H νεαρή αυτή μπάντα, μας έρχεται από την Αμερικάνικη ήπειρο και για το πρώτο τους album υπέγραψαν στην δικιά μας No Remorse Records. Αυτή δεν είναι και η μοναδική σχέση που έχουν με την πατρίδα μας, καθώς το concept του δίσκου έχει να κάνει με την ελληνική μυθολογία. Ο Σίσυφος, οι Τιτάνες, ο Σαλμωνέας, οι Δαναΐδες, ο Τάνταλος και αρκετά ακόμα πρόσωπα της μυθολογίας αναφέρονται σε αυτό το concept που συνοδεύεται και με ένα εξαιρετικό ανάλογο επικό εξώφυλλο.
Στα της μουσικής, που μας ενδιαφέρει και πιο πολύ, η μπάντα τα καταφέρνει εξίσου μια χαρά. Μάλιστα θα έλεγα ότι αυτό το απόκοσμο κλίμα και η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που φανταζόμαστε όταν ακούμε την λέξη Τάρταρα (σ.σ. ο τίτλος του δίσκου για όποιον δεν το πρόσεξε) μεταδίδεται καθ’ όλη την διάρκεια των συνθέσεων.
Με κάποιες gothic επιρροές στα φωνητικά, με ένα SABBATH-ικό doom κλίμα που πολλές φορές περνά και από τα χωράφια των ALICE IN CHAINS και κάποιες σέρνεται και φλερτάρει με το sludge χωρίς να έχει τέτοια πρόθεση, με κιθάρες που τα riff να παραπέμπουν σε μεγαλειώδη 70’s σχήματα και το solos τους να θυμίζουν prog μπάντες των 70’s, όλα αυτά τα ετερόκλητα έρχονται να παντρευτούν εδώ και πραγματικά έχουν ενδιαφέρον αν καθίσει κάποιος και ξεψαχνίσει τις επτά συνθέσεις του δίσκου.
Μπορεί οι μεγάλες συνθέσεις- κατά μέσο όρο λίγο πάνω από τα επτά λεπτά- να αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για τους ακροατές της “ξεπέτας”, επιβραβεύουν όμως εκείνους που ακροάζονται δίσκους στο “σύνολο” τους και τους θεωρούν σαν ολοκληρωμένα μουσικά έργα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, το “Tartarus” ανήκει σε αυτή την κατηγορία δίσκων και είναι επίσης και από τα πρώτα ωραία δισκάκια της νέας χρονιάς. Μπράβο και στην No Remorse που κατάφερε και τους ξετρύπωσε και τους υπέγραψε στο δυναμικό της.
8 / 10
Γιάννης Παπαευθυμίου
