Από το ντεμπούτο των TRIVIUM, σκεφτόμουν ότι αυτή η μπάντα θα πήγαινε πολύ μπροστά και χαίρομαι που δεν με απογοήτευσαν, χαρίζοντάς μας τουλάχιστον δύο δισκάρες, όπως το “The crusade” και το “Shogun”. Το “In waves” όμως, ήρθε να μου κόψει τα φτερά, καθώς το επίπεδο των συνθέσεων το βρήκα σαφώς κατώτερο, πιο μονότονο και λιγότερο περιπετειώδες. Βέβαια, η επιβράβευση ήρθε με τις πωλήσεις και οι TRIVIUM αποφάσισαν να πορευτούν στο δρόμο που χάραξαν με το “In waves”. Πήραν στον David Draiman, τον τραγουδιστή των DISTURBED, να τους κάνει την παραγωγή και ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα με το επίπεδό της, αφού ο ήχος του “Vengeance falls” είναι εκπληκτικός. Ο Matt Heafy, τραγουδιστής/κιθαρίστας και βασικός συνθέτης του σχήματος, δήλωσε ότι ο Draiman τον βοήθησε πάρα πολύ και στα φωνητικά του, αφού με την απαραίτητη καθοδήγηση μπόρεσε να ανεβάσει 5-6 νότες τα ψιλά του φωνητικά, από την άλλη όμως βρήκα και αρκετές ομοιότητες με τον ήχο των DISTURBED σε σημεία και φυσικά στα φωνητικά.
Βασικά όμως, αυτό που με ενοχλεί στους TRIVIUM στο “Vengeance falls”, είναι ότι ουσιαστικά δεν μου έδειξαν κάποιο σημάδι προόδου. Μου δείχνουν ένα συγκρότημα που ενώ εξέλισσε τον ήχο του συνεχώς, ξαφνικά βρήκε μία «πατέντα», την οποία και αναπαράγει συνεχώς, εξ ου και η μονοτονία που βρήκα στο δίσκο, με εξαίρεση το “Wake (The end is nigh)” που κλείνει το άλμπουμ. Σαν ξεχωριστά κομμάτια, σίγουρα είναι ενδιαφέροντα, όμως ακούγοντας το δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος, ένιωσα βαρεμάρα κι αυτό δεν ταιριάζει σ’ ένα τόσο ταλαντούχο συγκρότημα. Σίγουρα υπάρχουν πολύ καλές στιγμές, όπως το “Strife” ή το “Brave the storm” ή το αγαπημένο μου “Incineration: The broken world”, αλλά σαν σύνολο πάσχει το “Vengeance falls”. Περιέργως, τα bonus κομμάτια του CD είναι πολύ αξιόλογα (όπως και στο “In waves”), αλλά η διασκευή στους MISFITS με βρίσκει αντίθετο. Το ότι έκαναν παρόμοια πράγματα οι METALLICA, δεν σημαίνει ότι όλοι μπορούν να κάνουν το ίδιο με την ίδια επιτυχία.
Είναι βέβαιο ότι όσοι αγάπησαν τον ήχο του “In waves”, θα βρουν και τούτο εδώ στο ίδιο επίπεδο. Προσωπικά όμως, το “In waves”, αν δεν με απογοήτευσε, με άφησε παγερά αδιάφορο και το ίδιο θα πω και για το “Vengeance falls”, με μεγάλη μου λύπη…
6 / 10
Σάκης Φράγκος
