Όταν μιλάμε για νέα κυκλοφορία από οποιαδήποτε μπάντα του Max Cavalera, η προσμονή είναι μεγάλη. Ανεξαρτήτως της συνθετικής κατάστασης την οποία βρίσκεται. Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι τελευταίες κυκλοφορίες του, είτε με CAVALERA CONSPIRACY είτε με SOUFLY ήταν το λιγότερο μέτριες και κουραστικές, μιάς και επαναλάμβανε συνεχώς τον εαυτό του και χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση.
Το “Savages” λοιπόν ή θα συνέχιζε τη συνθετική κατηφόρα και τελματισμό που είχε πάρει για τα καλά ο Max, ή η καρδιά του ασθενή θα άρχιζε να χτυπάει ξανά με κανονικούς ρυθμούς. Ευτυχώς ίσχυσε το δεύτερο!
Όταν κυκλοφορούσε το “Chaos A.D.” των SEPULTURA, στην εισαγωγή του “Refuse/resist” ακουγόταν η ενδομήτρια καρδιά του αγέννητου ακόμα τότε γιού του, Zyon. Στο “Savages” έχουμε το δισκογραφικό ντεμπούτο (σαν κανονικό μέλος της μπάντας) του Zyon πίσω από το drum kit. Τυχαίο ή όχι, λειτούργησε μια χαρά.
Μπορεί το “Bloodshed” (με τη συμμετοχή του άλλου γιού του Max, Igor, στα φωνητικά) που ανοίγει το δίσκο να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο σαν κομμάτι, η συνέχεια όμως φέρνει χαμόγελα στα χείλη. Και αρχής γενομένης από το “Cannibal holocaust” που ακολουθεί και αναβιώνει με μεγάλη επιτυχία μέρες “Beneath the remains”. To “Fallen”, με τη συμμετοχή του Jamie Hanks (I DECLARE WAR), ρίχνει τις ταχύτητες, «μαυρίζει» την αμτόσφαιρα αλλά groove-άρει σε «κολλητικό» βαθμό. Το “Anatollyah of rock ‘n’ rolla” είναι από τα πιο πολυδιάστατα τραγούδια του δίσκου με τον Neil Fallon των CLUTCH να δίνει το στίγμα του και να «δένει» πολύ ωραία με τον Max. Το “Master of savagery” επαναφέρει τις thrash/death καταβολές του Max στην επιφάνεια και συνεχίζει να κρατάει το δίσκο σε πολύ καλά επίπεδα. To “Spiral” μας πάει στο “Prophecy” με το mid tempo “jump da fuck up” χαρακτήρα του. Το “This is violence” ανεβάζει λίγο ταχύτητες, groove-άρει και έχει ένα από τα καλύτερα ρεφραίν του δίσκου. Το “K.C.S.”, ενώ είναι γραμμένο μαζί με τον Mitch Harris των NAPALM DEATH και περίμενα με πολύ ενδιαφέρον για να το ακούσω, προσωπικά πέρασε και δεν ακούμπησε. Για να έρθουμε σε μία από τις καλύτερες στιγμές των (αρκετών τουλάχιστον) τελευταίων χρόνων του Max. To “El comegente” είναι η πιο πολύπλοκη σύνθεση του δίσκου, αλλά ταυτόχρονα και μέσα στις 3 καλύτερες. Groove-άτο, heavy, με τα ethnicστοιχεία του, στίχους στη μητρική γλώσσα του Max, τον Tony Campos εκτός από το μπασό να αναλμβάνει και τα φωνητικά και ένα απίθανο prog-ίζον τρίλεπτο τελείωμα που φέρνει στο μυαλό μέχρι και τους OPETH. To άλμπουμ (στην κανονική του μορφή) κλείνει ιδανικά με το “Soulfliktion”.
Στο 9o αυτό άλμπουμ των SOULFLY, o Max Cavalera πειραματίζεται, προσφέρει συνθέσεις με μεγάλη ποικιλία τόσο ως προς τις ταχύτητες όσο και ως προς το ύφος και τη δομή τους, groove-άρει ασταμάτητα και είναι αυτός που έλειψε τα τελευταία χρόνια. Έχοντας μεν κάποιες λιγότερο καλές και ψιλοαδιάφορες στιγμές, το “Savages” δείχνει ότι η καρδιά του Max ακόμα χτυπάει δυνατά. Welcome back!
7.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
