6 / 10
Οι ELUVEITIE είναι μία απο τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες της δεκαετίας που μας πέρασε και μεγάλο κόλλημα απο την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους ακόμα, “Spirit”, το 2006. Έκτοτε, η πορεία τους ήταν ανοδική ή αν δε θέλετε ανοδική, κάθε κυκλοφορία τους ήταν το λιγότερο πάρα πολύ καλή. Ήρθε δυστυχώς και γι’ αυτούς η στιγμή να κυκλοφορήσουν ένα μέτριο στην καλύτερη άλμπουμ.
Το “Helvetios” είναι το νέο πόνημα των Ελβετών και εκεί που περίμενες ότι με τη δημοτικότητα που απέκτησαν, ειδικά μετά την κυκλοφορία του “Everything remains”, περίμενα την κυκλοφορία αυτή πώς και πώς. Όμως απογοητεύτηκα.
Το άλμπουμ αποτελεί στην ουσία μια μίξη όλων των κυκλοφοριών της μπάντας μέχρι και σήμερα. Αυτό δεν είναι κακό εκ πρώτης. Όμως η ποιότητα των κομματιών είναι τέτοια που δεν επιτρέπει πολλά πολλά. Η στιγμή της (προσωρινής φαντάζομαι) έλλειψης έμπνευσης ήρθε και για τους ELUVEITIE, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες ανεξαιρέτως τις μπάντες του heavy metal, αλλά και όλους τους μουσικούς ανεξαιρέτως.
Μπορεί τα συστατικά που τους έκαναν αγαπητούς σε μια μεγάλη μερίδα του κόσμου να είναι όλα εδώ, αλλά κάπου έγινε λάθος στο «ανακάτεμα» και το φαγητό δε βγήκε αυτό που περιμέναμε. Κλασικά έχουμε εναλλαγές από Σουηδίζον death metal riffs και σημεία, σε πιο φολκλορικά, το hurdy gurdy με το βιολί, τη γκάιντα και τη γκάιντα να δίνουν μελωδία και ατμόσφαιρα, τα brutal φωνητικά να κυριαρχούν και τα γυναικεία να έρχονται να συμπληρώσουν κυρίως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όμως δε φτάνει μόνο αυτό είπαμε. Τα περισσότερα κομμάτια είναι κουραστικά και ακούγονται επαναλήψιμα, σε σημείο που βαριέσαι. Θα μου πείτε, αφού έτσι είναι το ύφος; Σωστά… Αλλά όταν δεν υπάρχουν καλές μελωδικές και καλά riffs, τότε κουράζει. Όπως στα προηγούμενα άλμπουμ συνάρπαζε, έτσι τώρα κουράζει. Και αυτό είναι μια παγίδα του χώρου, στην οποία έπεσαν αυτή τη φορά οι ELUVEITIE.
Και σε αυτό το άλμπουμ δεν υπάρχει ένα “Thousandfold”, ένα “Inis Mona” για να πάρει το άλμπουμ «απο το χέρι».
Και κρίμα, γιατί το concept του άλμπουμ με τη μάχη των Ρωμαίων ενάντια στους Γαλάτες ήταν πολύ ωραίο!
Θα μπορούσα να κάνω μία track by track ανάλυση, αλλά δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, όταν στο σύνολο των 15 ουσιαστικά κομματιών του δίσκου, αυτά που πραγματικά μου άρεσαν και αξίζουν είναι μόλις 8.
Κορυφαίες στιγμές του μέτριου αυτού δίσκου, τα “Alesia” (με ευκολία το καλύτερο κομμάτι εδώ), “Helvetios”, “Luxtos” (με τα γυναικεία να προσθέτουν πολύ στο τελικό αποτέλεσμα) και το αρκετά γνωστό ήδη “A rose for Epona” το οποίο περισσότερο μου θυμίζει κομμάτι ενός female fronted σχήματος παρά ELUVEITIE, αλλά είναι καλό.
Για να κλείσουμε. Οι ELUVEITIE κυκλοφόρησαν ένα μέτριο άλμπουμ. Δε χάθηκε και ο κόσμος. Η επόμενη φορά ίσως (ελπίζω!!!) είναι καλύτερη και πίσω στα γνωστά πολύ καλά στανταρ της μπάντας. Όπως και να ‘χει, παραμένουν προσωπικά η κορυφαία μπάντα στο χώρο τους, με διαφορά απο τη δεύτερη!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
