ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The art of rebellion” – SUICIDAL TENDENCIES
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1992
ΕΤΑΙΡΙΑ: Epic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Peter Collins
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Mike Muir – φωνητικά
Rob Trujillo – μπάσο
Rocky George – κιθάρα
Mike Clark – κιθάρα
Josh Freese – ντραμς (session)
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1992, σε μία εποχή που το thrash metal είχε αρχίσει να φθίνει. Οι SUICIDAL TENDENCIES, ποτέ δεν υπήρξαν ένα ακραιφνώς thrash metal σχήμα, αλλά είχαν αρκετά στοιχεία, συν το γεγονός ότι λίγο πριν την κυκλοφορία του “The art of rebellion”, είχαν πάρει μέρος στην περιοδεία-ονείρωξη, “Clash of the Titans”. Τα ξέρετε, τα έχουμε γράψει άπειρες φορές, όμως για να κατανοήσουμε ένα δίσκο, πρέπει να τον τοποθετήσουμε με ακρίβεια στον χωροχρόνο και στις συνθήκες που επικρατούσαν όταν ηχογραφήθηκε.
Οι ST, όπως τους λένε οι φίλοι τους, είχαν κυκλοφορήσει το “Lights… Camera… Revolution”, ένα άλμπουμ που είχε το “You can’t bring me down” να παίζει συνεχώς στο MTV, έγινε χρυσός στην Αμερική και είχε προταθεί μέχρι και για Grammy. Όχι άσχημα για ένα crossover σχήμα που τραγουδούσε για skate κλπ στην αρχή της καριέρας του. Η έλευση του Rob Trujillo (ναι, αυτού που πήγε αργότερα στους METALLICA), έφερε πολλά funk στοιχεία, ο Muir όμως, ήταν πάρα πολύ έξυπνος, φτιάχνοντας τους INFECTIOUS GROOVES, στους οποίους ενσωμάτωσε μεγάλο μέρος των επιρροών αυτών, κρατώντας τα απολύτως απαραίτητα στους SUICIDAL TENDENCIES.
Πριν από την περιοδεία “Clash of the Titans”, οι ST, είχαν περιοδεύσει ως support στους QUEENSRYCHE, για την περιοδεία του “Empire” και προφανέστατα, αυτό είχε να κάνει με την επιλογή του Peter Collins για την καρέκλα του παραγωγού στο “The art of rebellion”, ο οποίος είχε δουλέψει με τους ‘RYCHE στο “Empire” και το “Operation: mindcrime”. Στο μεταξύ, αποχώρησε ο ντράμερ τους, R.J. Herrera, τον οποίο αποφάσισαν να μην τον αντικαταστήσουν μόνιμα, αμέσως, και προσέλαβαν τον Josh Freese, που ήταν τότε στην αρχή της καριέρα τους, να κάνει την –εξαιρετική ομολογουμένως- δουλειά στο άλμπουμ. Για την ιστορία, ο Josh Freese, εκείνη την περίοδο έπαιζε στους VANDALS και συνεργάστηκε με τον Mike Muir και στο δεύτερο άλμπουμ των INFECTIOUS GROOVES, το “Sarsippius’ ark”, που βγήκε την ίδια χρονιά. Έκτοτε, υπήρξε ιδρυτικό μέλος των A PERFECT CIRCLE, ενώ έπαιξε πολλά χρόνια και στους NINE INCH NAILS, αλλά και με γκρουπ όπως οι GUNS N’ ROSES, EVANESCENCE, ROB ZOMBIE κτλ. Δεν το λες και άσχημα!
Η επιλογή να ξεκινήσουν με το “Can’t stop”, ήταν προφανής για το ξεκίνημα του άλμπουμ, αφού ανέκαθεν είχαν τέτοιου είδους τραγούδια, που ξεκινούσαν ήρεμα και στη συνέχεια ξεσπούσαν. Μην ξεχνάμε ότι το “You can’t bring me down”, ήταν κάτι τέτοιο και τους έφερε πολύ μεγάλη επιτυχία. Τους το δίνω όμως, ότι δεν το έκαναν video clip, ούτε το κυκλοφόρησαν ως single, κάτι που σημαίνει ότι δεν ήταν κάτι συνειδητό για να ακολουθήσουν την επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος.
Από την άλλη, τα single που κυκλοφόρησαν, είχαν έντονη τη μελωδία, δηλαδή το “Nobody hears” και το “I’ll hate you better”, ενώ το “Asleep at the wheel” είναι ένα πιο αργό, bluesy θα έλεγα σε σημεία, τραγούδι, με πολλές ακουστικές κιθάρες. Όμως, το τραγούδι που θα ήθελα να σταθώ, είναι το “Monopoly on sorrow”, ένα εθιστικό τραγούδι, που έχει τη φοβερή κλιμάκωση που έχουν τα τραγούδια των SUICIDAL TENDENCIES, ίσως και λίγη pop αισθητική και το έχω στα top-3 αγαπημένα μου τραγούδια από το σχήμα.
Συνολικά ο δίσκος, είναι η επιτομή του crossover, αφού περιέχει στοιχεία από άπειρα ιδιώματα, τοποθετημένα όμως στις σωστές αναλογίες, «τόσο-όσο» που λέμε, που το τελικό αποτέλεσμα, δεν είναι ένας ετερόκλητος αχταρμάς, αλλά κάτι ενιαίο και αυτοτελές. Συνδυάζει το punk/hardcore (“Gotta kill captain stupid”, “We call this mutha revenge”), με το thrash metal, το funk με ολίγη από pop, έχοντας έναν μπασίστα κατηγορίας ελίτ, που για μία ακόμη φορά έκανε μαγικά πράγματα, αλλά κι ένα από τα πιο υποτιμημένα κιθαριστικά δίδυμα στην σκληρή μουσική. Ειδικά ο Rocky George, παίζει τόσο τεχνικά και μελωδικά, όσο ελάχιστοι εκεί έξω. Θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε πολύ πιο σπουδαίο όνομα.
Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε το καταπληκτικό εξώφυλλο με τον Cyco Miko να φυλά τη Mona Lisa η οποία φλέγεται. Πραγματικά εξαιρετική σύλληψη και αποτύπωση. Όπως επίσης, δεν χρειάζεται να μιλήσουμε και για τους καυστικούς στίχους του δίσκου, για μία ακόμη φορά…
Did you know that:
– To “The art of rebellion”, είναι ο δίσκος των SUICIDAL TENDENCIES με την υψηλότερη θέση στο Billboard (#52), έγινε χρυσός, όπως και ο προκάτοχός του (μισό εκατομμύριο πωλήσεις), ενώ τα “Nobody hears” και “I’ll hate you better” είναι τα μοναδικά singles που πήγαν στο Top-40 του ραδιοφώνου.
Σάκης Φράγκος
