφανίστηκε κουρασμένος και βαρύς. Ναι, το βαρύς χωρίς εισαγωγικά (πως έγινες έτσι αγόρι μου;). Με κάποια κολπάκια του παρελθόντος τύπου “Heaven Can Wait” (όχι φίλε που καθόσουν στα δεξιά μου δεν είναι το “I Want Out”) και “Tribute to the Past”, δεν κατάφερε ούτε καν να κερδίσει κάποιο φάουλ έξω από την περιοχή. Αντίθετα ο Kai Hansen χρεώθηκε μια ωραιότατη κίτρινη κάρτα (τι φωνητικά ήταν αυτά;).
Ώρα για ανασύνταξη δυνάμεων με τον Michael Ehré να ζεσταίνει την ομάδα και τον κόσμο της και τον Dirk Schlächter να δίνει το έναυσμα για νέα επίθεση. Όντως τα πράγματα έδειχναν καλύτερα αν και το γκολ έδειχνε ακόμη μακριά. Ο Kai Hansen αποφάσισε να θυμηθεί την εποχή που κατέκτησε τότε το πρωτάθλημα του 1995 με το “Land of the Free”. Μάταια όμως. “Rebellion In Dreamland”, άστοχο όταν είναι μισό και όχι ολοκληρωμένο. Άψυχο το “Land of the Free” κι εκεί που πήγε να μπει το γκολ με το “Man on a Mission” ο Kai στέλνει την μπάλα στον δοκάρι κόβοντας το στο τέλος για να παίξει την εκδοχή του ίδιου ως “The Miracle”.Βρισκόμασταν πλέον στα τελευταία δέκα λεπτά του αγώνα και το αποτέλεσμα έδειχνε μη αναστρέψιμο. Ο κόσμος άρχιζε να φωνάζει σύσσωμος “Ride the Sky”, προσπαθώντας να θυμίσει στον Kai, τότε που ξεκίνησε να παίζει μπάλα στους χωματόδρομους της Ιεριχούς. Με μια ατομική ενέργεια που θύμισε τον παλιό καλό του εαυτό ο Kai μπήκε στην μεγάλη περιοχή κέρδισε το πέναλτι και σκόραρε το γκολ της τιμής. Δυστυχώς ο κόσμος από μόνος του δεν κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στην ισοφάριση και το αποτέλεσμα έληξε με το δίκαιο 2-1 υπέρ των RHAPSODY.
Έτσι κάπως, κυρίες και κύριοι, κατάφεραν οι Ιταλοί να κερδίσουν αυτόν τον αγώνα κυπέλλου, πιο πολύ με το πάθος τους και την εκπληκτική απόδοση του Fabio αν και αμφιβάλω για μια ανάλογη συνέχεια. Οι RAY’s προβλημάτισαν, κυρίως γιατί ο αρχηγός τους δείχνει ότι έχει χάσει πλέον την φόρμα του αν και μάλλον δεν πρέπει ακόμα να τον ξεγράψουμε τόσο εύκολα. Το μέλλον θα δείξει. Ραντεβού για μπασκετάκι την Παρασκευή στους WATAIN!
GAMMA RAY SETLIST:
1. Welcome (Intro)
2. Avalon
3. Hellbent
4. Heaven Can Wait
5. Razorblade Sigh
6. Tribute to the Past
7. Time for Deliverance
8. Pale Rider
Drum & Bass Solo
9. Blood Religion
10. Master of Confusion
11. Empire of the Undead
12. Rebellion in Dreamland
13. Land of the Free
14. Man on a Mission
Encore:
15. Ride the Sky
16. To the Metal
17. Send Me a Sign
Υ.Γ. Το setlist των GAMMA RAY πιστεύω ότι δεν τιμά την ιστορία τους αλλά ούτε και τους οπαδούς τους. Σίγουρα καταλαβαίνω το γεγονός ότι περιοδεύουν για το νέο άλμπουμ αλλά ένα-δυο κομμάτια ακόμα τα έχουν. Είναι κρίμα να μην ακούγεται τίποτα από το ιστορικό “Somewhere out in Space” ή από το “No World Order”.
Γιώργος Καραγιάννης
