“We are gonna show you how the big boys do it”…αυτή η φράση του Gene Simmons μου ήρθε στο νου ακούγοντας τη νέα δουλειά του Jizzy Pearl αφού ειλικρινά δείχνει στη νεότερη γενιά εκεί έξω πως πρέπει να παίζεται αλλά και να ακούγεται το πραγματικό hard rock. Η αλήθεια είναι ότι και μόνο που βλέπεις στο εξώφυλλο το όνομα LOVE/HATE προδιατίθεσαι θετικά αφού σου «σκάνε» συνειρμικά εικόνες από το MTV αλλά και την απίστευτη σκηνή του L.A. στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Η ουσία όμως δεν θα πρέπει να εντοπίζεται σε μία στείρα ρετρολαγνεία αλλά στα κομμάτια αυτά καθ’ αυτά. Και ο Jizzy Pearl το γνωρίζει πολύ καλά αυτό…
Το ”Hell, CA” είναι ένα εξαιρετικό δείγμα ακραιφνούς hard rock ήχου το οποίο αν μου λέγατε ότι ήταν να κυκλοφορήσει μετά το “Blackout in the red room” ή το “Wasted in America”, δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση και θα συμφωνούσα αμέσως. Η φωνή του Jizzy είναι αναλλοίωτη, η ενέργεια είναι διαρκώς παρούσα -όπως άλλωστε και το σωστό attitude- και η sleazy αισθητική βγάζει μάτια! Ακούγοντας το δίσκο νομίζεις ότι βρίσκεσαι κάπου στο Whisky A Go-Go ή στο Troubadour αφού είναι διάχυτη μία live ατμόσφαιρα με τη μπάντα να τζαμάρει περισσότερο παρά να προσέχει αν κάνει λάθη ή όχι στο studio. Με άλλα λόγια, έτσι πρέπει να παίζεται το ορθόδοξο, βρώμικο rock n’ roll. Και όχι μόνο αυτό. Ο ήχος που βγαίνει από τα ηχεία είναι «ζεστός» και διόλου πλαστικός γεγονός που μας χαροποιεί ιδιαίτερα καθώς είναι δεδομένη η απέχθεια μας στην επίπεδη, πλαστικοποιημένη προσέγγιση στην παραγωγή. Βέβαια, η Golden Robot μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες δουλειές και έτσι ξέραμε τι να περιμένουμε…
Επίτηδες δεν αναφέρομαι σε τραγούδια (αν και το εναρκτήριο χτύπημα με το “One Hot Minute” σε ρίχνει κατευθείαν στο καναβάτσο) αφού ο Jizzy έχει γράψει έναν πραγματικά ολοκληρωμένο δίσκο με τραγούδια προορισμένα να ακουστούν στα clubs της Αμερικής και ελπίζουμε όχι μόνο. Κλείνοντας, θα έλεγα ότι το “Hell, CA” έχει αρκετά συγγενικά στοιχεία με την τελευταία δουλειά του Gilby Clarke…κυρίως όσον αφορά στην όλη αισθητική. Οπότε, αν σας άρεσε ο Gilby τότε στάνταρ θα γουστάρετε και το “Hell, CA”. Να υποθέσουμε ότι δύσκολα θα ξαναδούμε τον Jizzy στην Ελλάδα, ε; Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία όμως…
7,5 / 10
Σάκης Νίκας
