ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “This godless endeavour” – NEVERMORE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Andy Sneap
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Warrel Dane – φωνητικά
Jeff Loomis – κιθάρες
Steve Smyth – κιθάρες
Jim Sheppard – μπάσο
Van Williams – τύμπανα
Οφείλουμε κάποια στιγμή να παραδεχτούμε ότι είμαστε η πιο τυχερή γενιά στην ιστορία του πλανήτη Γη απ’ αρχής χρόνου, γιατί πολύ απλά στα καλύτερα έτη της ζωής μας, ζήσαμε σε ζωντανή μετάδοση την αρχή και την πορεία αυτής της τεράστιας μπάντας που λεγόταν NEVERMORE.
Εντάξει, είναι κι άλλες που τις ζήσαμε σε πραγματικό χρόνο, και όσο τυχεροί είμαστε άλλο τόσο και άτυχοι αντίστοιχα γιατί τους βλέπουμε να φεύγουν… Σαν οπαδός NEVERMORE όμως, και ένεκα των γενεθλίων σήμερα, θα μιλήσουμε γι’ αυτό το κεφάλαιο.
Λέω την αρχή και την πορεία αλλά όχι το τέλος, γιατί εκεί που νομίζαμε ότι είχε έρθει, έγινε ένα ΜΠΑΜ και τα δύο από τα τρία εναπομείναντα ιδρυτικά μέλη αποφάσισαν να συνεχίσουν το ταξίδι. Ένα ταξίδι που εγώ προσωπικά το βίωσα στα άκρα, και είναι εντυπωσιακό να βλέπεις ένα συγκρότημα να ξεκινάει, προχωράει, να μεγαλώνει, να ωριμάζει και να φτάνει σε ένα σημείο που δεν ξέρω καν αν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω “αποκορύφωμα”. Αυτό ήταν πάντα το ζήτημα με τους NEVERMORE, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συμφωνήσουμε που και ποιο ήταν το ταβάνι τους. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα όμως, είναι ότι η ωριμότητα και όλα τα στοιχεία που απέκτησαν όσο ήταν εν ενεργεία, συνοψίζονται σε απόλυτη αρμονία και τεχνική σε αυτό εδώ το έπος που σβήνει σήμερα 20 ολόκληρα κεράκια.
Μάλιστα φίλε μου.
Σαν σήμερα το 2005 κυκλοφορεί ο έκτος δίσκος των NEVERMORE με τίτλο “This Godless Endeavour”.
Και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να σου δώσω να καταλάβεις το ωστικό κύμα που προκάλεσε η κυκλοφορία του. Γιατί ήταν αυτό ακριβώς. Ένα ΩΣΤΙΚΟ ΚΥΜΑ. Από το πρώτο χτύπημα στο ταμπούρο του Van με το ξεκίνημα του “Born”, Χριστέ και Παναγιά, άκου πως ξεκινάει ο δίσκος! Σοκ και δέος!
3-0 από τα αποδυτήρια. Μέχρι και το τελευταίο σκάσιμο στο φινάλε του ομώνυμου τραγουδιού, μιλάμε για έναν οργασμό Νεβερμορικής τελειότητας.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
Θα ξεκινήσω από το εξώφυλλο. Ίσως το πιο ψαρωτικό από όλα τα εξώφυλλα της μπάντας. Το κοριτσάκι σε πρώτο πλάνο, με φόντο το δυστοπικό τοπίο που θαρρώ είναι αυτό που αναφέρεται στα τελευταία λόγια του Warrel στη τελευταία στροφή, στο φινάλε του δίσκου. Είχαν τυπωθεί και μπλουζάκια για την εμφάνισή τους στη χώρα μας τότε με αυτή την εικόνα μπροστά και τις 2 ημερομηνίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στην πλάτη. Εκείνη ήταν πραγματικά μεγαλειώδης εμφάνιση!
Ο ήχος και η παραγωγή είναι ένας κανονικός οδοστρωτήρας, με μια Century Media να προσπαθεί να διορθώσει το λάθος που είχε κάνει στον προηγούμενο δίσκο με την απαράδεκτη και άδικη μεταχείριση προς τους NEVERMORE και με τον Andy Sneap στη θέση του παραγωγού να αναλαμβάνει και να φέρνει την αποστολή εις πέρας, όπως και στο παρελθόν, με μεγάλη επιτυχία και με αξιοζήλευτο αποτέλεσμα.
Στη σύνθεση της μπάντας, που εδώ ήταν 5μελής, βρίσκουμε και την συμπαθέστατη φιγούρα του κιθαρίστα Steve Smyth, ο οποίος έδεσε υπέροχα με τον Jeff δημιουργώντας ένα τρομερό δίδυμο.
Οι στίχοι του Warrel είναι όπως πάντα ευφυέστατοι και κοφτεροί, μιλώντας για τα αγαπημένα του ζητήματα όπως τις κατεστραμμένες ανθρώπινες σχέσεις, την προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης που τόσο πολύ σιχαίνονταν, τις πάσης φύσεως πλύσεις εγκεφάλου και υποδούλωσης που προέρχονται από τις θρησκείες και τους θεούς του κόσμου και φυσικά, ίσως το αποκορύφωμα της στιχουργικής του έμπνευσης, την εξέλιξη της τεχνολογικής νοημοσύνης που μελλοντικά θα κατακτήσει το ανθρώπινο γένος, κάτι το οποίο ίσως και σιγά σιγά να γίνεται πραγματικότητα. Μιλάω φυσικά για το “Sentient 6”, που στην ουσία είναι το κλείσιμο της ιστορίας που ξεκίνησε με το “The learning” στο “Politics Of Ecstasy”, και αναφέρεται σε ένα ρομπότ το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά για να υπηρετεί τον άνθρωπο, αποκτώντας σταδιακά συνείδηση και αισθήματα και φτάνοντας στο σημείο να θέλει να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Προφητικό; Ας ελπίσουμε πως όχι…
Τεχνικά το συγκρότημα γαζώνει και πυροβολεί ασταμάτητα, με θανατηφόρα τύμπανα από τον ημίθεο Van Williams, ένα σκασμό τρομερών riffs αλλά και πολύπλοκα solos από τις δύο κιθάρες και φυσικά έναν Warrel να τον πιείς στο ποτήρι, οι τσιρίδες στο θεό έχουν σχεδόν εξαφανιστεί αλλά έχουν δώσει την θέση τους σε μια επιβλητική ερμηνεία, η φυσική κατάσταση και τα προβλήματα υγείας του Dane τον υποχρέωσαν να φέρει στα μέτρα του τον τρόπο που τραγουδάει, με το αποτέλεσμα να είναι αυτό ακριβώς που αρμόζει στον δίσκο.
Οι εντάσεις εντός της μπάντας είχαν αρχίσει να γίνονται γνωστές, με το συγκρότημα να έχει χωριστεί σε δύο “στρατόπεδα”, περιττό να αναφέρουμε ποιος ήταν με ποιον. Μια προσωρινή παύση για να κυκλοφορήσει ο Warrel και ο Jeff τους προσωπικούς τους δίσκους ήταν απλά η αρχή του τέλους, παρόλο που κανείς μας δεν ήθελε να το πιστέψει, ωστόσο το “This Godless Endeavour” ήταν αδιαμφισβήτητα ακόμα ένα υπέρλαμπρο διαμάντι στην κοσμηματοθήκη των NEVERMORE.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι κάτι άλλο, όταν κοιτάζοντας το track list παθαίνεις ζαβλαμά. Αν αναρωτιέσαι τι ακριβώς είναι ο ζαβλαμάς, δεν έχεις παρά να βάλεις τον δίσκο να παίξει, δυνατά. Αυτό που θα αισθάνεσαι καθ’όλη τη διάρκεια της ακρόασης, είναι ο ζαβλαμάς. Έτσι απλά. Ενδεικτικά, μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της μπάντας, τώρα κανονικά θα έπρεπε να αναφέρω συγκεκριμένα κομμάτια αλλά σιγά μην μπορώ να διαλέξω τι θα έβαζα και τι θα άφηνα απ’έξω! Ακόμα και αυτά που παίζουν τον ρόλο του filler, χαχαχαχαχα τι λέω δεν υπάρχει filler εδώ μέσα!
Ωστόσο αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιο με ένα φανταστικό πιστόλι στον κρόταφο, αυτό θα ήταν ξεκάθαρα το ομώνυμο τραγούδι. Έχω πει στο παρελθόν ότι είναι συμπυκνωμένη όλη η ουσία των NEVERMORE σε αυτό το κομμάτι.
Εισαγωγή; Ανατριχίλα.
Main riff; Ξεκάθαρα μέσα στα 3 καλύτερα που έχει σκαρώσει ο Jeff.
Τύμπανα; Σεμινάριο από την αρχή ως το τέλος.
Solo; Εντάξει, εκεί χάνεται πραγματικά το τόπι, απόλυτη δικαίωση σε όλους εμάς που λέμε ότι το heavy metal είναι κλασική μουσική με distortion.
Ερμηνεία Warrel; Αβίαστα παρελαύνουν όλες οι περσόνες του μακαρίτη δίνοντας ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ.
Στίχοι; Το κατά Dane Ευαγγέλιο, υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να το δώσω αυτούσιο, αλλά ας σταθούμε στα εδάφια που λέει
“Our organic equation has shown its flaw,
Can we agree to disagree on the concept of God?”
και φυσικά ίσως την αγαπημένη μου στιγμή σε ολόκληρη την ιστορία των NEVERMORE,
“We contemplate oblivion
As we resonate our dissonance
In godless, random interpretation
The universe still expands
Mankind still can’t understand
How to define you
So hide your face
And watch us exterminate ourselves over you
Welcome to the end, my friend
The sky has opened…”
Ειλικρινά αν δεν νιώσεις δέος ακούγοντάς το, ψάξου, κάτι δεν πάει καλά με τα human parts σου…
Εν κατακλείδι, το “This Godless Endeavour” είναι ο τελευταίος μεγάλος δίσκος των NEVERMORE, μιας και το επόμενο ήταν αισθητά κατώτερο και βεβιασμένο. Ό,τι και να γίνει στο μέλλον με την επαναδραστηριοποίηση Jeff και Van, που είμαι απολύτως βέβαιος πως θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν, αλλιώς δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να ξυπνήσουν κάτι πεθαμένο, δεν νομίζω να μπορέσουν ποτέ να ξεπεράσουν αυτό το μεγαλείο. Βέβαια ποτέ μην λες ποτέ, όμως εγώ προσωπικά θα κρατήσω αυτή την ανάμνηση εκείνου του καλοκαιριού, περιμένοντας εναγωνίως την κυκλοφορία του δίσκου, τόσο πολύ που με κάποιο μαγικό τρόπο είχε πέσει στα χέρια μου μια ανεπίσημη αντεγραμμένη κόπια ενός promo CD, με τους μισούς τίτλους τραγουδιών να μην είναι καν αποφασισμένοι ακόμα, και με την φωνή του Warrel μέσα στα κομμάτια να λέει σε σημεία ότι ακούμε τον καινούριο δίσκο των NEVERMORE που θα κυκλοφορήσει σύντομα από την Century Media, προφανώς για θέματα προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων. Φαντάσου, είχα μάθει όλα τα κομμάτια απ’ έξω και ανακατωτά, και όταν επιτέλους πήρα το digipack στα χέρια μου, ήταν σαν να τα άκουγα για πρώτη φορά. Διάβολε, και προχθές που το άκουγα, πάλι σαν να ήταν η πρώτη μου φορά αισθάνθηκα…
ΥΓ: Τελείωσα το άρθρο, το οποίο στον λόγο μου συνετάχθη ανάμεσα σε δουλειές και small breaks μεταξύ αυτών, και αλήθεια αν γινόταν είχα άλλα τόσα να γράψω… Ζητώ συγγνώμη για τον οπαδικό παροξυσμό, αλλά τώρα θα με μάθεις; Αυτός είμαι.
“I am the bringer of the end,
fear me,
I am the beast that is technology”
Μίμης Καναβιτσάδος
