a
Οι Δανοί έγιναν κάπως γνωστοί στη χώρα μας όταν κυκλοφόρησαν το “Roots to eternity” το 1999, έναν πολύ δυνατό power metal δίσκο, σε μια εποχή που το είδος δεν άνθιζε. Στην πορεία που ακολούθησε και πλέον μετρά 7 στούντιο κυκλοφορίες σε μια εικοσαετία, δεν κατάφεραν να φτάσουν τις προσδοκίες που δημιούργησαν τότε, αλλά σίγουρα μπόρεσαν να επιβιώσουν δίχως να έχουν προδώσει το ύφος τους. Μετά από ένα μυθιστόρημα που έγραψε ο τραγουδιστής τους Lars Larsen, από τα ιδρυτικά τους μέλη, οι MANTICORA το μετατρέπουν σε concept για να γράψουν τον νέο τους δίσκο.
Από το ντεμπούτο τους μέχρι σήμερα, σχεδόν σε κάθε τους απόπειρα, συνεργάστηκαν με τον πασίγνωστο συντοπίτη τους, Jacob Hansen (VOLBEAT, AMARANTHE, PRIMAL FEAR, UDO, EPICA κ.ά.), κάτι που συμβαίνει και στο ενδιαφέρον “To kill to live to kill”. Ένα άλμπουμ δεν μπορώ να πω ότι με ενδιέφερε να ακούσω, αλλά που έχει αρκετά σημεία που αξίζουν αναφοράς. Ο χαρακτήρας των MANTICORA έχει την ταχύτητα και τον ενθουσιασμό που θυμόμουν από τα πρώτα τους βήματα, όμως έχει γίνει πιο αδρύς, επιθετικός και σίγουρα πιο σκληρός.
Υπάρχουν έκδηλες οι επιρροές από κλασικά σχήματα του power/thrash ιδιώματος, αλλά οι Δανοί δεν περιορίζονται σε αντιγραφές. Μετά από τόσα χρόνια και τόσες κυκλοφορίες, καταφέρνουν να διαφοροποιηθούν, έχοντας αρκετό εύρος στις συνθέσεις τους. Αυτό που επίσης έχουν, είναι μεγάλες διάρκειας τραγούδια, κάτι που θα προτιμούσα να απουσίαζε. Με 68 λεπτά μουσικής σε 11 τραγούδια (το ένα από τα οποία, είναι μόλις 2.43 λεπτά σε διάρκεια) καταλαβαίνετε τι εννοώ. Βέβαια, εξιστορούν μια ολόκληρη νουβέλα κι εύκολα μπορούν να γίνουν πιο θεατρικά, πιο μακροσκελή. Είναι από τα στοιχεία που με κούρασαν, αφού ο ήχος τους είναι εξαιρετικά ογκώδης.
Στα θετικά όμως, είναι η εξέλιξη της φωνής του Lars Larsen, που έχει γίνει πιο ιδιαίτερη, θεατρική με έντονη μελαγχολία. Μόνο με τον Ritchie Krenmaier (των Αυστριακών STIGMATA – STIGMATA IV – STYGMA IV τους οποίους αν δεν γνωρίζετε πρέπει να τους αναζητήσετε) μπορώ να την συγκρίνω κι αυτό είναι κομπλιμέντο, αν και η προσέγγισή του στον Hansi Kursch δεν περνά απαρατήρητη. Τραγούδια που είναι σκληρά, γρήγορα και αρκετά σκοτεινά έχουν ανάγκη μιας ιδιαίτερης χροιάς κι ο Larsen καταφέρνει να προσθέσει ακριβώς αυτό. Βέβαια, καταννοώ πως είναι άκρως υποκειμενικό.
Από τις συνθέσεις που ξεχώρισα ήταν το “Through the eyes of a killer” με τα καταιγιστικά του ριφ, όπως και το “Katana – awaiting the lunacy”. Η κιθαριστική δουλειά ξεχωρίζει για την ποιότητα και την ευρηματικότητά της σε όλο τον δίσκο. Μαζί με την καθοριστική συμβολή του γνωστού μας Lawrence Dinamarca (NIGHTRAGE) στα τύμπανα, είναι τα δυο χαρακτηριστικά που ξεχώρισα στο “To kill to live to kill”. Πάντως στο χώρο του power metal, δεν έχουμε ακούσει κάτι καλύτερο φέτος και τελειώνει ο Αύγουστος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και αριστούργημα.
7 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
