Οι Φινλανδοί funeral doomsters SHAPE OF DESPAIR, κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες, το 5ο κατά σειρά άλμπουμ τους, με τίτλο “Return to the void”, εφτά ολόκληρα χρόνια μετά το πολύ καλό “Monotony fields”. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα έλεγε κανείς, από μια μπάντα που μόνο ποιοτικές κυκλοφορίες έχει να επιδείξει μέχρι σήμερα.
Στο καινούριο μουσικό πόνημα (όνομα και πράγμα) των Φιλανδών, η ποιότητα καταρχάς εξακολουθεί να παραμένει υψηλή. Έξι τραγούδια συνολικής διάρκειας περίπου εξήντα λεπτών, πλημμυρισμένα με αργόσυρτες μελωδίες και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Φυσικά ακούμε μόνο down tempo ταχύτητες καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, εξυπηρετώντας τα μέγιστα το πεσιμιστικό feeling της μουσικής τους. Η lead του Jarno Salomaa (ex-CLOUDS) δε σταματά να σολάρει αργά και σταθερά ενώ τα πλήκτρα του πλουτίζουν σε ηχόχρωμα τον δίσκο. Τα φωνητικά του Henri Koivula, κυρίως τα brutal είναι αψεγάδιαστα. Η στεντόρεια φωνή του γεμίζει αβίαστα με όγκο τον ήχο, ενώ και τα καθαρά είναι υψηλού επιπέδου. Εκεί βέβαια κλέβει τη παράσταση η Natalie Koskinen με τα αιθέρια φωνητικά της. Στα τραγούδια που εναλλάσσονται οι φωνές τους, όπως για παράδειγμα στο “Reflection in slow time”, πραγματικά μαγεύεσαι. Τα κομμάτια ενώ είναι προτιμότερο να ακουστούν σαν συνέχεια, στέκονται και σα μονάδες, αφού το καθένα είναι σαν μια μικρή αφήγηση μιας ιστορίας. Σίγουρα ξεχωρίζω από τον δίσκο το “Forfeit”, στο οποίο η μπάντα παραδίδει τη ψυχή της, ενώ οι επιρροές ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ, εποχής “Brave murder day”, σε πιο down tempo riffing, είναι εμφανείς. Από κοντά το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου, καθώς και το προαναφερθέν “Reflection in slow time”.
Το “Return to the void”, σταδιακά με μάγεψε και με συνεπήρε (χρειάστηκαν 3-4 ακροάσεις) και σίγουρα πρόκειται για την καλύτερη κυκλοφορία του πρώτου διμήνου του 2022, από αυτά που έχω ακούσει μέχρι στιγμής. Οι SHAPE OF DESPAIR έγραψαν ακόμα ένα δίσκο, που επιτυχαίνει το σκοπό του, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να σε ταξιδέψει σε σκοτεινά δάση, γεμάτα πόνο και απελπισία. Η επιτομή του funeral doom δηλαδή.
8,5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
