Βρισκόμασταν στη μέση ενός ιδιαίτερα θερμού συναυλιακού τριημέρου και ο καιρός έδειχνε με την σειρά του να θέλει να μπει στο συγκεκριμένο κλίμα, ανεβάζοντας ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες για την εποχή. Το μόνο που έμενε να δούμε ήταν το πόσο θερμά θα αγκάλιαζε το ελληνικό κοινό την πρώτη εμφάνιση των Ισραηλινών ORPHANED LAND στην Αθήνα, δεδομένου ότι ο όρος oriental (ο οποίος είναι σημαντικό συστατικό στοιχείο του ήχου της μπάντας) αποτελεί ταμπού για την ελληνική μεταλλική κοινότητα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου προληπτικό, αλλά οι “οιωνοί” από την αρχή δεν ήταν ενθαρρυντικοί. Οι μπάντες έφτασαν στην Ελλάδα με τρεις ώρες καθυστέρηση και οι BILOCATE, οι οποίοι ήταν στο αρχικό line-up, δεν κατάφεραν να παίξουν στο τελευταίο σκέλος της περιοδείας λόγω προβλημάτων με τις βίζες τους και αντικαταστάθηκαν από τους Ισραηλινούς MATRICIDE.
Έτσι κατά τις 8.30 ανέβηκαν στην σκηνή οι ασπροφορεμένοι και βαμμένοι με άσπρο make-up Γάλλοι THE MARS CHRONICLES, που μας κράτησαν συντροφιά για το επόμενο μισάωρο με το progressive groove metal τους, το οποίο είναι εμφανώς επηρεασμένο από μπάντες όπως οι PAIN OF SALVATION, GOJIRA (με καθαρά φωνητικά), PAGAN’S MIND και REDEMPTION. Οι Γάλλοι απέδειξαν ότι εκτός από καλοί μουσικοί είναι και “δεμένοι” σαν σύνολο, αλλά γενικότερα μου φάνηκαν αδιάφοροι πάσχοντας ιδιαίτερα στις συνθέσεις.
Συνέχεια έδωσαν οι Ισραηλινοί MATRICIDE, με τον τραγουδιστή τους να φοράει μπλουζάκι LAMB OF GOD, προδιαθέτοντάς μας για το τι επρόκειτο να ακούσουμε. Βέβαια, οι αναφορές στη συγκεκριμένη μπάντα άρχιζαν και τελείωναν στα φωνητικά, καθώς η μουσική των MATRICIDE έχει περισσότερο Ευρωπαϊκές καταβολές με αναφορές σε MESHUGGAH, GOJIRA και IN FLAMES. Δεν λείπουν όμως οι αναφορές στον Αμερικανικό ήχο και κυρίως στους SLIPKNOT και τους PANTERA αλλά και στο κίνημα του nu-metal. Η μπάντα έχοντας καλή σκηνική παρουσία και πραγματοποιώντας καλή εμφάνιση, κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό κατά καιρούς, αλλά συνολικά και αυτοί άφησαν μια ουδέτερη γευση. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη.
Σειρά είχαν οι σαφώς πιο “ψημένοι” Γάλλοι KLONE, οι οποίοι έδωσαν επιτέλους ένα ενδιαφέρον στη συναυλιακή βραδιά. Με ήχο ιδιαίτερα επηρεασμένο από τους TOOL, αλλά και τους GOJIRA, οι KLONE έχοντας ως όπλο την εμπειρία και την πολύ καλή σκηνική τους παρουσία, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, κερδίζοντας μάλιστα αρκετές φορές το χειροκρότημά του. Την παράσταση πάντως έκλεψε ο τραγουδιστής της μπάντας Yann Ligner με τις αντισυμβατικές κινήσεις του πάνω στη σκηνή.
Όταν επιτέλους έφτασε η ώρα για τους headliners ORPHANED LAND, στο Fuzz δε πρέπει να υπήρχαν πάνω από 350 άτομα. Δυστυχώς οι κακοί “οιωνοί” (και ο νόμος του Murphy) επιβεβαιώθηκαν. Ίσως να έφταιξε το γεγονός ότι έγιναν 3 πολύ δυνατές συναυλίες εκείνο το ΠΣΚ (SPIRITUAL BEGGARS την προηγούμενη μέρα και SHADOW GALLERY την επόμενη) και σε συνδυασμό με την δεδομένη οικονομική στενότητα ο κόσμος δε μπορούσε να παρευρεθεί σε όλες (τις εμφανίσεις), ίσως να έφταιξε το γεγονός ότι στην Ελλάδα ο όρος oriental έχει συνδεθεί με τα “τσιφτετέλια” τα οποία έχουν φροντίσει να υποβιβάσουν οι εγχώριοι “αοιδοί” και οι θιασώτες της ελληνικής υποκουλτούρας, όποτε οι ORPHANED LAND ξενίζουν αρκετούς έλληνες metallers (και ιδιαίτερα ο τελευταίος δίσκος τους όπου έχουν αυξηθεί αρκετά τα oriental στοιχεία), αλλά όπως και να έχει η προσέλευση ήταν πολύ μικρή για μια μπάντα του βεληνεκούς και της παγκόσμιας αποδοχής των Ισραηλινών. 
Δεν πειράζει όμως. Όσοι δεν ήρθαν το Σάββατο το βράδυ στο Fuzz απλά έχασαν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της χρονιάς στη χώρα μας. Οι ORPHANED LAND με μια πάρα πολύ καλή απόδοση και παρά το γεγονός ότι είχαν πολλά προηχογραφημένα (γυναικεία φωνητικά, ορχήστρα, παραδοσιακά όργανα) και δεν είχαν και την oriental χορεύτρια μαζί τους, έκαναν την μιάμιση ώρα που διάρκεσε το set τους να μοιάζει πολύ λίγη. Η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή υπό τις έντονες επευφημίες του κοινού με το “Through fire and water”, με τον τραγουδιστή της μπάντας να είναι ξυπόλητος και να φοράει ράσο! Το set στηρίχτηκε κυρίως στον τελευταίο δίσκο της μπάντας, “All is one”, και στους δύο προηγούμενους (με ιδιαίτερη έμφαση στο αριστούργημά τους “Mabool”), με το κοινό να ξεσηκώνεται ιδιαίτερα στα τραγούδια αυτών των δύο, ενώ δεν έλειψαν και οι αναφορές στις πρώτες κυκλοφορίες της μπάντας, με τα “Beloved’s cry” και “El meod na’ala” αντίστοιχα. Ο ήχος ήταν από την αρχή με το μέρος τους. Ο τραγουδιστής Kobi Farhi ερμήνευσε πολύ καλά τόσο τα καθαρά όσο και τα brutal μέρη 
του παρότι είχε κάποια μικροπροβλήματα με το μικρόφωνό του, ενώ απέδειξε ότι εκτός από καλός τραγουδιστής είναι και καλός frontman καταφέρνοντας να κάνει το κοινό να συμμετέχει ενεργά στο show της μπάντας. Η μπάντα έδειξε ότι είναι δεμένη και έμπειρη συναυλιακά, ενώ και τα μέλη σαν μονάδες έδειξαν ότι είναι πολύ καλοί μουσικοί περιορίζοντας στο ελάχιστο τα λάθη. Η ενέργεια ήταν διάχυτη στο Fuzz εκείνο το βράδυ, τόσο στα oriental σημεία όσο και στα progressive death σημεία και οι παρευρισκόμενοι έδειχναν να απολαμβάνουν κάθε στιγμή της εμφάνισης των ORPHANED LAND.
Δυστυχώς οι ORPHANED LAND προστέθηκαν στην μακριά λίστα από τις μπάντες οι οποίες ενώ έχουν ευρεία αποδοχή στο εξωτερικό, στη χώρα μας δεν τους έχουμε σε ιδιαίτερη υπόληψη, κάτι που φάνηκε και από την προσέλευση του κόσμου. Όσο συνεχίζουμε να στηρίζουμε τα ίδια και τα ίδια συγκροτήματα, δεν μπορούμε να γκρινιάζουμε γιατί δεν έρχονται κάποιες άλλες μπάντες στη χώρα μας, καθώς κανένας διοργανωτής δεν πρόκειται να ρισκάρει να τους φέρει στην Ελλάδα για συναυλία και στη συνέχεια να μη βγάλει ούτε τα έξοδά του…
Setlist ORPHANED LAND:
1. Through Fire And Water
2. All Is One
3. Barakah
4. The Kiss of Babylon (The Sins)
5. The Simple Man
6. Brother
7. Birth of the Three (The Unification)
8. Olat Ha’tamid
9. Let the Truce Be Known
10. Sapari
11. Children
12. Ocean Land (The Revelation)
13. El Meod Na’Ala
14. In Thy Never Ending Way
Encore:
15. The Beloved’s Cry
16. Norra el Norra (Entering the Ark)
17. Ornaments of Gold
Γιώργος Βογιατζής
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
