Σκεφτείτε να είχατε κάποια υπεύθυνη θέση σε μια εταιρία η οποία, χρόνο με το χρόνο πήγαινε όλο και καλύτερα. Σ’ αυτήν λοιπόν είχες κάποιους συνεργάτες και συγκεκριμένα ο ένας από αυτούς σε είχε βάλει στην δουλειά. Μέσα στο μυαλό σου είχες τρομερές ιδέες να επεκτείνεις τις δραστηριότητες της εταιρίας αλλά έβλεπες ότι οι ικανότητες των συνεργατών σου δεν όταν αυτές που θα σου επέτρεπαν να κάνεις αυτά που θες και αντιθέτως δεν έχουν την διάθεση να προοδεύσουν, αλλά έχουν επαναπαυτεί σε μια συγκεκριμένη κατάσταση.
Θα σκεφτόσασταν να κρατήσετε τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ακόμα και αν σας πηγαίνουν πίσω στην ζωή ή θα επιλέγατε να χωρίσετε τους επαγγελματικούς σας δρόμους και να συνεργαστείτε με καινούργια άτομα τα οποία μπορούν να κάνουν την δουλειά όπως την θέλετε;
Όσο κι αν μας αρέσει να κοιτάμε την μουσική από μια ρομαντική πλευρά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα συγκρότημα, είναι μια συνεργασία ανθρώπων και αν δεν υπάρχουν τα κατάλληλα άτομα, πολλές φορές δεν μπορείς να αναπτυχτείς και να φτάσεις στο υψηλό επίπεδο που θες. Όλα τα μεγάλα συγκροτήματα είχαν μια συγκεκριμένη μαγική σύνθεση που έβγαλε τα περισσότερα διαμάντια μουσικά. Είναι σαν να λες ότι ο Mustaine έπρεπε να μείνει με τους ίδιους συνεργάτες τόσο καιρό και να μην φτάσουμε ποτέ στην εκπληκτική σύνθεση που έγραψε ύμνους από το “Rust in Peace” και μετά.
Έτσι λοιπόν ο Tolkki για άλλη μια φορά θα παίξει το ρόλο του κακού και θα χωρίσει τους δρόμους του με τον Ikonen αλλά και με τον επί μια δεκαετία σύντροφο του στην μπάντα Lassila, ο οποίος τον έφερε και στο συγκρότημα. Ο Tolkki θα σπάσει την αυστηρή φινλανδική σύνθεση της μπάντας και θα προστεθούν στο γκρουπ, ο Σουηδός Jens Johansson στα πλήκτρα, γνωστός για την δουλειά του με τον Malmsteen και ο εκπληκτικός ντράμερ Jorg Michael, ο οποίος έχει παίξει με όσα γκρουπ θα παίζαμε εμείς σε δέκα ζωές!
Το single, “Father Time” μας προετοιμάζει για κάτι πραγματικά σπουδαίο. 22 Απριλίου του 1996. το “Episode” είναι στα χέρια μας. Το πέμπτο επεισόδιο τον STRATS βούλωσε τα στόματα όλων των επικριτών τους. Βαριά, δυναμική παραγωγή, τα riffs να είναι πρώτη φορά τόσο heavy και μια μπάντα να σπέρνει φωτιές. Στην Ιαπωνία μπήκε στο top 20, ενώ για πρώτη φορά οι συμπατριώτες τους, έστειλαν την μπάντα στα charts της χώρας της στο νούμερο 21 κι έμεινε ψηλά για 6 εβδομάδες.
Το άλμπουμ έβγαλε πολλά κλασικά κομμάτια που οι οπαδοί τους τα ζητάνε σε κάθε live. Εδώ ψάχνεις της μέτριες στιγμές με το κιάλι. Τα πιο γρήγορα και speed κομμάτια δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο την σωστή επιλογή του Tolkki να αλλάξει την σύνθεση της μπάντας. Θα μπορούσαν να παίξουν αλλιώς ένα “Speed of Light”, ένα “Father Time” ή ένα “Stratosphere”; Δεν το νομίζω. Άλλα εκπληκτικά κομμάτια του άλμπουμ είναι τα “Will the Sun Rise?”, “Tomorrow”, τα επικά “Babylon”, “Eternity” (που έχει και κάτι λίγο από το γνωστό riff του “Kashmir”), “Night Time Eclipse” και η μπαλάντα “Forever” που θα παίζεται εσαεί σε κάθε live της μπάντας. Εδώ υπάρχει για πρώτη φορά και σύνθεση από άλλο μέλος της μπάντας. Το “Uncertainty” το οποίο έγραψε ο Kotipelto, ο οποίος ευθύνεται περίπου κατά 70% για το στιχουργικό μέρος του άλμπουμ, οι στίχοι του οποίου ταιριάζουν πολύ στον τρόπο που έγραφε τόσα χρόνια ο Tolkki. Στο γνωστό συναισθηματικό και εσωτερικό ύφος που γεννούσε προβληματισμούς για την ζωή και τις προσωπικές στιγμές του ανθρώπου. Για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν την Sibelius String Orchestra (20 ατόμων) και την Sibelius Choir (40 ατόμων), για της ανάγκες του άλμπουμ, κάνοντας τον ήχο τους ακόμα πιο πλούσιο.
Η μπάντα δεν έχασε χρόνο, βγήκε κατευθείαν πάλι στο δρόμο κι έδειχναν live καλύτεροι από ποτέ. Τον Ιούλιο του ιδίου χρόνου, βγήκε σε single το “Will the Sun Rise” με πολλά bonus live κομμάτια τα οποία έδειχναν το επίπεδο που είχε φτάσει στις live εμφανίσεις της η μπάντα.
Ο Tolkki όμως βρισκόταν σε μουσικό οίστρο και ήταν εμφανές. Χωρίς διάλλειμα η μπάντα ξαναμπήκε στο στούντιο και δούλεψε από τον Οκτώβριο του 1996 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1997 για το άλμπουμ που έμελλε να γίνει το σήμα κατατεθέν της μπάντας ακόμα και σήμερα. Το όνομα αυτού “Visions”. 21 Μαρτίου του 1997, το single του “Black Diamond” μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό. 28 Απριλίου το “Visions” σκάει σαν βόμβα μεγατόνων και όλοι πια μιλούσαν για μια από τις μεγαλύτερες μπάντες του ευρωπαϊκού power metal. Με συνοπτικές διαδικασίες έφτασε στο νούμερο 4 στα φινλανδικά charts και παρέμεινε σε αυτά 23 εβδομάδες (σχεδόν 6 μήνες!). To “Visions” είναι ένα άλμπουμ που πρέπει να έχει κάθε μεταλλάς που σέβεται τον εαυτό του. Δεν είναι τυχαίο ότι στο βιβλίο του γερμανικού ROCK HARD για τα 500 καλύτερα rock και metal άλμπουμ όλων των εποχών μπήκε στην θέση 297, το 2005. Εύκολα ότι καλύτερο κυκλοφόρησαν οι STRATS και το να αναφέρω κομμάτια από αυτό το άλμπουμ είναι πραγματικά ανούσιο. Άπλα κάντε στον εαυτό σας μια χάρη και βάλτε το στο συλλογή σας. Το “Visions” είναι το μαύρο διαμάντι στην δισκογραφία των STRATS και το να μιλάς για ένα άλμπουμ το οποίο είναι απλά τέλειο, χάνει την ουσία του από ένα σημείο και μετά.
Τον Ιούνιο κυκλοφόρησε άλλο ένα single για το “Kiss of Judas” και η περιοδεία που ακολούθησε ήταν η μεγαλύτερη που έκαναν ποτέ οι STRATS μιας και τους έφτασε μέχρι και τη Νότια Αμερική! Αν και δεν είχαμε την τύχη να τους δούμε στην περιοδεία του “Episode”, πέρασαν από την χώρα μας γι’ αυτό το άλμπουμ και έδωσαν μια ιστορική συναυλία που ακόμα όσοι ήταν εκεί μιλούν γι’ αυτήν.
14/09/1997
Rodon Club
Πρέπει να είναι εύκολα από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει στην ζωή μου. Η μπάντα απλά έσπερνε τον πανικό επί σκηνής. Ο συναυλιακός χώρος έβραζε, μιας και το live είχε γίνει από πολύ νωρίς sold out. Τι να πρωτοθυμηθώ, δεν ξέρω. Το κοινό που ούρλιαζε σαν να μην υπάρχει αύριο; Την επιβλητική μορφή του Tolkki πάνω στην σκηνή; Τα τύμπανα του Jorg Michael που έκαναν το δάπεδο να τρέμει; Τα κεριά πάνω στην σκηνή στην εκτέλεση του “Forever”; Ότι μετά η μπάντα έκατσε μαζί με το κοινό πάνω από μια ώρα μέσα στο χώρο του live; Ότι και να πω θα είναι λίγο για εκείνη την ημέρα. Το setlist για την ιστορία ήταν αυτό.
1. Forever Free
2. The Kiss of Judas
3. Father Time
4. Distant Skies
5. Season of Change
6. Speed of Light
7. Twilight Symphony
8. Visions (Southern Cross)
9. Uncertainty
10. Legions
11. Will the Sun Rise?
Encore:
12. Forever
13. Black Diamond
14. Against the Wind
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ένα λάθος που έκαναν οι STRATS. Η συγκεκριμένη συναυλία ηχογραφήθηκε ζωντανά (μαζί με άλλη μια στην Ιταλία) και αποτέλεσε το live άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1998 με τον τίτλο “Live in Europe”. Το άλμπουμ είναι πραγματικά ένα πολύ καλό live άλμπουμ το οποίο είχε όλη την ατμόσφαιρα που έβγαζε το γκρουπ απλόχερα πάνω στην σκηνή. Το 80% του άλμπουμ είναι από κομμάτια που ηχογραφήθηκαν στην Ελλάδα και το άλλο 20% στην Ιταλία. Το λάθος όμως ήταν ακριβώς αυτό. Πραγματικά πιστεύω ότι τα στοχοποιημένα live έχουν μεγαλύτερη επιτυχία. Αυτά δηλαδή που γυρίζονται σε μια συγκεκριμένη χώρα και όχι σε μια ήπειρο. Δεν θέλω να φανώ Ελληνάρας, αλλά νομίζω ότι οι STRATS έχασαν την ευκαιρία να πουλήσει το άλμπουμ σαν ζεστά ψωμάκια και να δημιουργήσει έναν αιώνιο δεσμό με το ελληνικό κοινό. Βρέθηκε όμως μια άλλη πιο έξυπνη μπάντα με το όνομα ICED EARTH που άρπαξε την ευκαιρία και έκανε το “Alive in Athens”. Κρίμα πάντως, γιατί αυτό το πολύ καλό live άλμπουμ παραμένει ξεχασμένο στον κατάλογο της μπάντας και ποτέ δεν τράβηξε όσο θα έπρεπε την προσοχή του κοινού.
Τον ίδιο μήνα και συγκεκριμένα στις 10 Ιουνίου του 1998, στο Tavastia Club του Ελσίνκι της Φινλανδίας, έδωσαν μια συναυλία-party, για να γιορτάσουν ότι το “Visions” κατάφερε να τους χαρίσει το πρώτο χρυσό δίσκο στην χώρα τους. Η μπάντα ήταν πλέον στο καλύτερο σημείο της καριέρας της. Ήταν όμως όλο αυτό αρκετό για να ησυχάσει η μελαγχολική και δυσνόητη προσωπικότητα του Tolkki; Η συνέχεια στο επόμενο μέρος.
Γιώργος Καραγιάννης
Διαβάστε τα προηγούμενα τρία μέρη:
