Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία του κοινού όταν ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης επανέρχεται δισκογραφικά μετά από κάποια χρόνια απουσίας; Μα, το κατά πόσο θα μπορέσει να επισκεφτεί μουσικά τα χρόνια δόξας και αίγλης του. Έχουμε βιώσει πολλές αποτυχημένες τέτοιες επιστροφές και απογοητεύσεις. Αυτό που δύσκολα συνειδητοποιεί ο μουσικόφιλος, είναι ότι ο αγαπημένος του καλλιτέχνης είναι πλέον 20 ή 30 χρόνια μεγαλύτερος, έχει βιώσει πολύ διαφορετικά πράγματα κι έχει αλλάξει συνθετική νοοτροπία ή ακόμα και γούστο.
Ακριβώς αυτό θεραπεύει η λύση της Frontiers, η οποία ανακαλύπτει νεαρά ταλέντα, που καλούνται να αναλάβουν συνθετικά την επιστροφή αυτή. Έτσι το αποτέλεσμα είναι Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο! Εδώ όλη την δουλειά (σύνθεση, παραγωγή και εκτέλεση) έχει αναλάβει ο Erik Martensson (ECLIPSE, W.E.T.) για λογαριασμό του θρύλου των SURVIVOR κυρίου Jimi Jamison.
Μπορεί το “Crossroads moments” να ήταν πολύ καλό, αλλά σίγουρα αποτελεί τρανό παράδειγμα αυτού που περιγράφω στην πρώτη παράγραφο. Χρειάστηκε η έμπνευση του Martensson για να επιστρέψει στο απόλυτο melodic rock (με σύγχρονες πινελιές) με το οποίο έγινε γνωστός. Και πραγματικά το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο αφού είναι ένα άλμπουμ φόρος τιμής στην ένδοξη ιστορία του Jamison!
Κάθε ένα από τα τραγούδια του “Never too late” έχει τη δική του ομορφιά, κάθε μια από τις 11 συνθέσεις θα σου κολλήσει στο μυαλό και μετά από 2-3 ακούσματα θα το σιγοτραγουδάς. Ο Αμερικάνος τραγουδιστής βρίσκεται σε φόρμα και εκτελεστικά είναι άψογος. Δεν ξέρω τι δυνατότητες έχει εμπορικά μια τέτοια απόπειρα σήμερα, αλλά εφόσον καταλάβουν οι παλιόφιλοι των SURVIVOR πως ο Jamison έβγαλε τέτοια δισκάρα, μπορεί να πουλήσει σαν ζεστό καρβέλι στις ΗΠΑ!
Από το πρώτο ριφ του “Everybody’s got a broken heart” συνειδητοποιείς πως πρόκειται για τον δίσκο που θα ήθελες να ακούσεις από τον Jimi Jamison. Αρκετές οι ανεβασμένες στιγμές με το “Street survivor”, το “Not tonight” , το “The great unknown” να φτιάχνουν την διάθεση. Επειδή όμως κάθε τέτοιος δίσκος απαιτεί και καλές μπαλάντες, υπάρχουν δυο εδώ και από αυτές ξεχωρίζει το “Heaven call your name” που με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω.
Μια ολοκληρωτική επάνοδος για τον Jimi “Baywatch” Jamison σε μια ανύποπτη στιγμή. Θα το λιώσουμε αυτό το άλμπουμ!
9 / 10
Γιώργος “O(h)man” Κουκουλάκης
