Tο νέο project της σπουδαίας αυτής μορφής για τον επικομεταλλικό κύκλο, Mark Shelton των μεγάλων MANILLA ROAD, ήταν από τις λεγόμενες “πολυαναμενόμενες” κυκλοφορίες της χρονιάς που διανύουμε… Εύκολα αντιλαμβανόμαστε τον λόγο… Θα χρειαστούν άπειρες γραμμές προκειμένου να εξηγήσουμε τι εστί Shelton, ακόμα και όσοι δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το άθλημα, οφείλουν να συμφωνήσουν πως πρόκειται για μία από τις πιο εμβληματικές και cult περσόνες του χώρου, με τους Έλληνες οπαδούς να στηρίζουν τα δισκογραφήματα του ακόμα και κάτω από αντίξοεες συνθήκες. Ο καρπός της συνεργασίας του με τον E.C. Hellwell, ο οποίος έπαιξε μπάσο στα περισσότερα κομμάτια και έκανε backing vocals στο τελευταίο άλμπουμ των Αμερικανών “Playground of the damned”, εμπεριέχει πολλά από τα στοιχεία που καθιέρωσαν τους M.R. στην συνείδηση μας. Αρχετυπικός epic ήχος, που φωτογραφίζει τις πρώτες δουλειές τους, στίχοι παρμένοι από τα έργα των Lovecraft και Poe, σκοτεινή ατμόσφαιρα, τα γνώριμα απόκοσμα φωνητικά και οι ριφάρες του Shelton… Ως εδώ πάμε πολύ καλά, το θέμα όμως με το “Beyond the boundaries of sin” έγκειται στην όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη χρήση των πλήκτρων από την μεριά από πλευράς Hellwell, που αποπνέουν έναν αλλόκοτο ψυχεδελικό 70’s αέρα, που θεωρώ πως δεν “κολλάει” όπως θα επιθυμούσαν οι δημιουργοί του… Ή, τουλάχιστον, δεν κάνει “κλικ” σ’ εμένα… Δεν είναι άσχημο δισκάκι, σε καμία περίπτωση, κρύβει πολύ καλές και εμπνευσμένες στιγμές, απλά ανέμενα –προφανώς λανθασμένα- κάτι από την αίγλη του παρελθόντος. Επειδή όμως ο τελικός κριτής είναι ο ακροατής, φροντίστε να το ακούσετε μιας και μπορεί να εκτιμήσετε την διαφορετική του προσέγγιση περισσότερο από τον γράφοντα…
6.5/10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
