a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Mental funeral” – AUTOPSY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Peaceville
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Paul “Hammy” Halmshaw
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, drums – Chris Reifert
Κιθάρες, φωνητικά – Danny Coralles
Κιθάρες, φωνητικά – Eric Cutler
Μπάσο – Steve Cutler
Μεταφερόμαστε στο Oakland της πολιτείας της California, στα 1991. Εκεί, οι άρχοντες του τάφου, και θρύλοι του ιδιώματος AUTOPSY, μετά τον όλεθρο του “Severed survival” (1989) (το οποίο έχει αναλυθεί σε αυτές εδώ τις ηλεκτρονικές σελίδες, από τον έτερο Καππαδόκη Άγγελο Κατσούρα), σχεδιάζουν χωρίς δισταγμό το επόμενο τους χτύπημα. Ενδιάμεσα, θα κερδίσουν χρόνο, κυκλοφορώντας το EP “Retribution for the dead” το Φλεβάρη του 1991. Ένα φοβερό EP, το οποίο εκτός από τον φερώνυμο ύμνο, περιέχει και τα “Destined to fester”/”In the grip of winter”. Το δισκογραφικό ντεμπούτο του μπασίστα Steve Cutler (και αδερφού του κιθαρίστα Eric Cutler), αντικαθιστώντας τον πολύ Steve DiGiorgio, στέφεται με επιτυχία. Έτσι, χωρίς πίεση, οι AUTOPSY μπαίνουν, με παραγωγό το αφεντικό της Peaceville Records, Paul “Hammy” Halmshaw, στα Different Fur S.F. studios εντός 6 ημερών, ηχογραφώντας το προσωπικό αγαπημένο μου τους άλμπουμ, και ένα από τα τελειότερα δείγματα του είδους. Στις 22 Απριλίου 1991, αυτό το άλμπουμ βλέπει το φως της ημέρας: το διαμάντι που ακούει στο όνομα “Mental funeral”.
Οπτικά, το άλμπουμ είναι για μένα, μια κλάση πάνω από το “Severed survival”, μια και εκείνο είτε με τη σκηνή – φόρο τιμής στο “Hellraiser”, είτε με τους γιατρούς που πάνε να σου κάνουν οποιαδήποτε επέμβαση περάσει από το μυαλό σου, αφορά κάτι που μπορείς έστω χοντρικά να προσδιορίσεις, και σαν εικόνα και σαν απειλή. Το “Mental funeral” από την άλλη…ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; Όσα χρόνια το λιώνω, όποτε κοιτάζω το εξώφυλλο του, ΤΡΟΜΑΖΩ. Δεν ξέρω τι είναι αυτό, δεν ξέρω γιατί τα μάτια αυτού του άμορφου όντος έχουν καρφωθεί πάνω μου, δεν έχω ιδέα τι σκοπό έχει για μένα, το μόνο που ξέρω, είναι ότι με ανατριχιάζει, πατώντας στους πλέον αρχέγονους φόβους του ανθρώπου. Το άγνωστο, το απροσδιόριστο, το βαθιά απειλητικό και επικίνδυνο, και κυρίως, κάτι το οποίο ζέχνει θάνατο και ανοιχτά φέρετρα από 100 μέτρα.
Πατάς και το play….η δυάδα “Twisted mass of burnt decay”/”In the grip of winter” δίνουν το τόνο για όλο το δίσκο. Υποχθόνιο, σάπιο, τρομακτικό, βορβορώδες φωνητικά death metal με αργόσυρτα SABBATH-ικά σημεία (καλή ώρα, η riff-άρα του “In the grip of winter”) να εναλλάσσονται με SLAYER-ικές ωστικές λεπίδες (τις αποκαλούμε riffs για χάρη της συζήτησης), προκειμένου να διαλύσουν κάθε οστό του σβέρκου! Το “Torn from the womb” όπως και το “Slaughterday” φανερώνουν πέραν πάσης αμφιβολίας, με την πιο mid-tempo φύση τους γιατί πάνω στους AUTOPSY του ντεμπούτου και αυτού εδώ του άλμπουμ, δομήθηκε το Σουηδικό death metal ύφος (ρωτήστε τους DISMEMBER, που μέχρι και κομμάτι που λέγεται “Autopsy” έγραψαν, ως φόρο τιμής στους πρώιμους ήρωες τους).
Το δε “Dead” αποτελεί ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που σβήνουν τη πλάση σε 10 λέξεις “DEAD…STIFF AND COLD…IN YOUR BOX…TO DECAY…DEAAAAAAAAAAAD”. Γιατί death metal, δε σημαίνει μόνο υπερταχύτητες, σημαίνει ΨΟΦΟΣ! Πρέπει κάτι θανατερό να σε πιάνει στα χέρια του, και να σε παίρνει από αυτό το κόσμο, για πάντα. Και αυτό το κομμάτι, διάολε, το καταφέρνει στο μέγιστο βαθμό, με έναν Reifert να σου κόβει το αίμα, και τους Cutler/Coralles να κεντάνε riff-άρες από άλλο κόσμο, τόσο εθιστικές και δυσοίωνες, βγαλμένες από πέρα από το τάφο! Οι τσίτες ανεβαίνουν στο ντουέτο των “Robbing the grave”/”Hole in the head”, με κάθε χτύπημα του Reifert να είναι καρφί στο φέρετρο κάθε αμφισβητία της αξίας τους, τα δε doom-oειδή riffs να σέρνονται σαν κάτι άμορφο και απειλητικό, προκαλώντας ένα απίστευτα όμορφο σφίξιμο στη καρδιά του ακροατή.
Το ήδη γνωστό από το “Retribution for the dead”, “Destined to fester”, εδώ, ακούγεται πιο βορβορώδες, πιο απειλητικό, με τα τύμπανα να ακούγονται πιο θανατερά από ποτέ άλλοτε! Ειδικά αυτή η εισαγωγική μελωδία θα αποτελέσει επιρροή/σημείο αναφοράς για πολλές doom/death μπάντες, όπως είναι φυσικά και οι πρώιμοι PARADISE LOST. Επίσης, αποτελεί ένα από τα κομμάτια όπου το μπάσο αναπνέει και ακούγεται τόσο δυνατά στη παραγωγή, κολακευμένο εν τέλει από το συνολικό αποτέλεσμα, το οποίο είναι γενικά ψηλά στη μίξη, στα πρότυπα των BLACK SABBATH που τόσο λατρεύουν. Ένα κομμάτι – οδοστρωτήρας που μαζί με το μακελειό που λέγεται “Dark crusade” (και τον επίλογο “Mental funeral”), αναλαμβάνουν να κλείσουν μια και καλή το φέρετρο! Ζωή σε λόγου σας, άμωμοι εν οδώ αλληλούια και τα συναφή!
30 χρόνια μετά, το “Mental funeral” ακούγεται πιο φρέσκο και πιο σύγχρονο από ποτέ. Προκαλεί αυθεντικό, αρχέγονο τρόμο, στέκει αγέρωχο ως ορισμός του ατόφιου και σάπιου death metal. Εδώ και χρόνια, δίνει έμπνευση σε μπάντες να σχηματιστούν με κάθε του riff, έχει στρατιές οπαδών του είδους που πίνουν νερό στο όνομα του, και ο εν γένει αντίκτυπος των AUTOPSY αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο στα πλαίσια του είδους. Η πορεία τους θα έχει και άλλα καλά και άσχημα, ωστόσο αυτά χρειάζονται δικό τους κείμενο για να αναλυθούν πλήρως. Μέχρι τότε, βάζουμε ξανά αυτό το αριστούργημα σήψης και παράνοιας, και απολαμβάνουμε!
Did you know that?
– Ο δίσκος έχει επανεκδοθεί πολλές φορές, λόγω κλασσικότητας και επιδραστικότητας. Μια επανέκδοση του, είναι με το EP “Retribution for the dead” ως bonus υλικό. Εξέχουσα θέση, ωστόσο, ανάμεσα στις επανακυκλοφορίες του, κατέχει η επετειακή έκδοση για τα 20 χρόνια με bonus DVD, το οποίο περιέχει μια ολόκληρη συναυλία από τη περιοδεία προώθησης του δίσκου (φανταστείτε τι συμβαίνει εκεί μέσα!). Το πακέτο συμπληρώνουν οι σημειώσεις/παρατηρήσεις της ίδιας της μπάντας, από εκείνη την εποχή. Χορταστικό, κατ’ ελάχιστον!
– Ο Halmshaw θα συμμετάσχει και στα δεύτερα φωνητικά στο δίσκο, ανάμεσα σε άλλους φίλους και γνωστούς της μπάντας, αρκετοί από τους οποίους, κάνανε δεύτερα φωνητικά και στο “Retribution for the dead”.
– Στη πρώτη έκδοση του, το βινύλιο ήταν πράσινο. Ταιριαστό θα έλεγε κανείς, με το κλίμα σαπίλας του δίσκου!
Γιάννης Σαββίδης
