Όποιος δεν έπαιξε με LEGO όταν ήταν μικρός απλά δε ξέρει τι έχασε. Όποιος πάλι γνωρίζει τη σειρά “Bionicle” που κυκλοφόρησε την περασμένη δεκαετία, ή πολύ νέος είναι ή χαζομπαμπάς. Αυτοί οι λίγοι λοιπόν που μπορεί να έτυχε να ασχοληθείτε με την εν λόγω σειρά παιχνιδιών, σίγουρα θα έχετε ακούσει τους CRYOSHELL, οι οποίοι έντυσαν με την μουσική τους τα soundtracks ταινιών και των διαφημιστικών με τα τέσσερα από τα δέκα τραγούδια του πρώτου ομότιτλου δίσκου τους, τα οποία όμως επεξεργάστηκαν και τα κυκλοφόρησαν εν τέλει με νέους τίτλους.
Για την ακρίβεια, το “Cryoshell” κυκλοφόρησε εκτός Δανίας, πριν από ένα-δυο χρόνια, με τις περισσότερες συνθέσεις να μετράνε πάνω από μια πενταετία. Ως εκ τούτου, ο ακροατής πολύ δύσκολα θα βρει κάτι φρέσκο στις συνθέσεις του συγκροτήματος μιας κι ο ήχος του πλησιάζει αυτόν των LACUNA COIL, EVANESCENCE και των WITHIN TEMPTATION εκείνης της περιόδου. Ακολουθώντας τυφλά το γνωστό pattern, εισαγωγή-κουπλέ-ρεφραίν-κουπλέ-γέφυρα-ρεφραίν-κλείσιμο, τα τραγούδια τους όλως παραδόξως δε φαίνεται να σε κουράζουν. Ειδικά τα “Creeping in my Soul”, “Trigger” και “Feed”, τα οποία είναι πιο radio friendly καταφέρνουν να ξεχωρίσουν τόσο για τις μελωδίες τους όσο και για την εκπληκτική φωνή της Christine Lorentzen. Ουσιαστικά, η πολύ όμορφη χροιά και η απίστευτη δυναμική της φωνής της Lorentzen είναι ο λόγος για τον οποίο η μπάντα δεν περνάει τελείως απαρατήρητη. Κατά τα άλλα, τα υπόλοιπα μέρη του δίσκου κυμαίνονται στα πλαίσια μια rock/goth ατμόσφαιρας μετρίου επιπέδου, που όμως είναι αρκετή για να σου κρατήσει ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον.
Μιλάμε για μια μπάντα η οποία, απο ότι φαίνεται, δημιουργήθηκε κυρίως για το Lego project κι ο δίσκος, μαζί με ένα single, προέκυψαν στη πορεία. Για αυτό άλλωστε και η αναφορές που θα βρεις για αυτούς είναι στην ουσία ελάχιστες. Σίγουρα δεν έχει και πολύ νόημα να “στηρίξεις” μια τέτοια προσπάθεια, αξίζει όμως να ρίξεις μια ματιά γα τα ένα δύο τραγούδια που αν βρίσκονταν κάτω από άλλο όνομα δε θα σε χάλαγαν καθόλου.
6/10
Νίκος Ζέρης
