Θα ομολογήσω ότι αγνοούσα παντελώς την παρουσία των EYES SET TO KILL στις τάξεις του metalcore ιδιώματος. Όχι κι άδικα, αφού η μουσική τους πλησιάζει περισσότερο αυτή των “παλαιών” LACUNA COIL, με τις αντίστοιχες εναλλαγές μεταξύ γυναικείων μελωδικών φωνητικών και σκληρότερων αντρικών. Παρόλα αυτά, το brandname των αμερικάνων φαίνεται πως είναι αρκετά δημοφιλές στην άλλη άκρη του ατλαντικού αφού η Century Media έσπευσε να τους βάλει κάτω από την στέγη της, συμπληρώνοντας έτσι την συλλογή που κάνει από female fronted μπάντες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στο μεταίχμιο της heavy μουσικής και των καλοσχηματισμένων βυζιών, γλουτών και οπισθίων, όπως οι IN THIS MOMENT, THE AGONIST, BUTCHER BABIES και I.W.A.B.O.
Μια τέτοια εικόνα, λοιπόν, δημιουργείται στον 6ο δίσκο της μπάντας με το όποιο “core” στοιχείο να εξαλείφεται και τη θέση του να παίρνει μια πιο ήπια pop-cor(n)e αισθητική. Μια κίνηση που θα λέγαμε ότι βοήθησε αρκετά αν όχι τη μουσική, σίγουρα την εμπορική εξέλιξη των αδελφών Alexia και Anissa Rodriguez. Περνώντας επί τροχάδην από τους προηγούμενους δίσκους γίνεται αμέσως εμφανές ότι η στιγμή ορόσημο για την μπάντα είναι το “Broken Frames” (2010), όπου την είσοδό του κάνει για πρώτη φορά ο Cisko Miranda στα αντρικά φωνητικά δίνοντας έτσι αυτό το περίφημο core στην κατάληξη όποιας άλλης ταμπέλας που έχει προκύψει μπροστά από αυτό. Σήμερα λοιπόν, το “Masks” είναι πολύ ανώτερο από τις δύο κυκλοφορίες που μεσολάβησαν από το 2010 και ταυτόχρονα πολύ διαφορετικό, βασισμένο όπως είπαμε σε μια πολύ πιο απλή δομή των κομματιών και δυστυχώς με τον περιορισμό του συμπρωταγωνιστικού ρόλου του Cisko. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με μια άκρως στρατηγική και το σημαντικότερο θεμιτή και αναγκαία κίνηση. Όταν μάλιστα η ποιότητα της μουσικής δεν διαταράσσεται, αλλά κι όταν έχουμε να κάνουμε για ένα μεγάλο εμπορικό όνομα που αυτή την περίοδο περιοδεύει σε όλη την Αμερική κάτω από τους KILL DEVIL HILL του Rex Brown (ex-PANTERA,DOWN). Διότι, είτε αρέσει είτε όχι σε κάποιον αυτός ο ελαφρύς γυναικείος pop/punk/και δε συμμαζεύεται/core ήχος, το τελικό αποτέλεσμα δεν απογοητεύει.
Στον δίσκο επίσης βρίσκονται και δύο επανεκδομένα κομμάτια, “Secrets Between” και “Where I Want To Be” από τη προηγούμενη κυκλοφορία του συγκροτήματος “White Lotus” (2011), των οποίων η παρουσία δεν δικαιολογείται ιδιαίτερα από καλλιτεχνικής άποψης. Γενικά όμως έχουμε να κάνουμε με ένα αξιόλογο radio-friendly album, η πρωτοτυπία του οποίου αν και περιορίζεται μόνο στην προσωπικότητα των δύο ιδρυτικών μελών του, ωστόσο καταφέρνει να “πιάσει” ποιοτικά τις κακές στιγμές μεγαλύτερων συγκροτημάτων του είδους.
6,5 / 10
Νίκος Ζέρης
