ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “In their darkened shrines” – NILE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Relapse Records
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Bob Moore
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Karl Sanders – κιθάρες, φωνητικά, μπάσο
Dallas Toler-Wade – κιθάρες, φωνητικά, μπάσο
Tony Laureano – τύμπανα
Το τρίτο άλμπουμ των Αμερικανών Tech/Deathsters NILE, κλείνει φέτος είκοσι ολόκληρα χρόνια ύπαρξης. Είκοσι χρόνια στη διάρκεια των οποίων διατηρεί κάποιες πρωτιές. Η μια είναι η διάρκειά του, όντας το μεγαλύτερο άλμπουμ της μπάντας. Η δεύτερη είναι η διάρκεια του ομώνυμου με τον δίσκο “In their darkened shrines”, του χωρισμένου σε τέσσερα μέρη εξαιρετικού τραγουδιού που κλείνει επικά το άλμπουμ. Η τρίτη, ότι είναι το μοναδικό τους άλμπουμ με τον Tony Laureano πίσω από τα τύμπανα.
Σε όλες τις δισκογραφίες όλων των συγκροτημάτων, πάντοτε λέμε ότι σε κάποιο σημείο, με κάποιο τους άλμπουμ, πιάσανε την δική τους κορυφή. Ένα άλμπουμ το οποίο θα πρότεινε κανείς σε κάποιον που θα ήθελε να ξεκινήσει να ασχολείται με την δισκογραφία ενός σχήματος. Είναι το “In their darkened shrines” το peak των NILE, τουλάχιστον μέχρι τώρα; Μάλλον ναι.
Αποτελεί έναν δίσκο-ορόσημο, ένα άλμπουμ game changer για ολόκληρο το είδος το οποίο υπηρετούν. Βαριές, σχεδόν βάναυσες, αδυσώπητες, αταλάντευτες σε στιλιστική απόδοση και ερμηνεία του δικού τους χαρακτηριστικού ήχου μελωδίες. Η μουσική τους είναι βουτηγμένη στο πικάντικο άρωμα του μυστικισμού της αρχαίας Αιγύπτου. Γεμάτο δραματική αίσθηση, με ατμοσφαιρικά break και φανταστικά riff. Είναι ένα αριστοτεχνικό μείγμα από σκοτεινά, περίεργα, συναρπαστικά, επικά και πολύ σχολαστικά δημιουργημένα τραγούδια. Μεγάλο μέρος του είναι πολύ τεχνικό, αλλά αντισταθμίζει επίσης αυτά τα βαριά τεχνικά μέρη με άλλα, δημιουργικά και μελωδικά. Τα περισσότερα από τα τραγούδια είναι γεμάτα με βαρύγδουπα κιθαριστικά riff, συμπαγή τύμπανα και ουσιώδες μπάσο, αρκετά από τα υπόλοιπα κομμάτια ωστόσο, είναι μελωδικά, ατμοσφαιρικά και πειραματικά όπως αρμόζει στους NILE άλλωστε.
Το πρώτο τραγούδι, “The blessed dead”, ξεκινά το άλμπουμ καταιγιστικά, γρήγορα, αρπάζοντας τον ακροατή από τα μαλλιά. Το τραγούδι που συνεχίζει, το “Execration text”, διατηρεί επίσης τα εξαιρετικά γρήγορα, εξαιρετικά βαριά τύμπανα και τους φρενήρεις ρυθμούς. Άλλα κορυφαία των βαρέων τραγουδιών περιλαμβάνουν το τεράστιο τρίτο κομμάτι, το “Sarcophagus”, το οποίο είναι πιο αργό αλλά εξίσου βαρύ, το “Kheftiu asar butchiu”, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια υπερταχεία Death Metal έκρηξη, με ένα έντονο, κορυφαίο σόλο στην διαδρομή.
Από την άλλη μεριά, το “Ruins”, το τέταρτο μέρος του “In their darkened shrines” είναι ένα αργό, κάπως ambient τραγούδι, σβήνοντας την όλη ένταση. Τα “Unas slayer of he Gods” και “I whisper in the ear of the dead” είναι δύο εν μέρει μελωδικά τραγούδια, με το πρώτο να αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του άλμπουμ. Είναι ένα έπος εντεκάμισι λεπτών που ξεκινά με μια όμορφη ακουστική εισαγωγή πριν ξεκινήσει μια ακόμα γρήγορη επέλαση και τελικά γίνει ξανά μελωδικό. Το δεύτερο, έχει μια εξαιρετική δυναμική, γεμάτων εναλλαγές ρυθμών, μελωδικά αλλά και κάποια σχεδόν thrash σημεία.
Πιθανότατα, το “In their darkened shrines”, είναι ένας από τους καλύτερους Death Metal δίσκους του 21ου αιώνα. Είναι εθιστικός, τεχνικός, σκοτεινός, δημιουργικός και πανέξυπνος, όσο η ακραία μουσική γίνεται ιδιαίτερα στις μέρες μας. Σε περίπτωση που έχει διαφύγει της προσοχής σας, συνιστάται ιδιαίτερα να το ακούσετε.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
