Αναμονή τέλος. Το 3ο full length άλμπουμ των ZEMIAL είναι πλέον γεγονός και κυκλοφορεί από την αρκετά αναγνωρίσιμη στους απανταχού κάφρους Hells Headbangers, κάτι που ίσως να αποκαταστήσει σε ένα βαθμό και την τάξη σχετικά με την προώθηση και αναγνωρισιμότητα της μπάντας, που τόσο δικαιούται. Μεταξύ του “In Monumentum”(2006) και του “NYKTA” βέβαια, ο Archon Vorskaath με μικρότερες κυκλοφορίες φρόντιζε να κρατάει τόσο τους ακροατές όσο και το όνομα της μπάντας δραστήριο. Εκτός αυτού, οι 2 αυτές ενδιάμεσες κυκλοφορίες είχαν και τη χρησιμότητα του να μας δείξουν το δρόμο τον οποίο σκόπευε να ακολουθήσει η μπάντα ηχητικά, κι έτσι το φετινό της άλμπουμ μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως λογική συνέχεια του “Dusk” EP, έχοντας όμως και τις εκπλήξεις του.
Το γεγονός ότι πρόκειται για δίσκο που είναι αποτέλεσμα αφοσίωσης και δουλειάς πολλών ετών είναι φανερό και δίχως αμφιβολία πρόκειται για το πιο φιλόδοξο εγχείρημα των ZEMIAL μέχρι σήμερα. Ο Archon Vorskaath έχει χαράξει και τραβάει το δικό του μονοπάτι, ανεπηρέαστος από σύγχρονες τάσεις στη μουσική και το “NYKTA” είναι αντιπροσωπευτικότατο του οράματός του, τη δημιουργία επικής, ταξιδιάρικης μουσικής, που παντρεύει το πρώτο κύμα του black metal με τη μελωδικότητα και τη λυρικότητα προερχόμενες από παλαιότερα, prog , psych και folk ακούσματα. Το εγχείρημα βγάζει μια concept λογική, τόσο με τα intro/outro, τα synth, τα φωνητικά σε αφηγηματικό ύφος και άλλους πειραματισμούς, αλλά και θεματολογικά με κομμάτια που δένονται μεταξύ τους με τον τίτλο του δίσκου. Τα μέγιστα βοηθάει σε αυτό και η ασύλληπτη οργανική παραγωγή. Στο δίσκο συμπεριλαμβάνονται επίσης και δύο κομμάτια που βρίσκονται σε παλαιότερες κυκλοφορίες των ZEMIAL. Συγκεκριμένα μια επανεκτέλεση του “In the arms of Hades” από το τελευταίο ΕΡ, όπως και του “Breath of the pestilence” από το “Necrolatry” του 1997, που μόνο παράταιρη δεν ακούγεται μιας και η μπάντα θυμάται τις black/thrash ρίζες της αρκετά συχνά στη διάρκεια του “NYKTA” όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. Τέλος να τονίσουμε ότι ο δίσκος αν και με αρκετές “εξωμεταλλικές” επιρροές έχει καταρχήν heavy metal χαρακτήρα. Οπότε όσοι πιο εποχιακοί ακροατές (πέστε τους και hipsters μιας και χρησιμοποιείται τόσο ο όρος) που θα μπορούσαν να ακούσουν ORANSSI PAZUZU π.χ (γαμώ τις μπάντες), αλλά δε γουστάρουν τόσο metal στο black metal τους (όσο παράδοξο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο) ας έχουν τις επιφυλάξεις τους.
Δε μπορώ να μην αναφέρω ότι το νέο άλμπουμ των ZEMIAL είναι σαν να συνεχίζει άτυπα ένα comeback που γίνεται από τους παλιούς του ελληνικού black metal ήχου τα τελευταία χρόνια με εξαιρετικούς δίσκους στο σήμερα (THOU ART LORD, KAWIR, NERGAL, VARATHRON). Το σίγουρο είναι ότι δε θα απογοητεύσει στην καμία αυτούς που το περίμεναν. Εκτός αυτού όμως, είναι πολύ πιθανό να το γουστάρουν και ακροατές από τον ευρύτερο metal χώρο που δεν έχουν σοβαρή επαφή με τη μπάντα ή το black metal. Ακούστε/στηρίξτε άφοβα.
8/10
Νίκος Χασούρας
